Luini

Za każdym razem, kiedy w Mediolanie odwiedzają mnie znajomi, zawsze pytają, gdzie by tu zjeść. Mając w głowie, że przecież tu mieszkam, to przecież wiem najlepiej. Niestety nie jest to prawda. Jasne, mieszkam tu z rodzicami, którzy prowadzą restaurację, więc rzadko jadam na mieście, a jeśli już, to staram się, żeby było tanio. Do tego jestem Włochem, więc jak już jem na mieście, to raczej nie jest włoskie jedzenie. Mogę skusić się na pizzę, ale zazwyczaj jem jakiś fast food, a jak chcę czegoś większego idę na sushi, albo chińszczyznę.

Może nie jestem zbyt pomocny, chociaż mogę polecić kilka knajpek w centrum miasta. Luini istnieje chyba od zawsze i wszyscy znają to miejsce. To taka mała, słodka piekarnia.

(Zdjęcie z sfatami.com)

Kolejka na zewnątrz jest zawsze długa, ale idzie szybko. Nie ma tam miejsca do siedzenia, więc jest to coś w stylu sycylijskiego take away. Ich specjalnością jest wszystko co smażone, jak arancini i panzerotti. Ceny są bardzo przyzwoite, możesz na przykład zamówić apanzerotto (takie małe calzone mniej więcej) za 2, 50 euro (10 złotych). Jeśli uważasz, że smażone będzie dla ciebie zbyt ciężkostrawne, zawsze możesz wybrać coś pieczonego.

(Tak zazwyczaj wygląda kolejka na zewnątrz, w ciągu dnia. Nie czeka się długo, bo obsługa jest bardzo szybka i wprawiona, więc o czekanie się nie martw)

Lokalizacja jest świetna, bo Luini znajduje się za Duomo, niedaleko Galerii Vittorio Emanuele i obok kinoteatru. To idealne miejsce dla wszystkich, którzy chcą coś przekąsić w trakcie zwiedzania centrum miasta. My zazwyczaj szukamy jakiegoś miejsca, żeby przycupnąć. Jeśli nie idzie i nam to zbyt dobrze, a wciąż mamy co zjeść to idziemy do Parku Sempione i szukamy miejsca w cieniu. Na samą myśl robię się głodny!

Na blogu znalazłem ich menu, więc możesz mieć teraz jakieś względne pojęcie zanim się tam udasz i zamówisz coś typowo sycylijskiego, z samego południa Włoch.

(Zdjęcie z zomato.com)

- Cristian