Bazylika Sagrada Familia

Bazylika Sagrada Familia znajduje się w centrum Barcelony. Jest to jeden z najbardziej odwiedzanych zabytków w Hiszpanii, i jako że naprawdę robi wrażenie, nie powinno być to żadnym zaskoczeniem! Poza tym, jest uważany za jeden z symboli narodowych Hiszpanii.

Budowa bazyliki rozpoczęła się w 1882 roku, niestety, wciąż nie została ukończona. Na plakatach informujących podają datę ukończenia na 2026 rok, jednak nigdy nie wiadomo, co może się wydarzyć... Twórcą bazyliki jest Antonio Gaudí, autor wielu innych znanych zabytków, jak na przykład, Park Güell albo la Casa Batlló. Część bazyliki zaprojektowanej przez Gaudiego znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Ponadto, Sagrada Familia była jednym z kandydatów do Nowych Siedmiu Cudów Świata.

Wszystkie 18 wieży o różnej wysokości symbolizują: 12 apostołów, 4 ewangelistów, i pozostałe dwie Jezusa Chrystusa oraz Dziewicę Maryję.

Pomimo tego, że widziałam je tylko z zewnątrz, najbardziej podobały mi się witraże. Nigdy wcześniej w żadnych innym kościele nie widziałam takiej ilości kolorów i na dodatek tak skontrastowanych!

Sagradę Familię odwiedzałam już dwa razy, pierwszy raz, gdy miałam 13 lat i drugi raz w maju tego roku. Szczerze mówiąc, gdy zobaczyłam ją po raz pierwszy, byłam trochę zawiedziona, jednak wydaję mi się, że tylko dlatego, że wieże oraz cała fasada były wtedy w trakcie budowy. Jednakże, trzeba przyznać, że widok bazyliki wygrywał ze wszystkimi innymi zabytkami, nawet pomimo tego, że była ona w trakcie budowy. Za drugim razem miałam więcej szczęścia i było to zupełnie inne wrażenie! Możliwe, że kiedy odwiedziamy zabytki jako dzieci nie zwracamy na nie tyle uwagi. Tym razem byłam zachwycona i dopiero wtedy zdałam sobie sprawę z jej wielkości oraz ilości szczegółów. Żeby tak naprawdę zobaczyć całą bazylikę trzeba poświęcić trochę czasu, ponieważ każda z jej części jest niezależna od innych, jednakże jest to warte czasu. Co jakiś czas zaskakiwały mnie co raz to nowe i inne szczegóły. Trzeba przyznać, że Sagrada Familia różni się od innych bazylik czy kościołów, które dotąd widziałam. Z jednej strony, ponieważ wydaje się być bardziej nowoczesna niż inne, zwłaszcza ze względu na swój wystrój wewnętrzny. Poza tym, wieże dodają jej wyjątkowego uroku.

Po pierwsze widzieliśmy jedną z fasad, Fasada Pasjii, która w pewien sposób ukazywała cierpienie Chrystusa, a jej ciemny i surowy wygląd odróżnia ją od pozostałych dwóch. Poza tym, widzieliśmy wielu ludzi na wieżach, na różnych ich poziomach. Plac, na którym stoi Sagrada Familia, wygląda jak kwadratowy, bardzo skromny ogród, aczkolwiek dosyć piękny. Pomimo tego, że znajduje się trochę w cieniu Sagrady Familii, można stamtąd zrobić naprawdę dobre zdjęcia bazyliki w całym otoczeniu zieleni ogrodu.

Moją ulubioną fasadą jest Fasada Narodzenia Pańskiego, która, w porównaniu z poprzednią, ma dużo więcej szczegółów i przedstawia radość z narodzenia Jezusa Chrystusa. Składa się ona z trzech bram, jedna z nich jest główną. Nie wiem jak opisać dokładnie te część, żebyście mogli to sobie dobrze wyobrazić! Ze względu na ilość ludzi w bazylice, którzy probówali robić zdjęcia ciężko było zrobić jedno dobre zdjęcie. Fasda Narodzenia Pańskiego wychodzi na Plac Gaudiego, dużo większy od Placu Sagrada Familia. Jest to zagospodarowany plac z drzewami oraz stawem po środku, z którego to właśnie wychodzi najwięcej najpiękniejszych zdjęć Sagrady Familii ze stawem w tle.

Fasada Chwały Pańskiej jest główną fasadą bazyliki, gdzie również będziesz znajdowało się główne wejście, gdy tylko bazylika zostanie ukończona. Niestey, jako że była w budowie, nie mogłam zobaczyć jej z bliska. Jednak wydaję mi się, że ze względu na nazwę jest związana bardziej z tematyką duchowną.

Bardzo podobał mi się krużganek, ponieważ ze względu na swój jasny kolor oraz niski i horyzontalny wygląd, który miejscami był zakończony ostrymi wierzchołkami o wyglądzie stożków w różnych kolorach odróżnia go od reszty bazyliki. Poza tym, otacza on całą bazylikę, z wyjątkiem trzech głównych bram.

Niestety, nie mogliśmy wejść do środka, ponieważ bilet wejściowy trzeba było zarezerwować dużo wcześniej, zwłaszcza w sezonie kiedy kolejki są bardzo długie. Z tego co mogłam zobaczyć w telewizji i innych miejscach, wnętrze bazyliki robi ogromne wrażenie, dlatego, gdy tylko ukończą jej budowę, będę musiała wrócić!

Godziny zwiedzania od Października do Marca zaczynają się od 9:00 do 18:00 i od Kwietnia do Września od 9:00 do 20:00. Godziny wejścia na wieże są te same, z tymże windy są zamykane pół godziny wcześniej.

Cena za bilet wejściowy podstawowy z przewodnikiem i wejściem na jedną z wież wynosi 15€. Tak czy owak, istnieje wiele innych możliwości wejściówek łączonych: z przewodnikiem lub bez, ze zwiedzaniem Domu Gaudiego, etc. Poza tym, obowiązują zniżki dla studentów i seniorów.

Najbliższa stacja metra "Sagrada Familia" (linia 5) wychodzi na Plac Gaudiego lub na tylnią częśc bazyliki przy Carrer de Provença.

Przy bazylice znajdziecie wiele różnych restauracji i fast foodów. I oczywiście, nie zapomnijcie zobaczyć niesamowity Szpital Św. Pawła, który znajduje się 5 minut na piechotę od Sagrada Familia.

Jedną z podróży, w które ostatnio się wybrałam był wyjazd do Barcelony. Tak o! Popularnie wybierany kierunek turystyczny nie tylko na poziomie narodowy, ale także międzynarodowym. To katalońskie miasto to drugie co do wielkości miasto w Hiszpanii (zaraz po Madrycie) z ponad półtora milionem mieszkańców.

W niektórych reportażach, a nawet od samych mieszkańców Barcelony, możemy usłyszeć, że miasto jest ciągle oblężone przez tłumy turystów, nie tylko w okresie lata, ale również o każdej porze roku. Ale naprawdę warto. Od wspaniałych zabytków, aż po same plaże i wciągający nastrój, który może zaoferować miasto, Barcelona ma to wszystko.

W tej pierwszej odsłonie mojej podróży po Barcelonie, opowiem wam o naszej niesamowitej wizycie w bazylice Sagrada Familia, jeden z najbardziej emblematycznych zabytków tego miasta. Postram się dodać kilka interesujących faktów, które moim zdaniem są zasadniczne dla tych wszystkich, którzy chcieli by zobaczyć bazylikę. W ten sposób, nie przytłaczając czytelnika wszystkimi informacjami oraz historią, myślę, że każdy powinien poczytać o miejscach, które chce poznać, żeby móc lepiej cieszyć się wizytą.

Bazylika Sagrada Familia

Każdy kto wybiera się do Barcelony powinien zwiedzić Sagradę Familię, bez wątpienia, symbol tego katalońskiego miasta. Osobiście, nie przepadam za oglądaniem wnętrz katedr czy kościołów, no chyba, że idę z architektem, inżynierem albo kimkolwiek kto mógłby mi poopowiadać ciekawostki, wykończenia, historię budynku... Jednak że, Sagrada Familia to sztuka sama w sobie; potrafi wywrzeć wrażenie nawet na kimś kto nie ma pojęcia o architekturze. Jest to uczucie, którego nie da się opisać, trzeba zobaczyć to na własne oczy. Różni się zupełnie od innych kościołów i katedr, które możemy zobaczyć w Europie i, na dodatek, jest jeszcze bardziej interesująca jeśli znasz trochę jej historii i skąd się wziął jej wygląd.

Co więcej, w większości przypadków można wyjechać na samą górę wież, skąd możemy zobaczyć całą Barcelonę. Wejście na wieżę wybiera się przy zakupie biletów wstępów do bazyliki (informację o cenach znajdziecie w części Bilety wstępu). Płaci się trochę więcej, ale naprawdę warto. Niestety, my nie zdołałyśmy wejść na wieże, dlatego nie mogę wam opowiedzieć osobiście o wrażeniach, jednak myślę, że jeśli zapytacie kogokolwiek kto zdołał wyjechać na wieże, na pewno wam powiedzą, że jest to doświadczenie, którego nie możecie przegapić.

Wiadomo, że Barcelona to miasto, które ma swój urok i zawiera jedne z najbardziej rozpoznawalnych zabytków Hiszpanii. Żeby zwiedzić Sagradę Familię będziemy potrzebowali czasu, co dla niektórych może być wyzwaniem. Najlepiej jest obudzić się bardzo wcześnie i iść z samego ranka, ponieważ ci, którzy nie lubią wstawać, będą później potrzebowali dużo czasu na stanie w kolejce, która nie ma końca. Gdy czekałyśmy około godzinę w kolejce do wejścia jak typowe turystki jedna z osób, która również czekała w kolejce, i z którą zaczęłyśmy rozmawiać (w porównaniu z nami ekspert od spraw bazylik), powiedziała nam, że jest to zabytek najbardziej odwiedzany w całej Hiszpanii, nawet bardziej niż tak znane miejsca jak Alhambra w Granadzie, czy Muzeum Prado w Madrycie. Sprawdziłyśmy w internecie ile osób rocznie odwiedza Sagradę Familię i znalazłyśmy zdumiewającą ilość - 3. 2 miliony! Po tym jak zobaczyłyśmy ten numer, kolejki jakie ciągną się wzdłuż bazyliki wydają się być niczym.

Gdy odwiedzamy bazylikę, warto rozejrzeć się wokół. Jeden błąd, który popełniają turyści po przybyciu do bazyliki to pozostanie w miejscach, które widzimy na pocztówkach albo w telewizji, a nie obejrzenie jej z każdej strony. Pomimo tego, że tylko jedna fasada jest najbardziej znana, w wystrój bazyliki wchodzą trzy różne fasady i nie powinny pozostawać obojętne (tak, nawet pomimo rusztowań i sieci): Fasada Narodzenia Pańskiego, Fasada Męki Pańskiej i Fasada Chwały Pańskiej.

Fasada Narodzenia Pańskiego

Jest to fasada z wieloma ozodbami, przedstawiająca narodzenie Jezusa Chrystusa. Znana jest także jako Fasada życia, radości i narodzenia. Składa się z trzech portali: wiara, nadzieja i miłość (od lewej do prawa), które oddzielone są od siebie solidnymi kolumnami przedstawiającymi Maryję i Józefa.

Fasada Męki Pańskiej

Fasada poświęcona Męce Pańskiej, stara się odzwierciedlić cierpiene, przez które musiał przejść w czasie ukrzyżowania. Jest to fasada o wyglądzie bardziej surowym i prostym oraz z mniejszą ilością ozdód. To daltego, że stara się ona oddać podobieństwo do ciała Jezusa. Jako ciekawostka, fasada wychodzi na Zachód, i dlatego to do niej dochodzą ostatnie promienie słoneczne, co podkreśla symbolikę ciemności.

Fasada Chwały Pańskiej

Ta fasada przedstawia Wniebowstąpienie Pańskie. Na dzień dzisiejszy jest to jednak tylko szkic, ponieważ wciąż jest niedokończona. Mówimy o głównej fasadzie, który wygląda na to, że będzie największą i najbardziej imponującą z trzech. Ta fasada będzie wychodzić na Południe, przez co promienie słoneczne będą do niej dopływać przez prawie cały dzień, dając w ten sposób jeszcze to większe znaczenie Wniebowstąpienia Jezusa.

Muzeum

Bazylika Sagrada Familia posiada także muzeum, które znajduje się w podziemiach, otworzone w 1961, którego, niestety, nie zdołałam odwiedzić. To tam znajdują się oryginalne plany i mapy, które należały do katalońskiego architekta Antonio Gaudí, oraz również zdjęcia jego innych dzieł, teksty biograficzne... Ponadto, znajduje się tam sala audiowizualna.

Historia

Pomimo tego, że budowę bazyliki rozpoczęto w 1882 roku, do dnia dzisiejszego, 2014, bazylika jest wciąż niedokończona, co sprawia, że jest jeszcze bardziej ciekawa i interesująca. Każdy kto ją odwiedza zobaczy rusztowania, i że ciągle jest w budowie, nawet jeśli w tym momencie nie pracują.

Prace nad budowlą w stylu gotyckim rozpoczęły się w 1882 roku. Jednak że, rok później, w 1883, Antonio Gaudí, który mając wtedy jedynie 31 lat, postanowił poświęcić resztę swojego życia nad budowlą i stając na jej czele przekierował projekt nadając mu cechy katalońskiego modernizmu, tak ważne w dzisiejszych czasach.

Kiedy Antonio Gaudí przejął kontrolę nad budową bazyliki, wiedział, że nie będzie to ani łatwa ani szybka praca, ale że jej budowa zajmie przynajmniej kilka wieków, i że on sam nie ujrzy jej ukończonej. Dlatego, na pierwszym miejscu, postanowił wznieść jedną z fasad, która służyłaby jako inspiracja dla dalszych pokoleń odpowiedzialnych za prace wykończeniowe.

Dzieło niedokończone

Pomimo tego, że bazylika jest znana jako "Sagrada Familia", jej pełna nazwa brzmi Temple Expiatori de la Sagrada Familia, Świątynia Pokutna Świętej Rodziny. Jak większość ludzi wie, została ona zaprojektowana przez znanego architekta Antonio Gaudiego, pozostawiając tę pracę jako symbol architektonicznego modernizmu katalońskiego, gdzie sam autor jest jej punktem odniesienia.

Po śmierci architekta w 1926 roku, Sagrada Familia pozostała niedokończona i tylko z jedną z 18 wież, które planował wznieść artysta: 12 symbolizujących apostołów, 4 symbolizujące ewangelistów i pozostałe dwie symbolizujące Maryję i Jezusa. Na dzień dzisiejszy, budowla jest wciąż w budowie (pomimo tego, że bardzo wolno), ponieważ istnieją rysunki, które ukazują jakie były plany Gaudiego odnośnie bazyliki, a także model gipsowy, który został uszkodzony w czasie Wojny Secesyjnej.

Na przykład, obecnie są już wzniesione kolejne 8 wież z 18, które przewidział architekt. Rok 2024 jest proponowaną datą ukończenia bazyliki. Z tego co nam powiedzieli niektórzy katalończycy, jakiekolwiek opóźnienia mogą być związane z uzyskaniem dofinansowania, jako że cała budowa opiera się na dotacjach i także na pieniądzach zerbanych poprzez wizyty (których nie powinno być mało! ).

Poza tym, że bazylika jest symbolem Barcelony, została również wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 2005 roku. Była również jednym z kandydatów do Nowych Siedmiu Cudów Świata.

Lokalizacja

Z wielu różnych punktów miasta można dostrzeć jedną z wież tej ogromnej bazyliki. Jest położona w dzielnicy o tej samej nazwie: dzielnica Sagrada Familia, a dokładnie przy Carrer de Mallorca, 401.

Jak dojechać

Żeby dojechać do bazyliki można wsiąść w metro albo w pociąg. Zaraz obok bazyliki znajdują się przystanki metra "Sagrada Familia", do których można dojechać Linią 2. Jeśli jednak wolimy jechać autobusem, możemy, o ile się nie mylę, dojechać liniami: 19, 33, 34, 43 i 44.

Godziny wstępu

W ciągu roku możemy odwiedzić bazylikę Templo Expiatorio de la Sagrada Familia w dwóch różnych turach:

• Od Października do Marca bazylika jest otwarta: od poniedziałku do niedzieli od 9:00 do 18:00.
• Od Kwietnia do Września jest otwarta: od poniedziałku do niedzieli od 9:00 do 21:00.
• Wyjątki: w dniach 1 i 6 stycznia oraz 25 i 26 grudnia bazylika jest otwarta od 9:00 do 14:00.

Bilety wstępu

Bilety wstępu można kupić w kasach przy bazylice. Jednak że, wiele osób poleca zakup przez internet, ze względu na zniżki oraz, żeby nie stać w kolejkach.

Cennik

• Bilet normalny: 14, 80€
• Bilet ulgowy: 12, 80€
• Bazylika+przewodnik: 19, 30€
• Bazylika+słuchawki: 19, 30€
• Bazylika+wieże: 19, 30€
• Bazylika+słuchawki+wieże: 23, 80€

http://www.sagradafamilia.cat/sf-cast/docs_serveis/infoTarifesInd.php - Na tej stronie możecie zobaczyć ze szczegółami, co wchodzi w cenę każdego biletu oraz dowiedzieć się o zniżkach.

Żeby dowiedzieć się trochę więcej, możecie odwiedzić oficjalną stronę: http://www.sagradafamilia.cat/ Na tej stronie znajdziecie wszystkie informacje, które tylko potrzebujecie. Tak samo jak wystawy stałe, które oferuje muzeum, ale także, te które się zmieniają. Poza tym, możecie sprawdzić daty, w których zamierzacie zwiedzić bazylikę oraz czy istnieją jakieś ciekawe oferty.

Jeśli, z jakichś powodów, nie będziecie wstanie zwiedzić wnętrza bazyliki, na stronie internetowej znajdziecie wizytę wirtualną, gdzie możecie oglądnąć całe wnętrze oraz fasady: http://www.sagradafamilia.cat/docs_instit/vvirtual.php?vv=1

Mam nadzieję, że ten tekst bardzo wam się przydał, i że odpowiedział na niektóre z waszych wątpliwości, oraz że podał wam podstawowe informacje, jeśli któregoś dnia zdecydujecie się odwiedzić to wspaniałe dzieło Gaudiego. Pozdrawiam was wszystkich i jeśli tylko macie jakieś pytania, nie wahajcie się spytać!

Wielki Mur Chiński, Starożytne Miasto Petra w Jordanie, Pomnik Chrystusa Odkupiciela w Rio de Janeiro, Machu Picchu w Peru oraz ruiny Chichén Itzá w Meksyku, amfiteatr Koloseum w Rzymie, świątynia Tadż Mahal w Indiach. Czy wiesz co te siedem miejsc ma ze sobą wspólnego? Proste, prawda? Zostały uznane za Siedem Cudów Nowożytnego Świata, według głosowania, które w 2007 roku wybrało je jako następców Siedmiu Cudów Starożytnego Świata. Ośmielę się powiedzieć, że gdybyśmy mogli dodać jeszcze jeden zabytek do tej listy, najbardziej odpowiednim kandydatem mogłaby być, bez jakichkolwiek wątpliwości świątynia Sagrada Familia w Barcelonie.

Większość z was będzie prawdopodobnie turlać się ze śmiechu po przeczytaniu mojego stwierdzenia. Rozumiem to dość dobrze ponieważ dopóki nie odwiedzi się danego miejsca i nie zwiedzi się go z wielką starannością nie można zdawać sobie sprawy z jego wspaniałości. I obawiam się, że nawet większej części osób, które już miały okazję tam być nie jest łatwo w pełni docenić ten ogromny urok, ogromne znaczenie jakie zostawia po sobie. Wcale nie jest tak, że chwalę się tu lepszą wiedzą czy większą wrażliwością niż inni ludzie. To jest po prostu kwestia duchowości: Sagrada Familia nie jest po prostu dużego rozmiaru kościołem, a niewiarygodnym, artystycznym monumentem, nadzwyczajnym cudem architektury. Jest to świątynia, i jako świątynia jej głównym celem (zgodnie z jasną i stanowczą wolą jej twórcy) jest poddanie się ludzi ich Bogowi. Jako osoba wierząca, jestem dość przyzwyczajona tego takiego rodzaju kontaktu. Myślę też, że w takim miejscu jak La Sagrada Familia, nie jest możliwe, aby ktoś się nie ujrzał choć jednego promienia tej duchowej relacji. Oczywiście pod warunkiem, że odwiedzi się to miejsce z należytym zachowaniem - bez telefonu przy uchu i bez rozmawiania podczas całej wizyty.

Niemniej jednak obawiam się, że jak na razie nie byłem wystarczająco pomocny dla tych, którzy planują odwiedzić świątynię, będzie więc lepiej jeżeli zostawię z boku moje osobiste informacje, przynajmniej w tym momencie.

Po pierwsze i najważniejsze, chciałabym zauważyć, że La Sagrada Familia w Barcelonie, które trzeba zobaczyć. Nie ważne czy dysponujesz wystarczającą ilością czasu, naprawdę nie możesz przegapić tego unikalnego miejsca. Zlokalizowana w dzielnicy L'Eixample jako najbardziej modernistyczny budynek, łatwo dotrzeć do niej metrem, wysiadając na przystankach L2 lub L5. Najlepiej kupić bilety online, by ominąć nieskończenie długie kolejki do kas biletowych; jeśli to jest możliwe warto wybrać się na zwiedzanie dość wcześnie rano: łatwiej wtedy uniknąć tłumów turystów, jaki codziennie zalewa świątynię.

Z jednej strony można obejrzeć tylko zewnętrzną fasadę budynku bez jakiejkolwiek opłaty, ale ostrzegam, że jest to tylko awaryjna opcja, która możesz wybrać w przypadku kiedy naprawdę masz bardzo mało czasu, ponieważ w ten sposób nie będziesz w stanie poznać całkowitego uroku tego miejsca.

I przede wszystkim, cena nie jest taka wysoka: wejściówka kosztuje 15 euro od osoby, a bilet za 20 euro zawiera również wizytę na jednej z wież. Dostępne są zniżki dla studentów, dzieci i osób niepełnosprawnych, a za dodatkowe 3 euro można nabyć audioguide (co zdecydowanie polecam). Opłata za wejście jest o wiele tańsza niż w innych atrakcjach Bercelony (Camp Nou czy Casa Batllò), uważam że jest jest ona też w pełni uzasadniona, ponieważ zebrane fundusze są ważnym wkładem w prace wykończeniowe w świątyni.

Możesz się zastanawiać jak to możliwe, że budynek, którego budowa rozpoczęła się w 1886 roku wciąż nie jest skończony. Cóż ta niekompletność jest, przynajmniej na razie, jedną z głównych cech La Sagrada Familia (jeśli nie najgłówniejszą). Przyczyną tego są co najmniej dwa powody: niezwykle ambitny projekt rozpoczęty przez Gaudiego, łamiący niemal wszelkie granice ludzkich zdolności, oraz seria różnych wydarzeń, jakie dręczyły kościół i miasto przez ostatnie stulecie.

Historia świątyni jest bardzo unikatowa i zasługuje na chociażby krótkie podsumowanie: kiedy w 1883 roku Antoni Gaudi zastąpił innego lokalnego architekta, któremu powierzono projekt nowego kościoła, planował wybudowanie świątynie będącej w stanie pomieścić 13 tysięcy osób.

Chociaż plan ten był bardzo ambitnym, z czasem zaczęło brakować pieniędzy na jego dokończenie, a kiedy zupełnie się skończyły Gaudi sam zaczął szukać sponsorów i robił wszystko co w jego mocy by fundusze wzrosły. Kiedy architekt zmarł w 1926 roku, wydając wszystkie swoje pieniądze na projekt, który stał się jego jedyną misją i obsesją, tylko krypta, część absyd i jedna z czterech fasad były ukończone.

Co gorsza, kiedy w 1936 roku rozpoczęła się wojna domowa w Hiszpanii, anarchiści zbeszcześcili budynek, zniszczyli jego wewnętrzną część, a przede wszystkim, projekty i modele pozostawione przez Gaudiego.

Dopiero w 1952 roku, udało się wznowić prace budowlane, dzięki komputerowo zaprojektowanym planom, utworzonym z tego co pozostało z prac Gaudiego. Wzbudzało to wiele kontrowersji, a niektórzy twierdzili, że nowe plany nie były zgodne z ideami i stylem Gaudiego. Nowa fasada została ukończona w 1976 roku, do której, w kolejnych dekadach dodano rzeźby katalońskiego artysty

Kontrowersje wzbudziła jednak, przez tych, którzy twierdzili, że nowe plany nie były zgodne z ideami i stylu twórcy. Nowa fasada została ukończona w 1976 roku, do którego niektóre rzeźby artysty katalońskiego Josep Maria Subirachs. Także, w tej kwestii rozgorzała dyskusja, ale prace wciąż trwały i w 2010 roku świątynia została w całości pokryta dachem umożliwiając odprawienie uroczystej mszy świętej przez papieża Benedikta XVI w celu poświęcenia kościoła.

Jak pokazuje historia świątyni La Sagrada Familia nie jest zwykłym monumentem, ale raczej miejscem niezwykłym, którego historia nie została jeszcze do końca napisana.

Niemniej jednak spójna część budynku, którą możemy już podziwiać naprawdę warta jest głębszej analizy. Fasady Narodzenia jest jedyną, z czterech, ukończoną w ciągu życia Gaudiego. Zbudowana ze szczególnego rodzaju brązowego kamienia, charakteryzuje się niesamowitym bogactwem dekoracji. Gaudi podzielił ją na trzy części, reprezentujące 3 podstawowe wartości chrześcijańskie Nadzieję Miłość i Wiarę. Główna scena przedstawiana Narodzenie, a inne obrazy poświęcone są Zwiastowaniu, Ucieczce do Egiptu, Rzezi Niewiniątek i Ofiarowaniu Pańskiemu.

Detale charakteryzujące różne postacie są uderzająco piękne i warto zwrócić uwagę, że Gaudi tworząc ich twarze z formy gipsowej, wykorzystywał twarze mieszkańców miasta. Zauważyć można również dużą liczbę gatunków fauny i flory umieszczonych pod postaciami, są to charakterystyczne rośliny i zwierzęta występujące w Katalonii. Ma to na celu zwrócenie uwagi na zaangażowanie całego świata w narodziny Jezusa. Podobną cechę ma jedna z chyba najbardziej niezwykłych elewacji - tzw. Drzewo Życia, które wyróżnia się zielonym kolorem z jednolitego brązowego odcienia całej elewacji.

Gdy ktoś wspomni miasto Barcelonę od razu na myśl przychodzi Gaudi. Nie bez powodu- ten człowiek był niewątpliwie geniuszem. W Barcelonie prawie wszędzie gdzie pójdziesz dostrzeżesz któreś z jego mistrzowskich dzieł. Kilka biur turystycznych oferuje nawet różne całodzienne wycieczki po Barcelonie pokazując wszystkie budynki i inne dzieła stworzone przez Gaudiego.

Początkowo, chciałem skorzystać z tej formy zwiedzania, po czym stwierdziłem, że o wiele bardziej interesujące jest odkrycie dzieł sztuki Gaudiego na własną rękę. Przecież mogę przeczytać o nim i jego twórczości online, a nie ma nic gorszego niż konieczność podążania za grupą, kiedy nie zobaczyło się wszystkiego co chciało się zobaczyć lub nie zrobiło wystarczająco zdjęć w miejscu, które szczególnie nas zainteresowało. Poza tym dlaczego miałbym płacić prawie 100 euro za słuchanie kogoś, kiedy mogę delektować się ciszą? No niezupełnie ciszą, ale odgłosami miasta. Zatem zrobiłem listę dzieł Gaudiego, którę zamierzałem odkryć podczas mojego pobytu w Barcelonie. Przysiągłem sobie, że nie opuszczę Barcelony dopóki nie odznaczę wszystkich punków na tej liście.

Najbardziej rozpoznawalnym dziełem sztuki Gaudiego (może oprócz Parku Guell) jest zdecydowanie katedra Sagrada Familia. Z powodu jej niesamowitej sławy była to pierwsza pozycja na mojej liście. Jeśli mówisz, że nie słyszałeś jeszcze o niej, to albo kłamiesz albo żyjesz w jaskini nie mając pojęcia, że istnieje świat na zewnątrz. Ta majestatyczna katedra jest budowana od ponad 100 lat i nie planuje się jej ukończyć przez co najmniej kolejne 10 lat.

Szczerze mówiąc, nie wiem za wiele o historii tej katedry, ale znam datę rozpoczęcia jej budowy- było to w 1882 roku. Zakończenie budowy Sagrady Familii planowane jest na 2026 rok, który będzie szczególną rocznicą oraz uhonorowaniem Gaudiego, ponieważ w 2026 roku będzie setna rocznica jego śmierci. Zastanawiam się czy Gaudi wyobrażał sobie tą katedrę jako aż tak majestatyczną. Kiedy zwiedzałem katedrę wydawała się prawie skończona. Ciekawe co jeszcze dobudują przez te następne 10 lat, skoro katedra chyba nie może wyglądać bardziej olśniewająco niż teraz. A może? Okaże się.

Jak dotrzeć do katedry Sagrada Familia?

Metro jest zdecydowanie najlepszym środkiem transportu publicznego aby poruszać się po Barcelonie. Jeśli wybierasz autobusy w tak dużym mieście, musisz dokładnie wiedzieć gdzie wysiąść. Może nie jest to problem w przypadku katedry Sagrada Familia jeśli wiesz jak wygląda, ale mimo to wolę metro niż cokolwiek innego.

Sagrada Familia posiada swoją własną stację metra, co jest super. Nazywa się tak samo, Sagrada Familia, i przebiegają przez nią dwie linie metra niebieska linia L5 i fioletowa L2. Gdy tylko wysiądziesz z metra zobaczysz małe znaki z konturem katedry, kierujące Cię na prawo. Jak tylko wyjdziesz na zewnątrz, od razu zobaczysz katedrę.

Jeśli chciałbyś podejść bliżej, wystarczy, że przejdziesz na drugą stronę ulicy. Widok jest jednak lepszy z daleka gdyż wtedy możesz podziwiać rozmiar katedry.

Jeśli spacerujesz po okolicy, odnalezienie katedry Sagrada Familia będzie bardzo łatwe- możesz ją dostrzec z większości miejsc w Barcelonie. Pewnego dnia wspiąłem się na wzgórze Montjuic ponieważ słyszałem o niezwykłym widoku rozciągającym się ze szczytu, i od razu byłem w stanie wskazać Sagradę Familię, mimo, że znajduje się prawie po drugiej stronie miasta. Tak, to jest naprawdę wyróżniający się budynek.

Pierwsze wrażenie

Kiedy wychodziłem z metra Sagrada Familia, spodziewałem się, że katedra będzie znajdowała się za mną. Kiedy się odwróciłem, zaskoczyło mnie jednak jak blisko.

Moją pierwszą myślą było: "Ta katedra jest dużo mniejsza niż sądziłem! " Ale potem dotarło do mnie 'O mój Boże, ona jest ogromna! ' i spojrzałem na tłum ludzi, porównując ich do rozmiaru kościoła, i aż otworzyłem usta z niedowierzania. Tak, Sagrada Familia jest naprawdę ogromna, delikatnie mówiąc. Nie wiem dlaczego wydawała mi się taka mała na pierwszy rzut oka.

Po paru minutach wpatrywania się w to dzieło sztuki(nawet pamiętałem aby zamknąć usta po chwili), zdecydowałem się przejść dookoła. I zgadnij co, ponownie skończyłem z szeroko otwartymi ustami z wrażania. Ten budynek jest niewyobrażalnie wielki. Tylko przechodząc obok, sprawia wrażenia jakby nie miał końca. Gdy zobaczyłem tylną stronę, która jest tylko troszeczkę mniej majestatyczna niż przód, zrozumiałem dlaczego zajmuje tak wiele czasu, żeby ukończyć budowę.

Spędzając trochę czasu wokół katedry Sagrada Familia

Sagrada Familia jest otoczona przez małe sklepiki z pamiątkami (gdzie mała figurka słynnej jaszczurki z Parku Guell kosztuje więcej niż 10 euro! ) oraz urocze kawiarnie i bary gdzie możesz usiąść i podziwiać katedrę. Jest to chyba najlepszy sposób, gdyż nie będziesz wśród tłumu, co zmniejsza szansę na bycie okradzionym, możesz odpocząć przez kilka minut oraz będziesz na tyle oddalony, że będziesz widział całą przednią część katedry. Wciąż będziesz musiał zadzierać głowę, ponieważ jest bardzo wysoka. Zastanawiam się jaki jest widok z jej szczytu. Niemal zazdroszczę pracownikom, pracującym przy budowie Sagrady Familii, bo mogą podziwiać ją codziennie.

Swoją drogą, dość zabawne jest jak z każdego zdjęcia katedry wycinają dźwigi w photoshopie. Nie widziałem ani jednej pocztówki z dźwigami obok katedry, a Ty? Zgadzam się, że katedra prezentuje się znacznie lepiej bez dźwigów, ale po co usuwać je ze zdjęcia?

Dopiero kiedy piłem frapuccino w jednym z barów (kosztowało mnie to aż 4 Euro, ale spodziewałem się tego! ), zacząłem patrzeć na szczegóły katedry. I znowu, zastanawiam się jak wiele godzin naprawdę ciężkiej pracy zostało poświęconych na te szczegóły. Dosłownie każdy cal ścian jest pokryty czymś- posągami lub rzeźbami. I wygląda to pięknie...

Poszedłem do baru głównie, żeby odpocząć i uciec od tego tłumu. Jednak nie do końca się to udało, gdyż irytujący sprzedawcy, którzy sprzedawali selfie stick'i podchodzili do mnie i nalegali, abym kupił ich produkty. Pracownicy baru nie zrobiliabsolutnie nic, chociaż widzieli tych sprzedawców. Uważam, że taka sprzedaż powinna być zabroniona.

Kiedy popijałem frapuccino, również zwróciłem uwagę, jak wolno porusza się kolejka do wejścia do katedry, co przypomniało mi London Eye. Mogę sobie wyobrazić, że ludzie chcieliby spędzić tak dużo czasu wewnątrz jak to możliwe, ponieważ widziałem zdjęcia i wnętrze aż zapiera dech w piersiach. Szczerze, po prostu nie możesz spodziewać się od Gaudiego niczego innego jak tylko perfekcji.

Wstęp kosztuje około 20 Euro, ale jako student z Erasmusa, mogłem wejść całkowicie za darmo na koniec miesiąca. Prawdę mówiąc, nikt nie może "kupić" tych darmowych biletów- haczyk jest taki, że udostępniają tylko ograniczoną ich liczbę. Darmowe bilety są przeznaczone na "dni otwarte" katedry Sagrada Familia, ale jak dla mnie była to naprawdę miła promocja.

Wszystko co musisz zrobić, to odwiedzić stronę internetową katedry w wyznaczonym dniu i zapisać się na darmowe bilety. Niestety możesz to zrobić tylko na katalońskiej wersji strony, ale i to nie jest problemem odkąd mamy tłumacza Google i możemy przetłumaczyć daną stronę na wybrany język.

W wyznaczonym czasie musisz wymienić bilet, aby uprawniał do darmowego wstępu- darmowe wejścia mogą być zrealizowane w ostatni weekend października, i to tylko przez kilka godzin każdego dnia. Słyszałem, że w poprzednim roku bilety rozeszły się w mniej niż 3 godziny! Zatem musisz być bardzo szybki, ale jestem pewien, że nagroda- zobaczenie wnętrza katedry- jest tego warta.

Oczywiście, że zgarnę mój bilet i wejdę do środka, a następnie opiszę Ci jak wspaniale było. Mam tylko nadzieję, że nie będziemy musieli stać w kolejce przez kilka godzin. Szczerze mówiąc, czekałbym nawet tak długo, ponieważ bardzo chcę zobaczyć wnętrze tej katedry.

Kradzieże i oszustwa

Zanim przyjechałem do Barcelony, słyszałem, że kieszonkowcy są tam naprawdę dobrzy w swoim fachu, a Sagrada Familia jest jednym z "najlepszych" miejsc w mieście to bycia okradzionym. Poważnie miałem paranoję zanim poszedłem do katedry. Zazwyczaj, jeśli gdzieś idę noszę w torbie następujące rzeczy: klucze, portfel z wszystkimi kartami i pieniędzmi, obydwa telefony i aparat. I możliwe, że coś jeszcze.

Kiedy usłyszałem o kradzieżach, zdecydowałem, że wezmę pasek z kieszonką na pieniądze, gdzie włożę mój telefon, pieniądze i klucze, dodatkowo wziąłem zwykłą torbę, zawierającą tylko chusteczki i parasol, odwracającą uwagę złodziei. Szczerze mówiąc, wcale nie czułem się zagrożony. Nie było nikogo obok mnie, kogo mógłbym podejrzewać o próbę zabrania mi czegokolwiek. A może ktoś był, ale widocznie tak dobry, że nawet nie zauważyłem, ale w to wątpię.

Słyszałem o dwóch najbardziej powszechnych oszustwach w Barcelonie- jeden z nich dzieje się w metrze. Przygotuj się, że stacja metra Sagrada Familia jest zawsze tłoczna. Podstawową zagrywką jest gdy grupa ludzi pcha Cię do ściany lub do metra, udając, że ktoś ich popchnął, a kiedy próbujesz odzyskać równowagę, oni przeszukują twoje rzeczy, biorąc co chcą.

Drugie ma miejsce przed katedrą - kilkoro ludzi będą udawać zagubionych lub zadawać przypadkowe pytania, a kiedy będziesz zmieszany i myślał o możliwej odpowiedzi, grupa podejdzie Cię od tyłu więc prawdopodobnie nawet się nie zorientujesz, że sprawdzili już twój plecak lub torebkę.

Ale nie ma co panikować i zostawać w domu z tego powodu. Jest bezpieczniej niż czytałem, oraz jest również pełno policjantów w żółtych kamizelkach patrolujących okolicę. Nie mówię, że to nie może się Tobie przytrafić, ale że nie jest to wysokie prawdopodobieństwo, gdy jesteś ostrożny i nie nosisz za dużo błyskotek na sobie.

Podsumowanie

Proszę, nie waż się opuścić Barcelonę bez obejrzenia tej niezwykłej katedry! Nawet jeśli zdecydujesz się obejrzeć tylko jej zewnętrzną część, jest to więcej niż warte zrobienia tego. Gwarantuję Ci, że pozostawi Cię ona absolutnie bez słów. Również proszę, abyś poszedł do Sagrada Familia, gdy jest już ciemno- z powodu niezwykłego oświetlenia. Pokaz świetlny z użyciem Magicznej fontanny na Montjuic jest wciąż lepszy, ale pomimo wszystko, niezbyt wielu może pochwalić się, że widzieli katedrę Sagrada Familia w nocy.

Zupełnie w innym stylu jest Fasada Męki Pańskiej, wzniesiona w drugiej połowie XX wieku i ozdobiona dziełami Josepa Marii Subirachsa. Kontrast pomiędzy dwoma stylami architektonicznymi (nawet użyciem różnych typów kamienia) jest naprawdę bardzo wyraźny, ale wydaje się, że taka różnica była już zawarta w oryginalnym planie Gaudiego. W rzeczy samej, jeśli pierwszy miał na celu świętowanie i ukazanie radości świata po narodzinach Zbawiciela, ten drugi poświęcony jest cierpieniom Jezusa dla zbawienia ludzi. Dlatego Fasada Męki Pańskiej nie ma wygórowanych ozdób, jest skupiona na różnych scenach, przedstawiających ostatnie dni Jezusa na Ziemi. Niewątpliwie jest zrobiona raczej w ciężkim stylu, w jakim Subirach tworzył swoje rzeźby - ostrymi liniami, w sprzeczności do wierzeń Gaudiego. Jego proste linie nie były używane, jako że nie występowały naturalnie w świecie. Niemniej jednak, nie ma żadnej wątpliwości, że artyście udało się przekazać silne znaczenie tych scen. Nie jest to możliwe, w rzeczy samej, oglądać ukrzyżowanie, scenę pocałunku Judasza, aresztowanie Jezusa oraz jego męczarnie podczas dźwigania krzyża, bez silnego pobudzenia emocji.

Jeszcze raz, jak bywa to z dziełami Gaudiego, nawet najmniejszy detal ma znaczenie. Zauważcie, że na przykład obok sceny z pocałunku Judasza, wyrzeźbione są serie numerów. Oczywiście, ma to określone znaczenie, i nie powiem Wam jakie, ponieważ prawdopodobnie sami to zauważycie. Więcej cech obrazu jest umieszczonych tuż nad ukrzyżowaniem. Jeśli będziecie zwiedzać Pedrerę, prawdopodobnie zauważycie zarys rzymskich żołnierzy, stojących po lewej stronie, który przedstawiony jest na wzór postaci z dachu Casa Milà. Nie jest możliwe odgadnąć, że wizerunek mężczyzny stojącego po lewej stronie, przedstawia ewangelistę doświadczającego sceny, która przedstawia samego Gaudiego. To rodzaj ukrytego hołdu, którym Subirachs obdarzył wielkiego mistrza. W końcu można zauważyć chronologiczną kolejność, zaczynającą się od sceny Ostatniej Wieczerzy, zlokalizowanej w lewym-dolnym rogu, aż po prawy, tworzącej znak S.

Wnętrze kościoła nie jest mniej niezwykłe niż jego zewnętrzna część. Przechodząc przez główne drzwi (nie zapomnijcie zwrócić uwagi na grawer na drzwiach i podłodze od razu przed wejściem do kościoła), chwilę później wpadniecie w zachwyt, czując wewnętrzną radość. Wspaniałe światło, wpadające przez witraże jest prawdopodobnie pierwszą rzeczą, jaką zauważycie: zgodnie z wierzeniami Gaudiego, światła nie może być w nadmiarze, ale raczej w odpowiedniej ilości, która tworzy kult, kontemplację i medytację, atmosfera jest skąpana w świetle i do tego, bardzo czarująca.

Najlepiej wynajmijcie audio-przewodnika, by dowiedzieć się więcej o tym niesamowitym kościele. Jednakże, niektóre elementy są tak oczywiste, że zostaną zauważone nawet przez niedouczonego zwiedzającego, takiego jak ja. Kolumny zostały wzniesione z użyciem czterech odmian kamienia, różniących się także kolorem. Ich różnorodność sprawia wrażenie raczej unikalności, niż zaburzenia harmonii. Główne wejście znajduje się we wschodniej części, gdzie stoi statua Świętego Jerzego (patrona Katalonii). Nie przez przypadek, jest to strona, po której każdego dnia wschodzi słońce, wpuszczając magiczny promyk słońca do kościoła. Światło słoneczne pada także z przeciwnej strony, gdzie znajduje się figura Chrystusa na krzyżu, otoczona kłosami zboża i kiśćmi winogrono. Polecam zatrzymać się tam na chwilę i w ciszy pomodlić się przed świętym wizerunkiem. Mimo że wielokolorowe światło daje tak olbrzymi efekt, którym możecie być naprawdę oszołomieni, nie zapomnijcie zauważyć dziwnej struktury kolumn. Patrząc na sufit, będziecie mieli wrażenie patrzenia na las z chudymi gałęziami. Jest to efekt, który tworzą kolumny, które na swój sposób przypominają kamienne drzewa.

Tak jak wspomniałem na początku, kościół jest daleki od zakończenia, choć mówi się, że będzie skończony w 2030. Główna część wciąż pozostaje bez ostatniej fasady, zwanej Fasadą Chwały, gdzie zmartwychwstanie Jezusa będzie świętowane. Jedyna część, która jest widoczna w tym momencie to kolorowe wieżyczki, przypominające te z Palau Guell, które Gaudi z pewnością by docenił. Wieże mają kolejne brakujące elementy: oryginalny projekt przewidywał 17 wież podobnych do siebie, plus jedna zupełnie wyróżniająca się o wysokości 170 metrów. Jednakże, jak dotąd powstało ich 8, oczywiście nie wliczając głównej. Dość ciężkie wyzwanie, które niemniej jednak zostało podjęte.

Znowu, wieże zasługują na szczególną uwagę, gdyż ich liczba i rozstawienie nie jest przypadkowe (patrząc na Gaudiego, to nigdy nie byłoby możliwe). 12 wieży zlokalizowane jest na trzech fasadach jako (a raczej będzie zlokalizowane, gdzie 8 z nich zostanie dokończone) 12 apostołów, podczas gdy najwyższa reprezentuje oczywiście Chrystusa. Wokół tego, cztery kolejne wieże (mierzące po około 100 metrów, tak jak te apostołów) będą symbolizować 4 ewangelistów, i w końcu ta nad apsydiolą, będzie symbolizować Maryję. Patrząc na jego notoryczny wstręt do prostej linii, Gaudi nadał wieżom charakterystyczny, zakrzywiony zarys. Mówi się, że źródłem inspiracji dla tak osobliwego kształtu były dziwne szczyty Góry Montserrat. Jako dekoracje, istniejące wieże są charakterystyczne dzięki spektakularnym wierzchołkom, które ozdobione są mozaikami. Na zażuty, że nikt nie byłby w stanie ich zauważyć, Gaudi odpowiedział "Anioły je zobaczą".

To ciekawe (ale dość znaczące) spostrzeżenie przenosi mnie do osobistych obserwacji, jakie zrobiłem na początku. Zadowolę się dodaniem tylko kilku rzeczy, w innym przypadku, mój wpis będzie niedokończony, tak jak obecny stan Sagrada Familia (chociaż znacznie mniej interesujący). Oczywiście, wszyscy mogą obejrzeć świątynię, jak tylko im się podoba. Aczkolwiek, pełne zrozumienie projektu (które mam nadzieję ukaże się w przeciągu kilku dekad) nie jest możliwe przy pomijaniu duchowych komponentów miejsca. Zbliżając się do końca tego długiego wstępu (choć wciąż zostaje dużo do powiedzenia na temat krypty, apsydy, małego krużganku, zwanego Claustre del Roser), chciałbym zakończyć paralelizmem z biblijnej tradycji. Lubię myśleć, że jeśli Wieża Babelbyła wybudowana by sięgać nieba, demonstrując w ten sposób potęgę człowieka, tak niezwykły budynek jak Sagrada Familia, choć stawiający wysokie wymagania artystycznym i architektonicznym standardom, jest wymierzony by zbliżyć ludzkość do Boga.

Wnętrze jest wyjątkowe i bardzo różni się od innych kościołów w których do tej pory byłam. Katedra jest bardzo jasna i przestronna. Gaudí inspirował się naturą. W wielu jego pracach znajdziemy występujące liście, kolumny w formie drzew itd. Wtedy też byłam bliżej drzew. Jest kilka drzew, które naprawdę są nietuzinkowe.

Nie wiem jakiego rodzaju one są. Jednak bardzo mi się podobały witraże. Tworzą one niesamowity efekt. W centrum, niektóre krzesła oddzielone są przez pasy bezpieczeństwa, zarezerwowane dla osób, które przyszły się pomodlić. Jest też także ochroniarz, który pilnuje bay osoby siedzące na krzesłach zachowały ciszę. Jest tez spora grupa młodych ludzi, która ubrana w charakterystyczny sposób, świadczy pomoc na terenie bazyliki.

Źródło

Ziewałam przez pół godziny zanim weszłam do windy. Musisz wyjść z kościoła, drzwiami Narodziny a następnie Lewą stroną. Nawet jeśli pracowałabym tam przez dłuższy czas, musiałabym czekać w kolejce co najmniej 10 min. Każda fasada składa się z czterech wieży. Udaj się w kierunku windy na prawo następnie przed sobą zobaczysz spiralne schody. Przejdź przez most, który łączy dwie pierwsze wieże po kolejnej spirali schodów zejdź w dół. W niektórych miejscach, znajdują się swego rodzajubalkony, z których możesz podziwiać piękną scenerię i zrobić kilka zdjęć. Myślę, że ta wycieczka poprzez wieże jest naprawdę warta wydanych pieniędzy. Cóż mogę powiedzieć, naprawdę ją lubię. Wewnętrzne ściany pełne są wyskrobanych imion, dat, itd. Przynajmniej nie są niczym pomalowane. Mają oni spory problem z gumami do żucia, które są wszędzie poprzyklejane.

Wracamy na ziemię, i pierwszą rzeczą, która tam zauważyłam była ogromna kolejka rozciągająca się do kasy z biletami i od razu zaczęłam żałować, że nie kupiłam biletu z wyprzedzeniem w internecie. Na szczęście znalazłyśmy jakiś pozytyw w tym wszystkim, gdy część naszej rodziny stała w kolejce, my wybrałyśmy się do McDonald's, który znajdował się po drugiej stronie ulicy, jedząc na "botu horse", ponieważ reszta zajęta była kwestiami turystycznymi.

Jeśli będziesz kupował bilety i będziesz chciał wybrać się na zwiedzanie wież zarówno Fasady Narodzenia, a także Fasady Pasji musisz wiedzieć, że aby uniknąć tłumów powinieneś przedstawić przed wejściem do windy. Byłyśmy tam do 11:30, czyli jakieś półtora godziny od kupna biletów. Zatem miałam mnóstwo czasu na zwiedzanie kościoła, zarówno w środku, jak i na zewnątrz.

Bardzo spodobały mi się obie fasady z bliska. Różne wzory użyte przez Gaudiego zostały wyjaśnione, a dodatkowo zobaczyliśmy co zainspirowało go w naturze. Następnie udałam się do krypty, gdzie znajduje się kolejne muzeum.

Najciekawszą rzeczą w krypcie, według mojej opinii, były formy użyte przez Gaudiego, zawiązał on worki wypełnione piaskiem różnymi sznurkami, aby stworzyć obraz sufitu do góry nogami. Wykorzystał on przyciąganie ziemskie aby zobaczyć czy kolumny mogą poradzić sobie z utrzymaniem ciężaru. Bardzo ciekawy wzór. W krypcie znajduje się także grób Gaudiego, jednak mogłyśmy na niego popatrzeć tylko przez okno. Grób znajduje się na niższym poziomie. Byli tam jacyś ludzie, ale nie mam zielonego pojęcia jak udało im się tam wejść.

Z poziomu krypty mogliśmy zobaczyć jak pracują tam ludzie. Wykonywali oni przeróżne zadania. Architekci, którzy wykonywali modele w kamieniach itd. Bardzo interesująca sprawa. Pomoc w budowie takiego przedsięwzięcia musi być czymś wyjątkowym. Naprawdę warto to zobaczyć i wdrapać się na wieżę. Jest wiele filmów dokumentalnych na temat Sagrada Familia a także YouTube jest pełny tego typu materiałów.

Źródło

Jak wydostać się z budynku, jeśli wybierzesz się na Fasadę Urodzenia, będzie to na rogu, gdzie możesz znaleźć KFC, Uliczka Gaudiego, w sytuacji gdy chcesz wybrać się do Szpitala Sant Pau.

Źródło

Myślę, że zwiedzanie Sagrada Familia zajęło nam od godziny do półtora. Jedna z rzeczy, która naprawdę mi się spodobała, a zapomniałam wspomnieć jest: kwestia biletów: "The Basilica of The Sagrada Familia należy do każdego, do Ciebie też. Z Twoją pomocą może zostać ukończona" Następnie wsiedliśmy w busa, i udaliśmy się pod Arc de Triomf. Jest to ciekawa dzielnica, jednak nie jestem pewna czy warta zobaczenia na chwilę. Chciałam także odwiedzić Ciutadella Park, aby zobaczyć malutkie mamuty tamę i łodzie.

Zatem Sagrada Familia z zewnątrz wygląda naprawdę imponująco, ze środka (całkowicie skończona) przekracza pewne oczekiwania: doryckie kolumny, elegancja architektoniczna, bazalt, granit i porfir wydłużony jest w kierunku sufitu, łączący się w skamieniały las tropikalny, z wianuszkami, następnie śrubowate schody, witraże, które filtrują delikatne, naturalne światło, oraz kolorowe symbole na szczycie kolumn... Wszystko jest organiczne, oryginalne, tajemnicze i majestatyczne. Elegancja i prostota wnętrza jest połączona z obfitością szczegółów z zewnątrz.

Jest tutaj tak pięknie, że pozostawię to bez słów.

Sagrada Família was Gaudí’s life’s work not only because he spent most of his life building, but also because he gave it everything spiritually, mentally, physically, as well as financially.

Interestingly, Gaudí was not a very religious man when he decided to undertake the design and construction of the church. His faith in God grew more the deeper he studied the liturgy. When the project run out of funding, he even offered to work on it without pay given he had a complete artistic freedom. A rumor has it, he often took to the streets and tried to raise the fund himself. In the end, his obsession with the church outgrew his everyday life. He slept in his workshops, barely shaved and showered. He was so neglected that it took the officials three days to realize that the “homeless man” who was killed by a tram was the great Antoni Gaudí.

Sagrada nie byłaby tym, czym jest dzisiaj, gdyby nie obsesyjny geniusz Anotniego Gaudíego. Ciężko w to uwierzyć, ale na początku to nie on został wybrany jako architekt do tego przedsięwzięcia. Początkowo, projekt został powierzony oficjalnemu architektowi diecezji - Don Francisco de Paula del Villar y Lozano. Naszkicował on swoje neogotyckie plany budynku, a budowa rozpoczęła się w 1882. Gaudí dołączył do zespołu w 1883 roku, jako jego młodszy pomocnik. Villarowi jednak udało się dokończyć tylko kryptę, zanim porzucił projekt z powodu różnicy zdań.

Sagrada Familia nie jest katedrą

Wielu ludzi niesłusznie wierzy, że Sagrada Familia jest katedrą. Nie przejmujcie się, jeśli też tak myśleliście. Ze względu na rozmiary i wyniosły styl budynku, łatwo jest się pomylić. Prawdziwa katedra w Barcelonie to Katedra Krzyża Świętego i św. Eulalii w dzielnicy Barri Gotic.

Kościół Sagrada Familia miał sąsiadować z kościołem dedykowanym świętej rodzinie, ale to wizja Gaudiego przekształciła go w dzieło sztuki. Dzięki swojej popularności w 2010 roku Sagrada Familia otrzymała status bazyliki mniejszej nadany przez papieża Benedykta XVI.

Źródło