Dzień IX: Zamek w Kamieńcu Podolskim

Wprowadzenie 

Drodzy czytelnicy tuptający za jeżem! Mam nadzieję, że macie się dobrze, przeżywacie mnóstwo przygód i nadążacie z tuptaniem. W dzisiejszym poście chciałbym opisać nasze, 2 Poznańskiej Drużyny Wędrowników "Turbacz", zwiedzanie historycznego zamku w Kamieńcu Podolskim. 

Zamek w Kamieńcu Podolskim 

Po zwiedzeniu kilkunastu katolickich i prawosławych świątyń w Kamieńcu Podolskim daliśmy się dołem kanionu w stronę zamku. 

Kanion 

Kanion, który otaczał twierdzę w Kamieńcu Podolskim, był oszałamiający. Olbrzymi, głęboki, ostro w dół spadający, kiedyś w dodatku jeszcze płynęła w nim szeroka rzeka o szybkim nurcie. Po raz kolejny przekonaliśmy się, że zamki na Ukrainie nie wyglądają tak, jak wiele polskich zameczków do zwiedzania, ale że rzeczywiście pełniły solidnie swoje funkcje obronne i mają historię ciężkich bojów za sobą. 

Twierdza 

Cały kanion był też zalesiony, więc z zamkiem wyrastającym nagle na wzgórzu robił miłe dla oka wrażenie. 

Dziedziniec 

Tak jak dotychczas za wejście do poszczególnych kościołów i cerkwi nie musieliśmy płacić, tak za wejście do Kamieńca Podolskiego zapłaciliśmy niecałe jeden euro, jakieś piętnaście hrywien od osoby. Na dziedzińcu można było znaleźć sklepy z pamiątkami, grillem oraz lodami, które od razu kupiliśmy, za grosze, jako że było bardzo gorąco. Tak świeci wschodnie słońce. Niedaleko dziedzińca trzy kobiety w sukniach balowych robiły sobie selfie albo szukały pokemonów. 

Szukały pokemonów zanim stało się to modne. A on obserwował je zza murku

Baszty 

W Kamieńcu znajdowało się mnóstwo baszt, każda pełniła niegdyś konkretną funkcję. W basztach jednak znajdowało się niewiele ciekawych rzeczy, jedynie widoki zapierały nieraz dech w piersiach. 

Stary zamek i cerkiew 

Po obejrzeniu twierdzy udaliśmy się na teren starego zamku, niedaleko nowego, gdzie niegdyś również znajdowały się potężnę mury i wieże - jednak teraz pozostały po nich głównie wielkie kamienie i fragmenty fortyfikacji. Rozciągał się stamtąd jednak nieżły widok na cały Kamieniec Podolski, jak i pola uprawne za zamkiem(pola uprawne nieprzykryte niczym, więc atakująca armia była widoczna jak na dłoni, po czym po przejściu przez pola musiała udać się w dół kanionu, aby następnie z całym rynsztunkiem zacząć wspinać się na górę pod wysokie mury twierdzy...). 

Zeszliśmy potem drogą w dół kanionu, gdzie minęliśmy bardzo starą, drewnianą cerkiew z przyogródkowym placem zabaw dla dzieci. Pod dachem cerkwi, a akurat trwało nabożeństwo, przeczekaliśmy deszcz, który znienacka nas zaatakował. 

Po czym wróciliśmy do centrum przez mostek nad rzeką, który w Polsce ze względów bezpieczeństwa na pewno by nie przeszedł w tak bardzo turystycznym miejscu... 

Galeria zdjęć