Czego dowiedziałam się o Portugalczykach

Charakterystyka Portugalczyków z mojej perspektywy

Bardzo uprzejmi- wyrażenie "com licença" stosuje się prawie w każdej sytuacji; oznacza ono "przepraszam" i jest w Portugalii naprawdę często używane: przy wejściu do budynku, kiedy chcesz przejść, ale ktoś stoi Ci na drodze, jeśli bierzesz od kogoś pieniądze (np. jako kasjer w sklepie). Myślę, że to bardzo dobra cecha Portugalczyków!

Źródło

Są bardzo pracowici- tutejsi ludzie pracują wiele godzin dziennie; np. sklepy i restauracje w centrach handlowych zamykane są dopiero około 10-tej lub- w niektóre dni tygodnia- nawet o 12-tej w nocy. Portugalczycy pracują bardzo ciężko, za małe pieniądze.

Wielu z nich właściwie mówi po angielsku, czego się nie spodziewałam, kiedy przyjechałam tam po raz pierwszy. Czasami nawet starsi ludzie znają angielski. To duży plus, jako że na studia do Portugalii przyjeżdża wielu cudzoziemców, a nie wszyscy z nich nauczą się portugalskiego w ciągu 6-ciu czy 12-tu miesięcy, które zamierzają tam spędzić.

Portugalczycy są niezwykle gościnni; to zresztą bardzo mili ludzie. Często zdarzało mi się zgubić, a przypadkowy Portugalczyk podchodził i pytał, czy się zgubiłam i czy mógłby w czymś pomóc.

Mówią pięknym językiem; z początku może się wydawać, że brzmi trochę szorstko (momentami odrobinę przypomina rosyjski); kiedy jednak zaczęłam się go uczyć, zaczęłam go też bardziej doceniać i lubić. Wg mnie prawie wszystkie języki romańskie są piękne. Portugalski jest trochę podobny do hiszpańskiego i włoskiego; ponieważ płynnie mówię po włosku, było mi znacznie łatwiej uczyć się tego języka (a przynajmniej fakt, że rozumiałam go od początku pobytu to nic wielkiego). Nie lubią porównywania ich języka do brazylijskiego; innymi słowy: chcą, żeby ludzie wiedzieli, że portugalski z Portugalii to nie to samo, co portugalski używany w Brazylii.

Źródło

Są bardzo dumni ze swojego kraju i kultury. Pamiętam, że pierwszego dnia mojego doktoratu ktoś powiedział mi: "To fantastyczne, że wybrałaś ten kraj, żeby tu mieszkać i studiować! ". Pamiętam też, jak moi znajomi Portugalczycy lubili opowiadać o historii swojego kraju i o swojej pysznej kuchni ("Próbowałaś już francesinhi? Smakowała Ci? A próbowałaś tripas? ").

Na powitanie dają dwa całusy; nawet, jeśli spotykacie się po raz pierwszy. Na początku mnie- Holenderce- wydawało się to dziwne; kiedy w Holandii spotykamy kogoś pierwszy raz, zwykle ściskamy mu dłoń, a trzema buziakami witamy się tylko z ludźmi, których dobrze znamy.

Rodzina jest bardzo ważna; musi być "numerem jeden" na Twojej "towarzyskiej liście". Na swojej zawsze można polegać; jest ona gwarancją stabilizacji i dlatego młodzi ludzie długo mieszkają z rodzicami. W Holandii zwykle wyprowadzamy się, kiedy zaczynamy studia, tj. około 18-go roku życia.

Jakkolwiek wszyscy są dla wszystkich uprzejmi, wiele formalnych sytuacji ma w zasadzie nieformalny ton, co ma i wady, i zalety. Zostałam zaproszona na urodziny mojego promotora (nie mogłam wtedy pójść, ale w przeciwnym razie na pewno bym skorzystała! )- jesteśmy znajomymi na facebooku i piszemy do siebie. Kilka tygodni temu byłam na lunchu z nauczycielem, tuż przed lekcją z nim. Minusem jest to, że jeżeli Ty (uczeń) nie dogadujesz się dobrze z kimś (nauczycielem) o wyższej pozycji (w porównaniu z innym uczniem), możesz być niżej oceniany na egzaminach, tylko dlatego, że nauczyciel Cię nie lubi.

Źródło

Słowo ‘saudade’ jest bardzo istotne; dotyczy uczucia swego rodzaju dojmującej tęsknoty za kimś lub czymś. Można komuś powiedzieć "“saudades de ti”, jeśli się za nim tęskni. To słowo nie ma angielskiego odpowiednika.

Portugalczycy są niezwykle skromni. Możesz być sławny, możesz być bogaty, ale dla Portugalczyka Twój status nie ma znaczenia- zawsze będzie Twardo stąpał po ziemi i traktował wszystkich tak samo. Jeśli jesteście znani i macie fanów, spędzacie czas rozmowach z nimi czy na malowaniu obrazów.

Nie są bardzo kreatywni, jeśli chodzi o imiona, a ich nazwiska też nie są zbyt oryginalne; jeśli spotkasz w barze kogoś fajnego, kto nazywa się João Costa, nie zdziw się, gdy na facebooku znajdziesz milion opcji. Innymi słowy: w tym kraju istnieje tylko kilka imion i nazwisk a (przynajmniej wydaje się, że tak jest).

Różnica między biednymi i bogatymi jest wyraźna; przepaść między tymi dwiema grupami jest niestety bardzo duża. Mimo to Ci, którzy żyją w dobrych warunkach są bardzo otwarci i pomagają tym, którzy żyją w biedzie. W Portugalii organizuje się wiele wolontariatów i często widzę, jak ktoś na ulicy daje żebrakom i bezdomnym pieniądze na jedzenie.

Źródło

Portugalczycy lubią zwierzęta, a przynajmniej psy (co zauważyłam, bo sama mam psa); zabiera mi wieki dostanie się do części parku dl psów, bo każdy chce się bawić z moim- Gigi. Poza tym lubią zatrzymywać się, żeby porozmawiać o psach, które zostawili w domu, o tym, że pies to najlepszy przyjaciel człowieka i że są one bardziej godne zaufania i lojalne, niż ludzie.

Więc... moim zdaniem Portugalczycy to strasznie kochany naród; jeśli odwiedzisz Portugalię albo pojedziesz tam na Erasmusa, nie musisz martwić się o tych miłych ludzi- zawsze będą gotowi, żeby podać Ci pomocną dłoń!

Źródło

Galeria zdjęć