Wrocław

Co można powiedzieć o Wrocławiu?

Cofnijmy się odrobinę w czasie, możemy nawet poudawać, że mamy urządzenie, dzięki któremu możemy to zrobić. Więc zamknij oczy i oddychaj głęboko...

Na ulicach ciemność, gdzieś jednak świeci księżyc. Wysokie i stare drzewa przesłaniają jego blask. W niedalekiej odległości zdaje się być widać dziwny cień, który rusza się raz w jedną, raz w drugą stronę. Coś czai się w mroku. Niebieski, mały płomyk przecina powietrze. Niebieski płomień zaczyna się trząść, robi się większy i większy, kiedy podchodzisz bliżej. Dźwięk metalu odbijającego się do betonu sprawia, że masz gęsią skórkę i trzęsą Ci się nogi. Jesteś blisko i teraz możesz to zobaczyć. To jeden ze złodziei złapanych przez stróża prawa i przywiązany do "słupa hańby" we Wrocławiu.

Przed starodawnym ratuszem w polskim Wrocławiu można i dziś zobaczyć słynny "słup hańby", gdzie wszyscy ludzie, którzy nie przestrzegali prawa byli przywiązywani i oczekiwali na egzekucję. To był pokaz siły prawa i miało być rodzajem ostrzeżenia dla wszystkich, którzy mieli nieczyste myśli. Zabrałam Cię tam, prawda? A teraz przejdziemy do szczęśliwszych historii.

Ci, którzy lubią naturę muszą wiedzieć, że rzeka Odra znajduje się niedaleko od centrum miasta i mogą można tam iść dotknąć wody. Tak właściwie, jedną z największych atrakcji Wrocławia są spektakularne mosty. Wrocław nazywany jest "Miastem mostów" i tu narodziło się wiele tradycji. Jedna z nich nazywa się "miłosnym rytuałem". Pary z całego Wrocławia piszą swoje imiona na kłódkach, przypinają ją do mostu, a kluczyk wrzucają do rzeki. Ma to symbolizować ich niekończącą się miłość.

Teraz chodzimy sobie po centrum i rozglądamy się odrobinę. Nasz wzrok przyciągają oczywiście kolorowe budynki. Gapimy się na architekturę i te wszystkie puby, w których możemy zjeść tradycyjne dania czy fast food, napić się świeżego soku czy butelki piwa. Cieszymy nasze oczy tym widokiem, aż do momentu, kiedy nasz wzrok nie trafi na coś w rogu ulicy. Pod ławką, niedaleko wielkiego budynku znajduje się... krasnal.

We Wrocławiu jest ich pełno. W każdym kształcie, prezentują wszystkie możliwe profesje jakie można sobie wyobrazić, dlatego też miasto nazywane jest czasami "Ziemią krasnali". Skąd te małe ale niesamowite stworzenia pochodzą?

Cóż, pomysł pochodzi z czasów komunistycznej Polski, kiedy to ruch socjalistyczny, Pomarańczowa Alternatywa zaczęła pokojową walkę przeciwko reżimowi. Wierzyli oni w słowa sławnej polskiej pisarki - Marii Konopnickiej. Powiedziała, że "Myślcie sobie, jak tam chcecie. A ja przecież wam powiadam: Krasnoludki są na świecie".

Mówi się, że we Wrocławiu możesz znaleźć ponad 200 krasnali i myślę, że to prawda. Możesz poznać je wszystkie od śpiącego krasnala, po tego uśmiechającego się, walczącego z ogniem, lenia, do największego krasnala, ojca wszystkich innych - Wacka.

Jeżeli już skończysz uganiać się za krasnalami, definitywnie musisz zobaczyć Pomnik Ofiar Zbrodni Katyńskiej we Wrocławiu. Dla tych którzy nie wiedzą, w trakcie II Wojny Światowej (1939-1945) Polska została zaatakowana zarówno przez Niemcy, jak i przez Rosję na mocy Paktu Ribbentrop-Mołotow podpisanego 23 sierpnia 1939 roku. Po niecałym roku, Rosjanie zrobili coś strasznego. Chciano pozbyć się elity inteligencji, która mogłaby zagrażać reżimowi. Wystrzelano więc polskich więźniów w taki sam sposób, jak zrobili to Niemcy (w tył głowy Mauserem) i pochowano ich w lesie. Te zabójstwa zapoczątkowały Las Katyński (1940) i działy się w różnych częściach Polski, gdzie nazywano je Zbrodnią Katyńską. Na cześć tych wszystkich ofiar powstał wspaniały pomnik we Wrocławiu. Pomnik anioła, trzymającego w rękach miecz, a u jego stóp klęczy kobieta, trzymająca w objęciach ukochanego.

Kolejną interesującą rzeczą do zobaczenia są kościoły, których jest we Wrocławiu całe mnóstwo, jak w każdym zakątku Polski.

Teraz postanawiasz opuścić Wrocław i udajesz się na dworzec kolejowy. Idziesz spokojnie i nagle ktoś łapie Cie za rękę! O mój Boże!

Nie bój się, to tylko pomnik w kształcie mężczyzny czy kobiety. To realnych rozmiarów repliki postaci ludzi i muszę przyznać, że autentycznie się w nich zakochałam.

I właśnie jesteś na dworcu kolejowym...

Otwórz oczy, wróciłeś/aś do domu i siedzisz spokojnie w swoim fotelu. Czas pakować walizki, bo jutro jedziesz do Wrocławia!

(Zdjęcia zrobione przez moją ukochana przyjaciółkę Giorgiana Astefanei)