Sztuka barokowa

Styl barokowy to chyba mój ulubiony styl. A to dlatego, że jestem kimś, kto naprawdę przywiązuje wagę do szczegółów, więc jeśli chodzi o sztukę i architekturę, budynki, które wydają mi się najbardziej atrakcyjne to te skomplikowane, pełne drobnych detali. Mówi się, że styl barokowy pełny jest dramatyzmu i napięcia, ze względu na swój przepych i nadmierną złożoność zarówno w sztuce, architekturze, literaturze, teatrze jak i tańcu.

Styl ten narodził się w Rzymie w XVII wieku i stopniowo przeniósł się na inne części Europy - kraje takie jak Portugalia, Hiszpania, Czechosłowacja, Francja i Szwajcaria. Był to styl pozytywnie postrzegany przez Kościół katolicki. Uznawany jako sposób przedstawiania motywów religijnych, w takiej formie, aby wywołać emocjonalne zaangażowanie. Wielu artystów używało barokowego stylu w swoich obrazach i rzeźbach, m.in. Correggio, Caravaggio i Michelangelo.

Styl barokowy w malarstwie charakteryzuje intensywne oświetlenie, emocje i kontrasty. Architektura zaś kładzie nacisk na detale i przpych.

W XVII i XVIII wieku Portugalia stała się centrum architektury barokowej. Władzę nad krajem sprawował wtedy Jan V Wielkoduszny i Józef I Reformator. Władcy Ci w okresie absolutyzmu zwiększyli import złota z Brazylii; był to czas, który pozwolił na rozkwit architektury barokowej. Charakterystyczne elementy portugalskiego baroku to rzeźbione, pozłacane drewno i złożone dekoracje kościołów. Dwa z takich kościołów znajdują się w Porto:

Igreja de São Francisco (Kościół św. Franciszka w Porto):

Kościół św. Franciszka jest doskonałym przykładem stylu barokowego. W 1996 roku, został uznany z miejsce Światowego Dziedzictwa UNESCO. Przeszedł on kilka renowacji, dzięki którym stał się pięknym zabytkiem, który możemy obecnie podziwiać. Kiedy w Porto założono zakon franciszkanów, w XIII wieku zbudowano mały kościół św. Franciszka z Asyżu. W XV wieku ta niewielka budowla została powiększona i zrekonstruowana na wzór architektury gotyckiej. Dopiero około XVII i XVIII wieku wnętrze kościoła zostało odnowione w stylu barokowym. Uzupełniły je pozłacane rzeźbione dekoracje i wymyślne kształty. Wnętrze podzielono na podwyższona środkową nawę z bocznym przejściem po obu stronach. Praktycznie cały kościół zdobi pozłacane drewno, a moim zdanie, najlepsza część to sufit, którego całość zdobią bogate złote ornamenty.

Igreja y Torre dos Clérigos (Kościół i wieża Clérigos):

Budowę Kościóła i wieży Clérigos zapoczątkowano w 1731 r. i ukończono w 1759 r. (budowę wieży ukończono w nieco późniejszym terminie około 1763 r. ). Architektem tych dwóch zabytków był włoski architekt, Nicolau Nasoni.

Kościół ma charakterystyczne dla stylu barokowego duże schody, prowadzące do wejścia. Elewację kościoła zdobią barokowe motywy, kolumny, ornamenty i posągi. Wnętrze kościoła składa się z wykonanej z granitu i marmuru nawy, którą zdobią barokowe rzeźby. Ołtarz jest przykuwającym wzrok późnobarokowym arcydziełem.

Wieża jest imponującym dziełem architektury barokowej o wysokości 76 metrów. Jest ona uznawana jako punkt orientacyjny Porto, który w przeszłości używany był jako punkt odniesienia dla tych, którzy poruszali się po rzece Douro. Cała wieża wykonana jest z granitu, a na calej wysokości zdobią ją delikatne barokowe ornamenty.

Igreja de Santa Clara (Kościół św. Klary):

Znajduje się pod 1. numerem ulicy Largo de Dezembro, wnętrze tego kościoła jest trzecim przykładem architektury barokowej w Porto. Zawiłe rzeźby w drewnie w połączeniu z bogatymi złotymi ornamentami sprawiają, że kościół ten jest swojego rodzaju arcydziełem. Jego budowę ukończono w 1457 r., ale barokowy wystrój został zaaranżowany w XVII wieku, przemieniając ten kościół w spektakularny zabytek.

Galeria zdjęć