Gülü Seven Dikenine Katlanır: Eiffel'e Gidiş

Mimar Gustave Eiffel, böyle bir yapı hayal ederken, tüm dünyada Fransa'nın sembolü haline geleceğini, turistlerin akın akın buraya koşacağını nerden bilebilirdi ki? Tabi ki Eiffel'in günümüzde, yılda 7 milyona yakın ziyaretçi ağırlayacağını bilemezdi. Ama bu kadar rağbete rağmen, kimilerine göre sadece demir yığınından ibaret, kimilerine göre ise demirden işlenmiş bir sanat olarak görülen bu Eiffel Kulesi'ne gidişimiz, benim için çok heyecanlıydı. 

Milano'dan kalkan sabah 6:30 uçağıyla Paris'e varmıştık. Eiffel'i ilk kez metroyla otelimize giderken yolda görmüştüm ve çok heyecanlanmıştım. Otelimize yerleştikten sonra Eiffel'i görmek için metroyla Concorde Meydanı'nda inip yürümeye başladık. Planımız şu şekildeydi: Champs Elysees caddesi boyunca Arc De Triomphe(Zafer Takı)'na gitmek, ordan da Eiffel'e geçmek. Bu şekilde de yaptık.

Champs Elysees Caddesi, Paris'in en güzel ve en ünlü caddesi olarak gösterilmektedir. Cadde adını mitolojide kahramanlık yapanların sonraki hayatlarında cennet olarak gittiği Elysion Ovaları’ndan almış. Caddenin bir ucunda Concorde meydanı, diğer ucunda ise Arc De Triomphe denilen Napolyon’un zafer takı bulunuyor. 

Dünyanın en ünlü markalarının bulunduğu bu cadde, alışveriş yoğunluğundan dolayı da bu kadar meşhur. Champs Elysees denilince akla gelen diğer şey ise kafeler. Kafe kültürünün çok gelişmiş olduğu bu şehirde, Champs Elysees ve kafe ikilisi adeta bir ayrılmaz ikili. 

2 kilometre uzunluğunda olan bu caddenin 70 metre genişliğinde olması hayrete düşürüyor. Yalnız önemli bir bilgi, Paris'e gittiğiniz vakit, önemli bir güne denk geliyor mu gelmiyor mu diye kontrol edin. Çünkü bizim ikinci günümüzde Champs Elysees Caddesi tamamen kapalıydı. Ne metrolar ne de otoübsler çalışıyordu. Başkanın katılacağı bir program olması sebebiyle o saatlerimizi baya sıkıntılı geçirmiştik.

Aşağıdaki fotoğrafı ise, Champs Elysees caddesinden, Concorde Meydanı'na doğru çekmiştim. (Karşıdan karşıya geçerken hayati tehlikeyi göze alarak)

Arc De Triomphe(Zafer Takı)'na baya bir yürüdükten sonra sonunda vardık. Cadde çok uzun olduğu için, tahmin ettiğimizden daha uzun sürdü bu caddeyi geçerek Eiffel'e varmak.

Paris'in en meşhur yapılarından biri olan bu zafer takın meşhur bir hikayesi varmış;  zamanında 1805 yılında Napolyon, en büyük zaferini aldıktan sonra ordusuna,  “Eve döndüğünüz zaman zafer taklarının altından geçeceksiniz” demiş ve daha sonra bu takın inşaasına başlanmış yani savaşı kazandıktan sonra, bu zafer taklarından geçmesi amaçlanmış. Ancak planlar Napolyon'un istediği gibi gitmemiş, Napolyon yıllar içinde gücünü kaybetmiş ve yapının mimarının işine de müdahele edilince yapı 30 sene sonra tamamlanmış. Napolyon 51 yaşında öldükten sonra külleri Paris'e getirilmiş, mezarına doğru götürülürken cenazeyle halk, bu takın altında geçmiş.

Tuhaf bir bilgi daha: 50 metre yüksekliğinde olan bu yapı, 1919 yılında değişik bir olaya maruz kalmış. Fransız bir pilotun çift kanatlı uçağı Zafer Takı'nın tam ortasından geçerek, ilginç görüntülere neden olmuş. Gün geçmiyor ki bir olay daha yaşanmasın. 

Böylesine tarihi bir yapının, teras katına çıkmak da mümkün. Hatta en önemli bölümü Seyir Terası. Tak'ın en üstüne çıkarak şehri izlemenizi tavsiye ederim. Burdan görülen manzaranın favori olduğu söyleniyor. Ben çıkmamıştım ama birkaç kişiden duymuştum. İmkanınız varsa bunu tecrübe edinebilirsiniz.

Bu fotoğrafın anısı da şöyle: Fotoğraf çekilmek için Tak'ın önünde konumlandım, tam çekilmek üzereyken çekik bir bayan baya hararetli bir şekilde telefonunu uzatarak fotoğrafla alakalı bir şeyler söylemeye başladı, fotoğrafını çekmemizi istediğini düşündüm, telefonu tam alayım derken bağırarak "Fotoğraf çekileceğim,çekilin" diyerek bizi resmen ordan kovdu. Tabi hemen çekildik, çünkü semt onun ev kira :(

Bu garip olaydan sonra ordan çıktık, Eiffel'e doğru, Paris'in sokaklarında yürüyerek yola koyulduk. Şehirde Eiffel'in yakınında bulunan neredeyse bütün sokaklarda, aşağıdaki manzarayla karşılaşıyorsunuz. O yüzden de dolaşmaktan hiç sıkılmıyorsunuz. Sokaklar da geniş ve ferah. Binalarda birbirinden güzel ve estetik. Yani daha ne olabilir ki. Sokakta yürümüyorsunuz adeta bir harikalar diyarında yürüyor gibisiniz.

Erasmustayken Atina'daki uzun bir bekleyişin sonucunda, ve evet artık Eiffel'deydik. En çok gelmek istediğim yerlerden biri olan Eiffel'in hakkında kısaca bilgi verelim.

1889 yılında halka açılan Eiffel Kulesi'nin yapımında 18.038 parça demir kullanılmış ve yapımında yaklaşık olarak 3000 işçi çalışmış Kulenin uzunluğu ise 324 metre uzunluğunda. Kıyaslama yapabilmeniz için yaklaşık olarak Galata Kulesi'nin 5 katı uzunluğunda olduğu bilgisini vermek istiyorum. En tepeye çıkmak yetişkin 17 euro, indirimli 14.50 euro. Sadece 2.kata kadar olan kısma çıkış için de yetişkin 11 euro, indirimli 8.50 euro.

Öğlen bu saatlerde, ciddi bir şekilde demir yığını gibi hissettiriyor. Mimari bir eserden çok mühendislik eseri gibi gözüküyor. Bu yüzden bir de akşam saatinde görmek için ertesi gün, gün batımında gelme dileğiyle ayrılıyoruz.

(Laduree'un mükemmel macaronlarından denedikten sonra bir tanesini aşağıdaki fotoğraf için ayırmıştım.Tabi o kadar yol yanımda taşıdığım için biraz yamulmuş gibi.Mutlaka Laduree'a da uğrayın.Gözleriniz bayram edecek.Tabiki mideniz de. Hayatımda bu kadar taze makaron yediğimi hatırlamıyorum,çok lezzetliydi.)

Ertesi gün,günbatımına yetişmek için yola koyulduk. Aklımızdaki kareleri fotoğraflayabilmek için hızlı olmamıza rağmen bazı problemlerden dolayı, gün batımına ucu ucuna yetiştik. Aşağıdaki fotoğraf ise en sevdiklerimden oldu. Suda çıkan yansımasıyla sıradan değilde orjinal bir fotoğraf olmuş diyebilirim. Eiffel, gece ayrı bir güzel. Geceleyin, bir süre boyunca çok da uzun bir süre değildi. Ben yaklaşık 10 dakikalığına şahit oldum. Eiffel'i sparkle moduna alıyorlar. Yani üstündeki led ışıklar yanıp sönerek görsel şölen veriyorlar. Mükemmeldi.

Koştur koştur gün batımına giderken farketmiştik. Eiffelin önü boyunca uzanan çimlerde insan kalabalığı çok fazla. Herkes gün batımında eiffeli izleyerek keyifli bir akşam geçirmek dileğindeydi. Bizde fotoğraf derdinde :)

Eiffel'in ve nehirin tam karşısındaki Chaillot Sarayı'na kadar yürüdük.  İnsanların bu saraya gitme sebebi genellikle arkasına Eiffel'i alarak fotoğraf çektirmek. Meşhur merdivenlerin olduğu yer de burası ve bu merdivenlerde de yaşadığım tabiki garip bir anı var.

Akşam 9-10 civarıydı. Sarayın girişinde, bizim olduğu kısmın daha yukarısında parti vardı. Müzik sesi son ses, çığlıklar... Bizi o an için çok rahatsız etmiyordu çünkü Eiffel'i gece de görme şansına sahip olduğumuz için mutluyduk ta ki fotoğraf çekilirken yanıma sarhoş bir adam gelene kadar... Benim yanıma gelmeden önce başkalarına daha takıldığını görmüştüm, bir şeyler söyleyip gülüşüyorlardı. Yanıma gelip nerelisin diye sordu. Cevap vermedim. Sonra tahmin etmeye başladı. Müslüman ülkelerin hepsini saymaya başladı. Arabistan? Malezya? Tunus? Türkiye? Neredeyse bütün ülkeleri saydı,evet evet başarabilirsin. Azminden dolayı tebrik ediyorum. Türkiye'ye gelince de yok dedim çünkü bir an önce gitmesini istiyordum. Sonra resmen el hareketleriyle namaz kılmayı tarif ederek sorular sordu. Dua ediyor musun, lütfen benim içinde dua et dedi gülerek. Doğru mu duydum der gibi bir bakış attım. İnanılmaz komikti. Bunu sarhoş bir adamdan duyduğum için hayretler içerisindeydim. Aslında bu şekilde tuhaf bir anı olduğu için minnettar olabilirim sanırım..

Gecemiz daha tuhaf olaylar yaşamadan sona erdirmek istedik. Eiffel'i son bir kez daha görerek kaldığımız otele doğru yola çıktık. Eiffel, bir kez gidince tekrar gitme isteğini o an uyandıran yerlerden biri oldu. Umarım yolumuz tekrar Eiffel'e düşer. Umarım sizinde ...