Sagrada Familia

Ten emblematyczny budynek w Barcelonie zaprojektowany przez architekta Gaudi'ego, zapadnie w pamięć każdego ze zwiedzających. Jego wysokość, jego rozpiętość, jego wieże oraz kolory jego wnętrza sprawiają, że zwiedzającym opadają szczęki. W związku z tym, iż bilety zakupiliśmy wcześniej przez Internet, a więc nie musieliśmy stać w niekończącej się kolejce żeby kupić je na miejscu, a koniec końców i tak musieć wrócić na zwiedzanie później. W związku z ogromną liczbą osób, które chcą zwiedzić kościół, wstęp do niego jest ograniczony i na dany przedział czasu sprzedawana jest tylko pewna określona liczba biletów. Tak więc po podziwianiu, niezliczonej ilości zdjęć Sagrady, otaczających jej żurawi oraz "selfie", weszliśmy do środka. Generalny widok jest jeszcze bardziej niewiarygodny dzięki parkowi, który znajduje się na wprost po drugiej stronie.

Już od samego początku byliśmy zdumieni wysokością budowli i architekturą znajdującą się w jej wnętrzu. Nie wzięliśmy audio przewodnika więc po prostu spacerowaliśmy. Najpierw poszliśmy na prawo, gdzie mogliśmy podziwiać małą kaplicę, miejsce modlitw. Nasz wzrok wciąż uciekał ku górze, gdzie mogliśmy podziwiać umieszczone na wysokości bogate w przeróżne kolory witraże. Dzięki małemu okienku, stwierdziliśmy, że na jeszcze niższym poziomie Sagrady znajduje się inna, jeszcze większa kaplica, ale niestety nie była ona dostępna dla zwiedzających. Był to kolejny moment, w którym zadaliśmy sobie pytanie, jak taki kolos w ogóle trzyma się w pionie?

Ten budynek okazuje się być tak olbrzymi i wysoki, a praca architektów i konstruktorów jest wspaniała. Następnie, wewnątrz gmachu zobaczyliśmy główne miejsce odprawiania mszy z organami w tle oświetlonymi wiszącą lampą. Sporo osób siedziało w ławkach, może żeby powzdychać, a może żeby zachwycić się tym pięknem.

Im dalej w głąb, tym więcej witraży na wysokościach. Po naszej lewej stronie jawiły się i opadały na nas magiczne niebieskie i zielone refleksy. Z drugiej strony przechodziły one w czerwień, pomarańcz i żółć. Mimo, iż na początku na zewnątrz było dość pochmurnie, na nasze szczęście słońce zaczęło przedzierać się przez półcień i oświetlać kościół. Byłam kompletnie olśniona tym fenomenem!

Później, trzeba uzbroić się w cierpliwość, ponieważ podczas gdy organy odgrywały jeden z utworów, nagle dało się słyszeć uderzenie młotem. Przy tym dziele sztuki ciągle wykonywane są prace i nikogo nie można za to winić. Po obejściu całości, skierowaliśmy się ku głównym bramom fasady odlanym z brązu przez rzeźbiarza o nazwisku Josep M. Subirachs. Brama przedstawia teksty z Ewangelii świętego Tomasza i świętego Jana opowiadające o ostatnich dniach życia Jezusa.

Pod koniec wizyty można udać się do galerii z pamiątkami. Kieliszki do chupitos, filiżanki, książki, mini freski, a także inne rzeczy, których ceny powodują wytrzeszcz oczu. Wokół Segrady znajdują się rusztowania i żurawie, co dodatkowo pobudza ciekawość, jak będzie wyglądał ten monument, kiedy prace zostaną zakończone w 2026 roku. Cena za wizytę to 15 euro, trwa ono około 30 minut. Niestety nie pozwala to na wejście na wieże, gdzie wejście jest dodatkowo płatne. Koniec końców wszystko kręci się wokół pieniędzy...