Park Güell, Barcelona

Je kan zeggen dat de Spaans Catalaanse Antoni Gaudí zijn spoor wel heeft achtergelaten in een van Europa's meest bezochte steden in Europa, Barcelona.

Na het bezoeken van de beroemde Sagrada Familia, moet je ook een bezoek te brengen aan Park Güell. Ik wist al het een en ander over deze plaats maar ik had niet verwacht dat ik er meer dan twee uur zou verdwalen. Verdwalen in een sprookje, want zo wil ik het prachtige park Güell graag verwoorden.

De naam van het park komt van de rijke entrepreneur Guell. Hij wilde een woonwijk met tuin in Engelse stijl creëeren voor de Catalaanse bourgeoisie. Geen enkel park torent boven het prachtige park dat Gaudi heeft geconstrueerd

Het park is gebouwd tussen 1900 en 1914 en staat op de UNESCO werelderfgoed lijst sinds 1984. Dit laat zien dat het echt een bijzondere plek is die de creatieve intelligentie van de bekende architect laat zien. Het park is 17. 8 hectare groot. Op twee uur heb je het meeste gezien, maar nog niet alles. Je zal erachter komen dat het park verschilt van ieder andere park en dat het werkelijk een wonderbaarlijk gebied is.

Je kan de weerspiegeling van de natuur goed terugvinden in de werken van Gaudi. Je kan bijvoorbeeld een gigantische salamander van mozaïek bij de ingang vinden. Dit mozaïekwerk is overal in het park terug te vinden. Het is gemaakt van scherven en pottenwerk dat Trencadis heet. Het enige wat je hoeft te doen om er van te genieten is kijken hoe het zonlicht op de banken weerspiegelt, dat aan de rand van een groot terras ligt. Je kan ook wat foto's nemen en van het panoramische uitzicht.

Al lopend door het park krijg je vaak het gevoel alsof je in een Hans en Grietje sprookje rondloopt. Je zal de La Torre Rosa zien waar Antoni Gaudí woonde tussen 1906 en 1935. Het is net zo roze als een donut. Langs de straatjes vind je palmbomen met papegaaien nestjes.

Gaudí gebruikte het steen om de vegetatie en de dieren voor te stellen. Gangen van steen werden gecreëerd in verschillende maten om grotten na te bootsen. Vanaf het plafond van de grotten hangen stalactieten gemaakt van steen. Stenen stukken vertegenwoordigen boomtakken. Stenen trappen brengen je naar het hoogste deel van het park, waar het je een nieuw perspectief geeft. Al het steen geeft je echter niet het gevoel van een koude levenloze omgeving. Het is juist origineel en fantastisch, alsof je op elfjes aan het wachten bent.

Je kan er dus steen en hout in gekke vormen vinden. Het park ontvangt mensen van over de hele wereld.

Er vinden kleine orkesten plaats in het park, ze zorgen voor leuk entertainment. Ik zag een bandje dat liedjes zong met allerlei acrobatische truucs. Fluitende vogels dragen bij aan deze scène, zelfs als je ze niet ziet, schuilen ze in de weelderige struiken of de palmbomen.

Volgens mij wilde Gaudí een magische wereld recreëren hevig geïnspireerd door natuur en natuurlijke vormen en materialen. Natuur gecombineerd met Gaudí's creatieve brein resulteerde in dit meesterwerk.

Barcelona is een heerlijke plek om rond te reizen. Je kunt er verdwalen ookal zal je daar niet over klagen, bruin worden op een mooi strand, historische artefacten bekijken in gigantische galerijen evenals kunst op straat in the centrum. En als je het allemaal in een keer wilt zien, Gaudi´s park biedt een perfect uitzicht over heel Barcelona! Zeker een bezoek waard.

Park Güell is zeker een van de hoofd attracties in Barcelona. Voor het bezoeken van het park las ik allemaal positieve recensies. Iedereen was zodanig positief dat ik eigenlijk teleurgesteld was toen ik er was geweest...

We kwamen aan van Vallarca metro station via de roltrappen. Dat was al een geweldige ervaring, ik bedoel, ik heb nog nooit roltrappen op de straten gezien!

Het park zelf (ik bedoel het groene gedeelte waar je binnen kan komen zonder ticket, maar waar je ook al Gaudi's werken en mooie panorama's over de stad hebt) het zou beter zijn als het niet vol zou zijn met allemaal toeristen... maar het is zoals het is. Het is niet helemaal mogelijk om volledig van het park te genieten. Het is beter als je het overweegt als een pure toeristen attractie, bijna een museum. Als je die visie tegenover het park hebt, dan zou je er volledig van kunnen genieten. Stel je dan ook niets anders voor!

Er is ook een monumenten gedeelte, waarvoor je wel een ticket moet kopen. In het hoogseizoen is het niet mogelijk om een ticket te kopen en meteen het terrein op te gaan, vaak moet je je ticket 2-3 uur van te voren kopen. Dit probleem kan opgelost worden om op internet je ticket te kopen, en je bespaart ook €1 per ticket. Dus bij aankoop op de website is het ticket €7, wat alsnog een hoge prijs is voor een "park" dat niet gebouwd is als een museum.

Ik raad het sterk aan om sowieso te gaan, als je droom altijd was om Gaudi's Chameleon te zien, krijg je er geen spijt van. Ik moet wel toegeven dat de omgeving mooi is met al die werken van Gaudi, ik zou het zeker aanbevelen als het gratis was. Maar als je het gedeelte met "gratis toegang" in gaat, is het al een mooie ervaring, en dan kan je ook nog een goede paella eten voor €8.

Tijdens mijn eerste bezoek aan Barcelona, toen de toegang to het Park Güell nog gratis was (maar beperkt tot een bepaald aantal bezoekers), was ik zo gefascineerd door deze plek dat ik niet anders kon dan compulsief foto's maken. Ik was gecharmeerd door dit betoverende park. Het is waarschijnlijk de meest onwaarschijnlijke erfenis van Gaudí. Ik zou er nooit zijn weggegaan.

En inderdaad, het is er zo speciaal dat het echt een hele dag duurt om het volledig te appreciëren. Dat is natuurlijk onmogelijk want duizenden mensen bezoeken het park elke dag, zelfs na de introductie van de inkomprijs van zeven euro.

Die beslissing stuitte op een aantal klachten aangezien in zeker zin, de geest van Gaudi's creatie (het park was bedoeld als openbare ruimte) gedeeltelijk werd verraden. Ik moet wel zeggen dat Park Güell geen gewoon park is, maar een uniek oriëntatiepunt dat absoluut met alle zorg moet bewaard blijven.

Park Güell bestaat uit twee delen: het park zelf, tot aan een heuvel die een prachtig uitzicht biedt over Barcelona en de zee en de zogenoemde "monumentale zone", aan de voet van de heuvel en bij de dicht bijzijnde afdaling. Op deze laatste plek staan ook een paar buitengewone gebouwen, die Gaudí's genialiteit en fantasie waarschijnlijk het best uitbeelden.

Hoewel iedereen de eerste zone mag bezoeken, heb je een ticket nodig voor het tweede deel. Het is waarschijnlijk een goed idee, als je erheen wilt gaan, om je ticket online te kopen (Klik hier voor online tickets), zodat je de rijen die er waarschijnlijk zullen zijn, kan overslaan en onaangename verrassingen op de drukste dagen kan vermijden (het aantal toegelaten bezoekers is beperkt).

Toch raad ik je aan het park 's morgens te bezoeken, wanneer de toeristen die na de lunch het park bestormen, de unieke atmosfeer nog niet verpesten. De beste ingang is waarschijnlijk die van Sant Josep de la Muntanya, op wandelafstand (15 minuten) van het Vallacarca metro station en bereikbaar via een paar leuke liften die je het grootste stuk van de klim op de heuvel zullen besparen.

Zelfs voor je aan de inkom van het monumentengebied komt, krijg je de kans om van een prachtig uitzicht te genieten. Het onmisbare silhouette van de Agbar toren op de skyline, net zoals het prachtige profiel van de Sagrada Familia, die vanuit een paar punten en kranen naar boven rijkt, zorgen voor een wonderbaarlijk uitzicht. Wanneer je voorbij de ingang wandelt, leidt een kronkelend paadje je langs een plek met luxueuze vegetatie naar de monumentale zone.

Je kan je vergissen en voor een paar seconden denken dat je in een van de sprookjes van de gebroeders Grimm bent beland waneer je iets ziet vlak naast de gebouwen van het Garcia district. Het huis voor je lijkt inderdaad recht uit Hans en Grietje te komen. Het is echter het gebouw dat Gaudí heeft gemaakt om de bezoekers van het museum te kunnen ontvangen. Het betoverende dak is een prachtig voorbeeld van de Trencadís mozaïkstijl, waarschijnlijk de favoriete decoratieve stijl van Gaudí. Het zijn gekleurde keramieken fragmenten die gerecycleerd zijn en van tweedehands voorwerpen komen.

Je kan gelijkaardige elementen vinden in het andere gebouw aan de hoofdingang van het park, "the caretaker's dwelling". Momenteel staat daar een deel van de collectie van het Historisch Museum van Barcelona. Hoewel je een spectaculair uitzicht hebt van de twee huizen vanuit de twee artificiële grotten voor je, moet je onthouden dat het beste nog moet komen.

Een monumentale trap leid je naar een monument dat op een Griekse tempel lijkt. Je moet echter ook naar de trap zelf kijken: overal gedecoreerd met trencadís, een paar kleurrijke sculpturen, waaronder een salamander als fontein, een van mijn favoriete onderwerpen voor foto's (en voor het maken van souvenirs). De tempel heet eigenlijk Sala Hipóstila en bestaat uit een dik bos van 86 lichtjes geruïneerde pilaren die een groot dak omhoog houden, bestaande uit een serie van kleine gewelven en een paar geweldige decoraties die het zoveelste wonder van dit wonderbaarlijke park zijn.

Wanneer je de trap naar boven neemt, wandel je langs mozaïeken versieringen, draai je om en stop even voor je de bovenkant bereikt. Vanop de laatste treden kan je van het prachtige uitzicht van de buitenkant van de tempel genieten en bovenal van de rij mozaïeken ornamenten recht erboven.

Wanneer je uiteindelijk boven aan de tempel komt, sta je op een grote open plek die Plaça de la Naturaleza heet. Het gebied dat werd geconstrueerd door Gaudís nauwste collaborateur, Josep Maria Jujol, wordt omringd door een kleurrijke en unieke bank gekarakteriseerd door een typische keramieken bedekking.

De stadskant heeft een spectaculair uitzicht dat zonder twijfel een van de meeste populaire landschappen van Barcelona herbergt. Nadat je met tegenzin deze fantastische plek verlaat, kan je naar de ingang van een plek gaan die minstens even fascinerend is, het zogenoemde "Laundress' Porch". Het is genoemd naar een standbeeld van een wasvrouw dat bestaat uit zuilengangen met een structuur die even elegant als origineel is.

Kort samengevat, is Park Güell een unieke plek, die de essentie van Gaudí en zijn stijl weergeeft. Hoewel het wat ver is, (en nu spijtig genoeg niet gratis meer), vind ik het echt de moeite waard want geen reis naar Barcelona is volledig zonder dit bezoek. Je vraagt je misschien af hoe het park er uit zou gezien hebben moesten de werken niet opzij zijn gelegd in 1914... Eusebi Güell, de baas van Gaudí, heeft misschien niet de voldoening gehad om het einde van dit project mee te maken maar zijn naam is zeker verbonden aan dit meesterwerk dat in nog veel eeuwen zal worden bewonderd.

Vandaag had ik een hele interessante dag. Ik had wat vrije tijd in de middag en besloot om een aantal van Gaudi's kunstwerken te bezoeken die ik nog niet gezien had. En ik heb er drie bezocht - Casa Batllo, La Pedrera, die ook wel bekend is als Casa Mila, en een publiek deel van het beroemde Park Güell. Ik hoef niet te zeggen dat ik meer dan onder de indruk was van allemaal, maar, natuurlijk spande Park Güell de kroon.

Wat het geweldige hieraan is, is dat het grootste deel hiervan publiek is, wat betekent dat je niet hoeft te betalen om het te zien. Je moet alleen betalen om de monumentale zone te bezoeken. Goed, nog niet! En het ticket naar die exclusieve zone kost slechts zeven euro. Als je erover nadenkt welke kunstwerken je hier kan zien is dit helemaal niet duur. En hou ook in je achterhoofd dat dit geld bestemd is om het park in goede staat te houden, dus je doet er eigenlijk een goede daad mee.

Verschillende websites en toeristenorganisaties bieden ook begeleide tours aan in Park Güell, die ongeveer twintig euro kosten. Maar ik ontdek plaatsen liever zelf dan te luisteren naar een gids die me vertelt waar we heen gaan en wat we gaan doen.

Omdat ik had spontaan had besloten om daar heen te gaan (wat betekent dat ik net de locatie op de kaart gecheckt had en verliet het huis), had ik geen kaartje gekocht voor de monumentale zone. Ten slotte was het een Spaanse nationale feestdag vandaag, ik dacht dat het wel erg druk zou zijn. En ik had helemaal gelijk. Overal waar ik kwam vandaag was alles chaotisch. Ik wachtte een halfuur in de supermarkt! En het was grappig voor mij om mensen te zien die Spaanse vlaggen droegen. Dus ik ga waarschijnlijk de monumentale zone van het park deze week bezoeken, wanneer het wat rustiger is en dan zal ik dit updaten.

Op naar Park Güell

Van wat ik weet zijn er drie mogelijke ingangen naar Park Güell. Ik besloot de makkelijkste voor mij te nemen - ik nam de metro naar station Vallcara (Groene lijn L3) en volgde toen de borden, die me naar Baixada de la Gloria leidden.

Baixada de la Gloria is een steile heuvel met veel trappen, en er zijn gelukkig ook roltrappen op de meest steile stukken van de heuvel. Maar serieus, hoe kunnen mensen in Barcelona al die trappen elke dag overleven? Ik ben hier nu ongeveer drie weken en ik vind het nog steeds lastig om al die heuvels te beklimmen zonder te stoppen in het midden om even op adem te komen!

Er zijn diverse kleine winkeltjes die souvenirs verkopen, en ook winkels waar je eten en drinken kan kopen. Naast elke winkel is een bord met de tekst dat dit bijna de laatste kans is om iets te drinken te kopen. Als je dat nu nog niet gedaan hebt, kan je geen drinken of eten meer kopen als je Park Güell binnengaat. Houd wel in gedachten dat het kopen van eten en drinken bij deze winkels ongelofelijk duur is. Het beste is om alles wat je nodig hebt in Park Güelle van thuis mee te nemen.

Het duurde bijna een halfuur voor mij om bij de top te komen, ondanks de roltrappen, hoewel de website zegt dat je de toegang tot het park in vijftien mniuten moet kunnen bereiken. Ja, tuurlijk. Alleen als je superkrachten hebt.

Ik wil graag aangeven dat de weg naar het park goed aangegeven is. Goed, ik weet niets over de andere twee ingangen, maar ik ga er van uit dat dit daar hetzelfde is, omdat het park erg bekend is.

Publieke deel van het park

Toen ik het park binnenkwam was mijn eerste gedachte: Waar zijn alle bezienswaardigheden? Want alles wat ik zag waren sommige exotisch ogende planten en niks anders.

Maar toen ik naar rechts ging, zag ik dat dit een van de meest spectaculaire uitzichten was van Barcelona die ik tot nu toe gezien heb. Ja, het uitzicht vanaf de Montjuïc heuvel is bij lange na niet zo goed als vanaf Park Güell!

Ik had er meteen spijt van dat ik geen plattegrond van het park had geprint. Er zijn wel borden die de verschillende richtingen aangeven, maar het is toch anders dan wanneer je een kaart in je handen hebt. Ten slotte kan ik me op deze manier beter oriënteren. Dus ik besloot om de borden niet te lezen en gewoon te gaan waar ik heen wilde.

Natuurlijk zou dit Barcelona niet zijn als er geen heuvels waren, dus ik moest soms omhoog lopen. Maar gelukkig was dit gedeelte niet heel erg steil, dus ik kon de top bereiken zonder halverwege te moeten stoppen.

Aan de top was het uitzicht nog mooier. En ik was verrast dat de bomen de beste stukken van het uitzicht niet bedekten. Ook was ik verbaasd over hoeveel gebouwen ik kon herkennen in de stad. Ik voelde me bijna een inwoner voor een paar seconden!

Daarna ging ik mijn expeditie voort op deze geweldige plaats.Deze keer koos ik voor het pad dat naar beneden ging, zodat mijn benen een beetje konden uitrusten. Na een paar honderd meter bereikte ik de picnic plaats, waar sommige mensen een verjaardag aan het vieren waren, en er was een poort die leek op een andere ingang naar het park. Vanaf dit punt kon ik de Tibidabo berg zien, en ik was verbaasd hoe dichtbij het leek vanaf waar ik stond.

Er waren ook twee musici, een speelde viool en de ander drumde. En ik had nog een ander gezien net na de ingang. Ik moet zeggen dat er hier veel goede straatmuzikanten zijn in Barcelona, en ik voel me altijd slecht als ik niet meer tijd heb om te luisteren naar hun optreden dan ik heb.

Omdat er een kleine opening was aan de rechterkant van de picknick zone, besloot ik om te kijekn wat daar was. En ik was verbaasd dat daar de monumentale zone was! Ik was niet eens van plan om zo ver te gaan, maar omdat het slechts een paar honderd meter weg was, besloot ik om een kijkje te nemen en te proberen hoe ver ik kon komen. Voordat ik naar Park Güell ging had ik gedacht dat de monumentale zone een uur van de ingang van het park was. En ik ben zo blij dat ik fout zat!

Het pad was bijna recht, wat me gelukkig maakte voor een paar minuten, maar toen zag ik een heuvel. Gelukkig was het niet al te steil, en bovenaan werd ik beloond met een spectaculair uitzicht van de monumentale zone onder mij en de stad Barcelona er achter. Ik moest voor een paar minuten stoppen om het uitzicht te bewonderen. Eigenlijk stond ik daar misschien wel langer dan vijftien minuten, maar dat kon me niet schelen.

En er was iets dat me begon te irriteren, dus ik besloot om verder te gaan. In het park zal je veel mensen zien, die flesjes water verkopen voor een euro, en dat ook riepen, zodat iedereen het moest weten. Dus, er was een man en elke keer als hij mij passeerde (ik stopte de keren te tellen na een tijdje), net deed of hij mij voor het eerst zag, kwam naar me toe en riep: water, een euro! Alsof ik dat de eerste keer niet gehoord had. Bovendien, als ik water wilde kopen, was ik wel naar hem toe gegaan, en omdat hij zo hard riep was het overduidelijk dat ik hem gehoord had.

Dus, zoals ik al zei, ging ik verder. Een paar meter voor mij zag ik een aantal trappen aan de rechterkant, die naar beneden in de monumentale zone moesten leiden dacht ik. En ik had gelijk. Ik was ook onder de indruk hoeveel er eigenlijk te zien is vanaf daar. Goed, ik ben er zeker van dat dit heel anders is als je in het midden van de monumentale zone staat, maar zelfs bovenaan staan vervulde mijn standaards voor vandaag.

De rijen met mensen die wachtten om de monumentale zone binnen te gaan, was niet zo lang als verwacht, maar nog steeds lang genoeg dat ik niet wilde wachten. Ten slotte konden ze me zeggen dat ik hier geen ticket kon kopen en dat zou nutteloze tijdverspilling zijn. En als je benieuwd bent of het inderdaad mogelijk is om naar binnen te sluipen zonder die zeven euro te betalen, laat me je dan vertellen dat, als je dat wilt doen, je een onzichtbaarheidscape nodig hebt. Er is veel personeel op elk punt van de ingang en je moet een ticket bij je hebben.

Dus, na wat rondgelopen te hebben voor een tijdje besloot ik om terug te gaan. In het begin was ik bezorgd dat ik de weg terug niet kon vinden, maar dat bleek uiteindelijk heel makkelijk te zijn. Ik was erg bang dat ik aan een andere kant van het park uit zou komen, en dat ik niet uit het park zou komen voor het donker. Maar gelukkig lukte dat wel. En ik overleefde de stomme trappen zonder nog meer schade. Goed, wanneer ik dit schrijf doen mijn dijen nog steeds pijn, maar het was het helemaal waard!

Een artistieke conclusie

Zoals je je voor kan stellen had ik diverse artikelen over Park Güell gelezen voordat ik ernaar toe ging, en ik moet zetten dat de compositie van het park heel anders is dan ik me had voorgesteld. Maar in positieve zin natuurlijk. De meeste mensen in Barcelona zeggen dat Park Güell beschouwd moet worden als een museum, en ik ben het helemaal met ze eens! Had ik al gezegd dat Gaudí een absoluut genie was? Nou, dan weet je het nu. Maar je zou nog steeds Park Güell met eigen ogen moeten zien, om zeker te weten dat ik niet lieg.

Het Park Güell is waarschijnlijk één van de grootste toeristische trekpleisters in Barcelona. Het is één van de meesterwerken van Antonío Gaudi, die zijn voetsporen door de hele stad heeft achtergelaten. Het park, dat zich op de Mont Carmel bevindt in het district Gràci, is aangelegd tussen 1900 en 1912 en is opgenomen als UNESCO Werelderfgoed. Het Park Güell staat er om bekend één van de drukste toeristische attracties te zijn en vandaag wil ik jullie vertellen hoe je op een speciale manier kunt geniet van het park, op een andere manier dan de gewone toeristen dit doen.

Voor mij bestaat het park uit een geweldige mix tussen een natuurpark en de speciale architectuur van de legendarische Gaudi. Vooral in het achterste gedeelte is het park een "gewoon natuurpark" met bomen, bloemen en kleine kiezelweggetjes die je door het park leiden. Aan de ingang van het park kun je jezelf meteen onderdompelen in de kunst van Gaudi; de twee gebouwen, die volgens de typische Gaudi-stijl gebouwd zijn, geven een fijn voorproefje van alles dat je kunt verwachten wanneer je voorbij de ingang bent.

Het park bestaat uit veel indrukwekkende en kleurrijke rotswerken van Gaudi. Meteen in het begin vind je een van zijn meesterwerken: de Salamander Fontein. Het is een mozaïek van verschillende kleuren en een beroemde fotoplek voor toeristen. Boven de salamander, naast de andere, prachtige mozaïek, vind je een indrukwekkend gebouw met hoge pilaren.

Op het dak van dit open gebouw is het hoogste gedeelte van het park gesitueerd. Het is een groot terras, wat voor mij persoonlijk het hoogtepunt van Park Güell is. Het plein met de terrassen is vrij groot en kenmerkt zich door de beroemde bank van mozaïek, wat je uitnodigt om je neer te zetten en te genieten van het ongelofelijke uitzicht over het park en de stad Barcelona. Naast verschillende andere bogen, muren en standbeelden van Gaudi bevindt zich ook een klein huis, waar Gaudi ooit zelf in gewoond heeft en wat ook bezocht kan worden.

Het grootste nadeel van Park Güell zijn de massa's toeristen die hier elke dag langskomen. Wanneer je het park wilt bezoeken en je geen reservering hebt gemaakt, dan kan de wachttijd voor de ingang wel enkele uren oplopen aangezien er slechts een bepaald aantal mensen op het plein worden toegelaten. De prijs die je betaalt om op het terras te komen is 7 euro, wat voor mij persoonlijk erg duur is voor alleen het terras te bezoeken. Je deelt het plein tenslotte met hordes andere toeristen, die elk mooie foto's willen maken van het bankje en de stad.

Ik heb iets anders gedaan toen ik het Park Güell bezocht heb, wat zeker een advies is van een insider én een manier is om veel meer van deze plek te genieten dan 99% van de mensen doen. Ik ben in de vroege ochtend in oktober gegaan voor zonsopgang. Dit kun je doen omdat, ook al is het nog geen 08. 00 uur en het park nog niet officieel geopend is, je wel al binnen kunt (wij zijn door de achteringang naar binnen gegaan). Hier hoef je geen enkele entree te betalen.

Twee grote voordelen van het vroeg opstaan en in het donker de heuvel beklimmen zijn dat je ten eerste het volledige park voor jezelf hebt, en ten tweede dat je een ongelofelijk mooie zonsopgang kunt zien! Toen wij het bezochten waren ik en mijn twee vrienden letterlijk de enigen, samen met twee of drie ander mensen die ook opgestaan waren om de zonsopgang over de stad te kunnen zien.

Het is een raar gezicht om het grote terras compleet leeg te zien, iets wat je door de dag heen en vrijwel het hele jaar nooit zult zien. Vervolgens komt de zon op, wat ons de mooiste start van de dag gaf in Barcelona. Het was echt een sprookjesbeeld: het park, de skyline van de stad, de zee in de achtergrond en de zon die hierboven opkomt. Dus we zijn ons helemaal alleen op het bankje van Gaudi gaan zitten, hebben ontbeten en neergekeken op het Park Güell en de stad Barcelona - een onvergetelijk moment!

Ik kan mij geen mooiere ochtend herinneren als die morgen in Barcelona! Toen de zon half opgekomen was, kwamen langzaamaan de eerste toeristen het plein binnendruppelen en hadden wij nog tijd om in alle rust de rest van het park te bezichtigen.

Voor mij bied dit park een geweldig uitzicht met zoveel details en kleur, vooral de golvende bank op het terras is een werkelijk meesterwerk - en wanneer het altijd zo leeg was als het 's morgens is, zou ik er zeker vaker naartoe gaan! Maar de hordes toeristen hebben er voor gezorgd dat ik het niet zo vaak bezoek.

Hoe dan ook, wanneer je voor het eerst in Barcelona bent moet je zeker het Park Güell bezoeken. En als je het niet erg vindt om vroeg op te moeten staan, zou ik je adviseren dit echt te doen want het geeft een volledig andere ervaring om in alle rust de enigste daar te zijn. En daarbij is de zonsopgang, die te zien is vanaf Barcelona's mooiste bankje, een onvergetelijke ervaring.