Zamek w Rasznowie

Wprowadzenie 

Drodzy czytelnicy tuptający za jeżem! Mam nadzieję, że macie się dobrze, przeżywacie mnóstwo przygód i nadążacie z tuptaniem. W dzisiejszym poście chciałbym opisać nasze, Erasmusów, leśników i jednego technologa drewna, zwiedzanie zamku chłopskiego w Rasznowie. 

Chłopski zamek w Rasznowie 

Po wyprawie w Bucegi, w drodze powrotnej, zdecydowaliśmy się zwiedzić słynny zamek w Braszowie, jeden ze stu czterdziestu zamków w Transylwanii. Kilkanaście minut kluczyliśmy uliczkami miasteczka, zanim ostatecznie wjechaliśmy na drogę prowadzącą na wzgórze. 

Lokalizacja zamku 

Zamek znajduje się na wzgórzu, niedaleko miasteczka o tej samej nazwie - Rasnov. Najłatwiej tam dojechać, można próbować stopa, ale z dworca głównego i autogary 2 w Braszowie zmierzają w kierunku Braszowa busy. Droga zajmuje koło dwudziestu minut, bilet na autobus kosztuje pięć lei. Z parkingu trzeba jeszcze poświęcić dziesięć minut na spacer pod górkę, aby dotrzeć do bramy zamku. Można też wynająć za jakieś dziesięć lei kolejkę, która, gdy uzbiera się odpowiednia liczba osób, wjedzie na samą górę.

Wnętrze zamku 

Wstęp do zamku również kosztuje pięć lei, warto, to prawdziwa, porządna forteca na wzgórzu. Ładne krużganki, śmietniki w armatach, idealny widok ze szczytu. Na dole można obejrzeć, albo raczej zajrzeć wgłąb studni o głębokości około stu czterdziestu ośmiu metrów. Jest też kilka sklepów z pamiątkami i w miarę dobrymi pocztówkami. Co ciekawe, zamek ten, dość mały, używany był nie tylko do obrony, ale ludzie normalnie w nim żyli, z dnia na dzień. Dopiero później zbudowano u podnóża wzgórza miasteczko, na które jest ładny widok z murów zamku. W jednym z pomieszczeń można posłuchać opowieści po angielsku znajdującego się tam staruszka w kolczudze - również rok temu go spotkaliśmy, charakterystyczny jegomość z siwą brodą. 

O, a to rasznowski śmietnik. 

Widok z murów na miasteczko. 

Panorama rozciągająca się z murów zamku: 

I Bucegi, trochę tandetnie wygląda to zdjęcie: 

Pantelis i Donato nie zauważyli wąskiej uliczki prowadzącej pomiędzy domami wgłąb zamku, gdzie można znaleźć studnię oraz wystawy - gdy im to powiedzieliśmy, nie chciało im już się wracać do wnętrza. 

W drodze powrotnej spotkaliśmy jeszcze Maider i jej koleżankę, dwie Hiszpanki, również studentki Erasmusa, które przyjechały do Braszowa właśnie autobusem za pięć lei. 

Po zjedzeniu lunchu, ponownie w postaci chleba z zakuską, świetnym salami, rumuńskim odpowiednikiem Nutelli i bananami, ruszyliśmy, tym razem, w przeciwieństwie do naszego stanu po Piatra Craiului, wypoczęci, w drogę powrotną do Braszowa.