Madrid'de Ramazan geçirmek de varmış. 1. Hafta

Ramazanlar insanın en çok insan aradığı zamanlardan. Madrid'de pek de insanı olmayan biri olarak yazıyorum. Burada ramazanlar zor yahu...

Öncelikle hem saat farkları, hem vakitlerin farklı olması nedeniyle Türkiye'deki çevrenizle iletişiminiz güçleşiyor. Onlar iftarlarını yapmış, kahvelerini içerken sizi arayıp iftarda ne yedin diye sorduklarında; siz daha sofra hazırlıyor oluyorsunuz. 

Ev sahibiniz size oruç ne demek diye sorduğunda çat pat olmayan ispanyolcanızla anlatırken; olaya hakim olmadığından bir yandan su içip bir yandan bir kalıp peyniri ağzına sokuşturuyor olabilir. Takılmamak lazım... Yahut sokaklarda "Aaa müslümanlar!" diye belirtebileceğiniz 3 5 kişi de gidip cafelerde kahveler tatlılar yiyor olabilirler. Kendi hayatları olduğu için yargılamak bize düşmese de; yalnız olmadığınızı hissettirecek o 3 kişi de "YALNIZSIN AHAUAAHA" diyor bir nevi...

Madrid Central Mosque - Abu Bakr Mosque 

https://en.wikipedia.org/wiki/Madrid_Central_Mosque

Bunu bildiğim için ramazan öncesi müslüman keşfine çıkıp cuma namazına gittim. Line 1 Estrecho durağına yakın bulunan, Cuatro Caminos mahallesinde, Tetuan bölgesindeki Madrid Central Mosque yani Madrid Merkez Camii'nde kadınlara yer ayırıldığını duymuştum ve birileriyle tanışabileceğim bir ortam olacağını düşündüm. Belki de iftar bile veriyorlardır, umuduyla cumaya gittim. Kadın bölümüne asansörle çıkıyorsunuz, 2. katta. Uygun bir yere oturup hutbeyi dinlemeye başladım. Hutbe 1 saat kadar sürüyor ve ezandan 1 saat sonra namazı kılıyorlardı. Beklediğimden çok fazla kadın gelmişti. Hutbe arapçaydı, ben yine dil bilmediğim için "Ah be!" diyordum. Yine de aşina olduğum bu dili duymak bana iyi geldi. Namazı kıldım, kimseyle konuşamayacağımı fark edip camiden çıkıyordum ki bir kız bana İngilizce bir soru sordu. Görev başarıyla tamamlandı. Evet, müslüman arkadaş buldum. 

Kinza Pakistan asıllı İngiltere'den doktora için Madrid'e gelen benimle yaşıt bir kız. O gün sonrasında da görüştük, iyi de anlaştık. İkimizin de ramazanda birbirine ihtiyacı olması bu durumu daha da kolaylaştırdı tabii...

Ramazan 1. gün 06.05.2019

İlk bir başıma ve uzaklarda yaptığım sahurum, ayakta ağzıma kahvaltılık tıkıştırarak geçti. Acıkmamak uğruna yenen bu yemek, Madrid'e geldiğimden beri en istemeyerek yediğim yemekti

İftaraysa artık biraz daha mutlu olabilmek için kendime güzel bir yemek hazırladım. Tek başınaydım evet, ama sefillik çekmeme gerek yoktu. Yemeğin ardından da çayımı içmeyi ihmal etmedim tabi. Çay içmeyince bir Türk kendine gelemiyor malum.

Ramazan 2. gün 07.05.2019

Tek başına sahura kalkmak tam bir çile. Uyanamadım ve sahursuz bir gün geçirmeye mecbur kaldım.

Sabah dersim olduğu için okula gittim ama bu kadar zorlanacağımı düşünmemiştim. Oruç süresi Türkiye'den çok az miktarda daha uzun olsa da aktif vaktinize geldiği için Madrid'de oruç tutmak gerçekten zor. Orucumuzu 9.30'da açıyoruz, bu da Türkiye'de 10.30 demek oluyor. Hiç dermanımın olmadığını fark edince, bir parkta dinlenip kitap okuduktan sonra; doğruca eve gidip uyudum. Bir de Türk komşuma beni lütfen iftara çağırın diye mesaj attım. Hem yalnızlığa hem dermansızlığa en güzel çare bu olsa gerekti. 

Akşamında iftara kendimi zorla davet ettirmiş olsam da, davetliydim. Onlar da bu durumdan gayet memnunlardı aslında. Kendileri de soracaklarmış zaten bana, ben önce davranmışım. Hem çocuklarla vakit geçirdim, hem Ayşe ablayla sohbet ettim; hem de çok güzel bir sofrada iftar ettim. Komşularım iyi ki varlar, onlar olmasa buraya katlanmak gerçekten çok zor olabilirdi. Türkiye'de hiç komşuluk yaşamamış biri olarak, ben komşu olmayı Madrid'de öğrendim.

Ramazan 3. gün 08.05.2019

Sahura kalkamadığımı öğrenince, yiyip yatmaya karar verdim. Gece dayanabildiğim vakte kadar sabredip; bir şeyler yiyip yattım. Sahurumu da bu şekilde garanti altına aldım. 

Akşamaysa, burada tanıştığım ilk arkadaşım olan Sofia bana bir teklifle gelmişti. 

+İftar veriyorlar gelmek ister misin?

-Tabii, nasıl, nerede, öyle insanlar var mıymış burada??!?

Varmış. 

Centro Cultural Islamico de Madrid

https://www.lavanguardia.com/politica/20170826/43838050605/la-mezquita-de-la-m30-guarda-un-minuto-de-silencio-or-los-atentados-de-catalunya.html

Madrid'deki Suudların yaptırdığı bir camiymiş. Kadın yeri bulunuyor, abdest almaya uygun yerleri de mevcut. Kocaman bir yapı ama kadın kısmı tamamına kıyaslayınca küçüktü. Gelen cemaate bakınca bunu yargılamanın çok da lüzumu olmadığına karar verdim. Durum Sultanahmet'teki gibi değil, burada camiye gelen kadın zaten yok. 

Ezan okunduğunda caminin hemen avlusunda dizdikleri masalara bolca hurma servis ettiler, bardak bardak da süt dağıttılar. Arapça konuşuyorlardı ama bu sefer yanımda rehberim olduğu için ne dediklerini anlayabiliyordum. İspanyol bir kadın gelip bizimle hurmaları yerken bizim ne kadar medeniyetsiz olduğumuzu belirtecek aşağılayıcı söylemlerde bulunmuş. Bazı kadınlar da evine götürmek için bir sürü hurma paketlemiş; bunun da kavgası oldu. Sesli bir topluluklar.

Hurmadan sonra içeri girip cemaatle akşam namazını kıldık. Namazdan sonra yemekleri dağıttılar. 

Çorba mercimek çorbasına benzer içinde şehriyeler olan bir çorbaydı. Yemeğinse gördüğünüz üzere içinde bir sürü zeytin var. İçindeki et ise tavuk. Çok lezzetli bir şey değil, yavan; muhtemelen göğüs eti. Yahni gibi soğanla ve zeytinle sulu pişirmişler. Meyve suyu, ekmek ve meyve de verdiler. Yemeği bu kadar detaylı anlatmamın nedeni çok farklı gelmesi, yoksa benim önüme sadece hurma verseler bile ben gayet mutluydum, şimdi de deneme fırsatım olduğu için çok çok daha mutluydum. Yine de zeytini yemeğe pek yakıştıramadım. 

Bu fotoğrafı çekerkense bir teyze bana arapça bağırdı. Ne dediğini Sofia'ya sorduğumdaysa onun fotoğrafını çekemeyeceğimi söylediğini söyledi ve duymazdan gelmemi öğütledi. Kadına durumu açıklamamıza rağmen bağırmaya devam etti. 

Gelen insanlarsa beni mutlu ve birlikte hissettirmesi gerekirken, aksine ne işim var burada yahu, dememe neden oldu. Muhteemelen farklı göründüğüm için herkes bana ters ters bakıyordu, sokakta da olan bu durum iyiden iyiye canımı sıkmaya başlamıştı. 

Yemeğimizi yedikten sonra, evlerimize dağıldık. Bir iftarı da iftar çadırında geçirmiş oldum. Rahatsız hissetmiş olsam da tekrar geleceğimi düşünüyorum.

Ramazan 4. gün 09.05.2019

Yine uyanamamak korkusundan sahurumu yapıp yattım. Bugün güçlü olmaya ihtiyacım vardı çünkü arkadaşlarımla parkta iftar yapacaktık.

Gün boyu çeşit çeşit yemekler hazırladım. Hepsinin sınav haftası olması nedeniyle onların vakti yoktu. Ben de bu işi sırtlayıp güzel bir iftar vermeye karar verdim. Menümeyse Türk geleneksel yemeklerindne koymaya özen gösterdim; ki başka yerde yiyemeyecekleri bu yemekleri en azından denemiş olsunlar.

Tarhana çorbası, İslim Kebabı, Fellah köfte, Yaprak sarması. Ben neden Madrid'de yaprak sardım, annemin benimle dalga geçmek için gönderdiği salamura yaprakları gerçekten değerlendirdim mi yani? İşin garibi, güzel de oldu. Kendimi de takdir ettim. Erasmus'ta yaprak saran ilk kişi olabilirim. Madrid'de ilk olduğumun garantisini bile verebilirim.

Akşam olduğundaysa arkadaşlardan birinin rahatsızlandığını ve gelemeyeceğini öğrendik. Kişi sayısı azalmıştı, ama hala devam edecekti. Yaptıklarımdan biraz komşuya götürdükten sonra, çünkü madridde komşu olmayı öğrendim ve komşular böyle yapar, her şeyi güzelce paketleyip Retiro'ya gitmek üzere yola koyuldum. Retiro'da önce Ormia'yla buluştuk ve oturmak için uygun bir yer bulduk. Ormia aslen kürt ama doğma büyüme İsveçli. Dünyanın dört bir yanından müslüman arkadaşlar edinmemi sağladığı için bu program ve ramazan benim için daha da değerli oldu sanırım. Ormia da bize pilav getirmişti. Sofia'nın gelmesiyle kişi sayısı tamamlandı ve iftara hazırdık. Güzelce sohbet ettik, güzelce orucumuzu açtık ve hiç unutmayacağım bir iftar yaşadık. 

İftar sonrasında Madrid sokaklarını arşınladık, Retiro, Cibeles, Gran Via, Sol... Frozen yogurt yedik, İlk kez denedim, çok önemli bir şey olduğunu düşünmüyorum. Onsuz yaşayabilirim bence. Bizde olmaması beni üzmüyor. Beni üzen Türkiye'deki mangoların çok pahalı olması ve mangoya burada çok alışmış olmam. 

Gün sonunda bunu tekrar yapmak için sözleşip ayrıldık. Bu iftarları tekrarlayacağımıza çok seviniyorum.