Sinclair Oyster Bar

Wizyta w Manchesterze nie była częścią naszych planów na zeszłe Święta Bożego Narodzenia, ale ze względu na serię niefortunnych zdarzeń, uciekł nam autobus z Londynu do Liverpoolu i naszym ostatecznym celem stał się Manchester, mieliśmy całe popołudnie i część nocy, że zwiedzić trochę miasto, zanim złapaliśmy autobus do Liverpoolu.

Dlatego spędziliśmy cały wieczór, pod ciemnym niebem, na zwiedzanie miasta, w ten sposób nie byliśmy w stanie, tak jak byśmy chcieli, zobaczyć miasta za dnia, ponieważ w nocy nie ma ono wiele do zaoferowania, muszę przyznać, że byłam rozczarowana.

Po zobaczeniu najważniejszych miejsc, byłyśmy spragnione i zmęczone, dlatego razem z moją koleżanką postanowiłyśmy spróbować tradycyjnego angielskiego piwa (tak jakbym w Brukseli nie spróbowała wielu... ), w internecie postanowiłyśmy poszukać baru, który nie byłby za daleko od katedry, czyli tam gdzie wtedy się znajdowałyśmy. Przewodnik wskazał nam Oyster Bar, jeden z bardziej znanych w mieście.

Sinclair Oyer Bar jest prawie zabytkiem Manchesteru, istnieje on od czasów rewolucji przemysłowej. Chodzi o bardzo przyjemny bar i restaurację z drewnianymi belkami oraz przepiękną dekoracją pochodzącą z XVI wieku, która sprawia, że atmosfera baru jest wręcz królewska. Specjalizuje się w szerokim i różnorodnym wyborze owoców morza, jest to miejsce idealne na wszystkie okazje. Jest uznawany za jedną z lepszych restauracji w Manchesterze i zawsze jest tam mnóstwo osób, tego dnia również... wylałyśmy dużo potu i krwi, żeby dostać się do baru, aby zamówić nasze piwa. Jest to restauracja z niesamowitym klimatem, w mieście, które rzadko widzi słońce.

Wewnątrz, zaraz przed wejściem na główną salę, możemy zobaczyć napis na drzwiach "Love my transform me to an Oyster" autorstwa Shakesepare'a, bardzo mnie on rozśmieszył i sprawił, że byłam ciekawa jego znaczenia, dlatego po sprawdzeniu znaczenia tekstu, dowiedziałam się, że ostrygi uważane są za potrawę miłości, i tradycyjnie uważane są za afrodyzjak, w ten sposób mogłam zrozumieć sens tego zdania... Fasada restuaracji z zewnątrz wygląda jak typowe domki z epoki Średniowiecza w kolorze białym i czarnym, ściany sa bardzo czyste i zadbane i bardzo oświetlone, w stylu wiktoriańskim i nowoczesnym.

Znajduje się on w małym szeregu domków typowo angielskich, które tworzą mały plac znany jako "Shambel Square", do którego również należy bar, o którym wam opowiadam, oraz kolejny typowo brytyjski bar "The Old Wellington". Kolejny budynek, który tworzy plac to Hotel Mitre. Na głównej ścianie Sinclair Oyster, która wychodzi na ogródek, możemy dostrzec ogromny wygrawerowany napis, który opowiada historię baru:

“Sinclair’s Oyster Bar stood in Market Place and followed the original John Shaw’s punch house, which was started by John Shaw in 1738. Records indicate a building on the site dating back to the 14th century. The punch house housed the first gentlemen’s club in Manchester and was occupied by John Shaw until his dead in 1796 at the age of 83. About 1845 Oysters were introduced to the premises and further alcoholic refreshment some 20 years later. In 1971, the building was lifted as part of the Arndale Shopping Centre re-development and was re-opened in 1981. In 1997, the building, which was largely unaffected by the IRA bomb, was moved piece by piece by Manchester City Council in partnership with Manchester Millenium to its present site in order to accommodate the new pedestrian route from St Anne’s square to Manchester Cathedral as part of the re-development of the old Shambles Square“.

Po polsku: "Sinclair Oyster Bar znajdował się na Market Place, w oryginalnym stylu baru Johna Shaw, który został zapoczątkowany przez Johna Shaw w 1738 roku. Zapisy wskazują, że budynek pochodzi z XIV wieku. Dom ten był zajmowany przez Johna Shaw aż do jego śmierci w 1796 roku, w wieku 83 lat. Prawie 1, 845 ostryg zostało wprowadzonych w lokalach, a 20 lat później napoje alkoholowe. W 1971 roku, został on przeznaczony jako część centrum handlowego Arndale Shopping Centre, przebudowany i na nowo otwarty w 1981. W 1997, prawie nienaruszony przez bombardowanie IRA, został przeniesiony kawałek po kawałku przez Urząd Miasta Manchester we współpracy z Manchester Millenium do swojego obecnego miejsca, w celu dostosowania się do nowej trasy z placu St Anne do Katedry, w ramach przebudowy starego Shambles Square. "

Legenda głosi, że pierwszy właściciel, John Shaw, pojawiał się wśród gości zaproszonych do jego domu krzycząc Eight o'clock gentlemen, eight o'clock", strasząc ich batem, albo że rozkazywał swoim służącym oblewać zaproszonych kubłem wody, aby sobie poszli.

Na polu nie było zbyt zimno, więc postanowiłyśmy napić się piwa w ogródku, który otoczony jest ogrodzeniem z tamtych czasów, ale bardzo dobrze zachowanym, dlatego jestem pewna, że był on niedawno odnowiony. Usiadłyśmy przy okrągłym drewnianym stoliku, który był wolny, obok starszych pań, które zgodziły się popilnować nam walizki, podczas gdy zamawiałyśmy piwo przy barze. Usiadłyśmy na ławeczce ustawionej dookoła stołu.

Podczas gdy podziwiałyśmy przepiękną architekturę baru oraz domki, które znajdowały się przy placu, i które wyglądały jak wyjęte z opowiadania Dickensa, przysiadło się do nas dwóch bardzo sympatycznych chłopaków, z którymi rozmawiałyśmy przez godzinę, aż do odjazdu naszego autobusu do Liverpoolu. Jeden był z Grecji, ale dorastał w Birmingham i drugi był z Liverpoolu, dlatego poprosiłam go, aby polecił nam jakieś miejsca, żeby wyjść na imprezę w mieście Beatlesów. W ten sposób również mogłyśmy poćwiczyć nasz angielski w typowym brytyjskim stylu, ponieważ do tej pory poznałam tylko ludzi z Lodnynu...

Obecnie, jest to jedno z najbardziej odwiedzanych przez turystów miejsc w tym mieście, jednak mało kto zna historię otaczającą ten jeden z najstarszych kompleksów, który stoi na ziemi brytyjskiej.