Het Oriëntale Turkije

Oh er is veel te vertellen! Ik zal beginnen met waarom ik naar Turkije ben gegaan. Er stond een advertentie op de Facebookpagina van mijn universiteit dat ze tien studenten zochten om twee weken op uitwisseling te gaan naar Ankara, Turkije. Daarbij was het programma haast gratis! We moesten enkel 30% van de vlucht zelf betalen. Ik werd uit de lijst met sollicitanten gekozen en reisde er naartoe!

/Zo ziet de vlieghaven van Ankara er aan de binnenkant uit/ =]

Ik vloog naar Ankara met Lufthansa van Poznan (Polen) naar Frankfurt (Duitsland) en na 11 uur wachten in de vlieghaven, vertrok eindelijk mijn vliegtuig van Frankfurt naar Ankara. Ik was gelukkig niet alleen want drie universiteitsvrienden van me waren ook geaccepteerd voor het programma.

Ik moet wel zeggen dat het niet enkel een goedkope en leuke vakantie was, we moesten ook hard werken! Het programma was een van de "European Life Learning Programs" dat "Intensive Entrepreneurship Summer School Ankara 2012" heette en heel intensief was!

We moesten zelf de weg naar het hotel vinden dus namen we de taxi want dat was de gemakkelijkste optie. Dat was echter maar een illusie want zelfs de taxichauffeur wist de weg niet en vroeg aan voorbijgangers waar het hotel zich bevond. Ons hotel was 11km van de vlieghaven en uiteindelijk niet zo moeilijk te vinden :p. Gelukkig vonden we het hotel en om 3u 's nachts bereikten we onze slaapplek voor de komende twee weken.

Ankara verwelkomde ons met een mooie, zonnige ochtend. Dat bleef zo voor de volgende twee weken. Het hotel had een prachtig uitzicht vanaf de zevende verdieping, het was ongelooflijk en de buurt was ook wel gezellig. Het mooie plekje naast ons hotel was het stadspark met een fontein versierd met gekleurde blinkende lichtjes!

/Schitterende fontein met gekleurde lichten achter vrienden van me :D/

Wanneer het tijd werd om naar de les te gaan, werden we verrast door het gebouw van onze gastuniversiteit - Turgut Ozal Universitesi. Het werd gebouwd in 2009 en het was een staaltje prachtige architectuur. De vloer en de muren waren bedekt met marmer en er waren chique faciliteiten waar een openbare school alleen maar van kan dromen (een opname studio, een spelletjeskamer met X-box en PlayStation, een snookertafel, tafelvoetbal enz.! )

/Inkomhal Turgut Ozal Universitesi/

Onze lessen werden gegeven door vier leraren uit vier landen: Polen, Litouwen, Portugal en Turkije. Dat waren de vier landen die deelnamen aan het programma. De Poolse leraar begon, met het moeilijkste, een businessplan!

We werden verdeeld in verschillende groepen met studenten uit verschillende landen om elkaar te leren kennen en ideeën uit te wisselen. Want zoals we weten draait Erasmus rond de multiculturele ervaring :)

De lessen duurden van 10u 's morgens tot 17u of 17u30 's avonds met een middagpauze en een paar korte koffiepauzes. Het was een beetje moeilijk om met anderen te werken aangezien iedereen een andere visie en academische ervaring had.

Mijn beste werkmaatjes waren de Portugezen, zij werkten erg hard, waren behulpzaam en zaten boordevol ideeën. Ze hadden ook dezelfde visie als ik :)

De ergsten waren de Litouwers (er waren enkel meisjes) and een paar Turken die, zo bleek, niet veel Engels verstonden... Sommigen wel, en zelfs heel goed maar in mijn groep zat een ander soort mensen.

Het positiefste en leukste moment van de werkdag was de middagpauze. Hier hebben we enkele voorbeelden van de Turkse keuken.

Ik kan niet zeggen dat ik het niet lekker vond - de Turkse keuken is gewoon te zwaar, voor mijn maag althans! Ik had ook iets meer oriëntaals verwacht dan rijst met kip. Het gerecht ziet er lekker uit op foto maar pas op met de lekker uitziende groene groente! In het begin dacht ik dacht het bonen waren dus schepte ik een grote portie in mijn mond en... toen had ik daar spijt van! Het bleek een straffe en heel erg pikante groene peper te zijn! Echt waar? Groene bonen zijn toch veilig, niet?

Het volgende is nog een voorbeeld van een Turks gerecht dat we kregen tijdens het middagmaal van de universiteitskantine. Het bruine spul links onderaan is... pasta! Een hele lekkere eigenlijk :) Dit was een heerlijk gerecht en ik heb ervan genoten. Het witte spul bovenaan is verse komkommerdressing and rechts ligt een kippenborst, heerlijk! Over Turks eten gesproken, ik kon niet van de Turkse zoetigheden afblijven! De beste heet "Baclava".

Deze zoetigheid is een rechthoekige reep gemaakt van Franse cake en gevuld met honing en noten. Het is heel zoet dus een zou genoeg moeten zijn, maar dat was het niet :D Een andere zoetigheid die zelfs nog lekkerder is, zie je op de foto onderaan maar ik kan me spijtig genoeg de naam niet meer herinneren.

Oké, het eten in Turkije is een van de belangrijkste aspecten van de cultuur die ik moet vermelden maar ik ging er niet enkel heen om te eten! Mijn doel is om te reizen! We benutten elke pauze tussen de les om een weg uit de stad te zoeken. Gelukkig zijn we ondernemers en met onze taaltalenten konden we bustickets kopen en de juiste weg volgen. De bekendste stad buiten Ankara is Kizilay. Het is zo bekend vanwege haar luxewinkels en een paar typisch Turkse marktjes waar je over het algemeen alles kan kopen!

/Achter mij heb je zicht over de meest toeristische straten van Ankara/

/Dit zijn enkele souvenirs die je in de winkeltjes kan kopen/

/Meisjes willen vooral plezier maken, dus sloegen we een paar lessen over om de stad te verkennen :D/

De eerste keer dat we alleen de universiteit verlieten, was het moeilijk om Ankara te bereiken. Niemand had namelijk een trip gepland om naar de stad te gaan. Uiteindelijk konden we toch de weg vinden! We hebben genoten van onze uitstap en we zullen zeker nog terugkomen! / Het verhaal wordt vervolgd... / Ik hoop dat deze tekst nuttig zal zijn voor sommigen onder jullie :)