Duomo

Najwspanialszym celem wizyty turystycznej w Mediolanie jest jego imponująca katedra. Przed przyjazdem widziałam zdjęcia tej majestatycznej świątyni, tak więc byłam przepełniona niecierpliwością, aby ją zobaczyć na własne oczy i w pełnej krasie! Do Mediolanu przyjechałam z Turynu autobusem na stację Lampugnano, a tam przesiadłam się w metro, aby dotrzeć bezpośrednio do Duomo (jak zwyczajowo nazywa się tę katedrę). Była to pierwsza rzecz, którą zwiedziłam w Mediolanie. Kiedy wysiadłam z metra i ją ujrzałam... Wow! Budynek był niezwykle imponujący! Zaparł mi dech w piersiach.

Tego pierwszego dnia nie weszłam do katedry; wolałam obejrzeć ją tylko z zewnątrz i pospacerować w okolicy placu. Muszę tu nadmienić, że samo chodzenie po ulicach Mediolanu i możliwość podziwiania pięknych budynków z ich drzwiami, okratowaniami i innymi detalami architektonicznymi, jest samo w sobie ogromną przyjemnością. Chociaż jeżeli chodzi o rytm życia tego miasta i stosunek do ludzi to w Turynie było znacznie lepiej. Z uwagi na to, że Mediolan jest dużo większym miastem (dużo większym! ), życie tutaj płynie w znacznym przyspieszeniu, odczuwalny jest większy ruch i stres, ale, koniec końców, wszystko to nie umniejsza piękna tutejszej katedry; )

Odrobina historii...

Ta imponująca katedra zaprojektowana została w stylu gotyckim. Widziałam już wiele kościołów i katedr tego typu, gdyż we Francji jest ich sporo. W Meksyku nasze katedry i świątynie reprezentują raczej styl barokowy, kolonialny. Niemniej jednak Duomo w Mediolanie zapiera dech w piersiach, co można uznać za normalne, mając na uwadze, że pod względem wielkości jest to druga katedra na świecie (pierwsze miejsce zajmuje katedra w Sewilli w Hiszpanii).

Jak już się pewnie domyślacie, na wybudowanie katedry w takich rozmiarach potrzebnych jest wieeeeeele lat. Tak więc pierwsze prace rozpoczęto pod koniec wieku XIV (a dokładnie w 1386), a budowlę ukończono na początku wieku XIX, co daje... trochę ponad cztery stulecia! W dodatku kilka drobnych szczegółów ukończono dopiero w poprzednim wieku.

Tak przy okazji zdałam sobie sprawę, że przy planowaniu układu ulic w pobliżu katedry, zawsze brano jako punkt odniesienia właśnie Duomo. Na początku zakładano, że katedra będzie centrum miasta. Poza tym moja przyjaciółka opowiedziała mi, że przez wiele stuleci istniało prawo zakazujące stawiania budynków wyższych od niej. To najlepiej świadczy o wadze tej budowli.

Zwiedzanie, część I: Duomo

Jest takie znane powiedzenie, że “patrzenie nic nie kosztuje”, które w przypadku mediolańskiej Duomo sprawdza się tylko w połowie. Mówię o tym, gdyż obejrzenie imponującej części zewnętrznej katedry jest całkowicie bezpłatne. Można dać się zafascynować nieskończonej ilości detali tej budowli. Wydaje mi się, że należałoby zwiedzić ten zabytek kilka razy, aby w pełni móc docenić jego piękno. Przy fakcie, że jest to budowla przeogromna, należałoby jeszcze uwzględnić jej zdobienia: rzeźby, gargulce, kolumny oraz inne szczegóły architektoniczne.

Dobrze, to jeżeli chodzi o część zewnętrzną... A wnętrze? Pierwszego dnia zdałam sobie sprawę, że aby wejść do katedry trzeba zapłacić. W odróżnieniu do Notre Dame w Paryżu gdzie wstęp jest darmowy, a odpłatne jest tylko wejście na wieże, wstęp do Duomo kosztuje 2€. Jeżeli ktoś jest zainteresowany zwiedzaniem z przewodnikiem, to będzie musiał zapłacić 4€ więcej (w sumie 6€), natomiast za wejście na wieże i możliwość obejrzenia panoramy miasta, trzeba zapłacić 18€.

No dobrze, w rzeczywistości nie jest to wygórowana cena za możliwość zwiedzenia zabytku, niemniej jednak byłam bardzo zaskoczona (i to nie pozytywnie) samym faktem pobierania opłat za wizytę w tym miejscu... Jak zwykle: kasa, kasa, kasa... Pazerni Włosi.

Jeśli chcesz wejść do środka, posłuchaj się mamy... I załóż sweter!

Mamy zawsze powtarzają “ubierz się ciepło, załóż sweter, chodzisz goły”. W przypadku katedry w Mediolanie sprawa jest dosyć podobna. Pod pretekstem, że do kościołów należy wchodzić "odpowiednio" ubranym, (precyzując: nie z odkrytymi ramionami... ) przed wejściem sprzedają jednorazowe mizerne "kimona"... W cenie 2€! I uwaga! Te 2€ nie są wliczone w cenę biletu. Poza tym pewna jestem, że te "kimona" nie są warte nawet 50 eurocentów.

Oczywiście ów "wymóg formalnego stroju" jest tylko pretekstem do wyciągnięcia dodatkowych pieniędzy. Jak to powiedział w katedrze pewien stojący za mną pan: już od dawna Mediolan przestał być miastem katolickim, tak jak i od dawna nie ma zupełnie nic nieodpowiedniego w noszeniu bluzek na ramiączkach. Gdyby chodziło o sukienkę z dużym dekoltem, albo o bardzo krótką spódniczkę itd., mogłabym zrozumieć (być może... ), Więc, po usłyszeniu o zasadach obowiązujących w katedrze, w pierwszej chwili stwierdziłam, że nie mam zamiaru tam wchodzić i już!

Aaaaaaale... po przejściu kilku kroków powiedziałam sobie, że byłoby wielką szkodą być w tym mieście, przemierzyć cały ocean, aby znaleźć się Europie i nie zwiedzić tej katedry tylko przez jakiś kaprys (tak, w pewnym sensie to co chciałam zrobić, to był jakiś dziwny kaprys). Tak więc... Znalazłam pewne rozwiązanie jeżeli chodzi o słynne kimono!

Podłoga katedry. Wykonana z marmuru.

Podeszłam do drzwi, przez które wychodzili zwiedzający i zapytałam jednej dziewczyny, czy mogłaby mi oddać swoje kimono. Pierwsza mi odpowiedziała, że nie, gdyż chciała jeszcze później wrócić, ale druga chętnie i z uśmiechem mi je oddała. Naprawdę zrobiła to bezinteresownie. W dodatku gdy zadałam jej pytanie, jej chłopak stwierdził, żeby tego nie robiła, gdyż zapłaciła za to kimono 2€, i żeby mi je sprzedała za tę sama cenę. Powiedział to po włosku, ale zrozumiałam go doskonale. Niemniej jednak udałam, że niczego nie zrozumiałam, zrobiłam oczy kota ze Shreka i dziewczyna oddała mi kimono za darmo. Tak więc jeśli ktoś zamierza zwiedzać katedrę, a ma koszulkę z krótkim rękawem, powinien zabrać ze sobą sweter lub jakąś rzecz do przykrycia ramion Lub, jako ostatnie wyjście, poprosić kogoś o odstąpienie swojego kimona, jak to zrobiłam ja. Bo, tak naprawdę, to co macie do stracenia? Pewnie kilka osób odmówi, ale być może ktoś się zgodzi.

Gdzie kupić bilet wstępu?

Bilet wstępu można kupić w jednej z kas biletowych przy katedrze. W sumie jest ich 5 lub 6 (również tam sprzedawane są te mizerne kimona). Niemniej jednak należy iść wcześnie rano, w innym wypadku trzeba ustawić się w jednej z długich kolejek i uzbroić się w cierpliwość czekając na swoją kolej (tak, nie będzie jedynymi turystami, którzy będą chcieli zwiedzić to miejsce).

Mogę Wam poradzić jedną małą rzecz: warto ustawić się w kasie nr 3, która znajduje się za katedrą. Jest ona "troszkę w ukryciu" i zazwyczaj stoi przy niej mniej ludzi niż przy innych kasach. Ale nie ma rzeczy idealnych: chociaż oczekiwanie w kolejce jest trochę krótsze, obsługa nie jest najmilsza... Osoby, które obsługują w tej kasie w ogóle nie są uprzejme. Gołym okiem widać, jak uwielbiają swoją pracę!

Pierwszego dnia gdy przyjechałam do Mediolanu, poprosiłam w tym miejscu o mapę turystyczną miasta (była darmowa, przynajmniej tyle), a obsługujący mnie pan - nawet na mnie nie spoglądając - podsunął mi ją, nawet nie podając mi jej do ręki, jakby mówiąc "Masz i wynocha stąd, nie zawracaj głowy". Dla odmiany, w Turynie na przykład w punkcie informacji turystycznej wygląda to całkowicie inaczej! Uśmiechnięci, mili, sympatyczni itd. Rozumiem, że Mediolan jest większym miastem i o większej liczbie turystów niż Turyn, ale chociaż odrobina uprzejmości nie byłaby zbyt wielkim wysiłkiem... Koniec końców, wróciłam tam drugiego dnia (zmuszona, gdyż jak już wspominałam, była tam najmniejsza kolejka), aby kupić bilet wstępu i... trafiłam na tego samego pana, który zachowywał się dokładnie w ten sam sposób. Całe szczęście, że nie wszyscy Włosi są tacy: poznałam również wielu przemiłych ludzi.

Zwiedzanie, część II: muzeum w katedrze Duomo w Mediolanie

Jeżeli ktoś myślał, że po zwiedzeniu wnętrza katedry nie ma tam już nic więcej do zobaczenia... Nie! Pomyłka! Okazuje się, że bilet wstępu kosztujący 2€ upoważnia również do wstępu do muzeum katedry.

Ja nie należę do osób, które w czasie podróży zwiedzają wszystkie napotkane muzea, ale kiedy miałam już wyjść z katedry, spojrzałam - nie wiedzieć dlaczego - na mój bilet, na którym widniało: "Katedra + Muzeum". Tak naprawdę nie miałam zamiaru zwiedzać muzeum, ale słysząc jak jakaś dziewczyna się pyta o drogę, zdecydowałam się pójść za jej przykładem. I było to bardzo dobre posunięcie!

Muzeum katedry jest bardzo duże i jest w nim wiele sal. Z uwagi na to, że ja zwiedzałam katedrę dosyć późno, nie zostało mi wiele czasu na zobaczenie wszystkiego. W muzeum znajdują się eksponaty o charakterze religijnym.

Było wiele rzeczy, które przyciągnęły moją uwagę, a jedna z nich, wykonana z piór egzotycznych ptaków, pochodzenia - nie inaczej - meksykańskiego.

Całość jest wykonana z piór!

Być może na zdjęciu nie widać tego tak dobrze, ale w rzeczywistości dzieło o takich szczegółach jest niezwykle imponujące; ludzkie postaci wykonane z uwzględnieniem każdego detalu - zastanawiam się, ile czasu potrzeba, aby ukończyć taką pracę...

To jest jeden z pierwszych eksponatów, które można podziwiać zaraz po wejściu do muzeum. Ta okładka Ewangelii została wykonana z kości słoniowej i została ozdobiona kosztownymi kamieniami.

Powyższy obraz oraz jego wykonanie w glinie również zwróciły moją uwagę. Można porównać różnice w szczegółach między malowidłem a rzeźbą, na przykład wyraz twarzy postaci namalowanych nie jest taki sam jak tych wyrzeźbionych.

Były tam również gargulce i różne posągi.

Wszystkie eksponaty muzeum reprezentują sztukę religijną. Zaskoczyła mnie ich różnorodność: od obrazów i rzeźb po materiały i okładki ksiąg.

Porady ogólne...

• Aby w pełni cieszyć się wizytą, trzeba zacząć zwiedzanie jak najwcześniej. Jeżeli ktoś nie lubi wstawać skoro świt (jak ja), może iść w południe. Później można zrobić przerwę na obiad w jakiejś pobliskiej restauracji lub kawiarni, po czym dokończyć zwiedzanie w muzeum. Naprawdę polecam zobaczyć oba te miejsca, gdyż oba są bardzo interesujące.
• Słynne kimono... Trzeba zabrać sweter! Lub koszulę z długim rękawem, albo w najgorszym z przypadków, jakiś szal do przykrycia tych części ciała, które (w mniemaniu komitetu turystycznego katedry) wodzą na pokuszenie... Ramiona! Poza tym, zamiast dać się oszukać płacąc za głupie kimono wyprodukowane w Chinach, lepiej kupić sobie pysznego włoskiego loda.
• Jeśli wizytę planuje się latem, lepiej sprawdzić godziny otwarcia. Ja to zrobiłam na stronie internetowej i wydaje mi się, że zmieniają się one w zależności od pory roku. W czasie, kiedy ja tam byłam, weszłam do katedry około godziny 14. Wyszłam o 16. 30 i jako że muzeum zamykano o 17. 30, została mi jedynie godzina na jego zwiedzenie.

Podsumowując, warto zwiedzić zarówno katedrę jak i muzeum. Na oba te miejsca potrzebne są 2 - 2, 5 godziny.