Poznaj peruwiańskie symbole narodowe podczas miesiąca Peru!

Cześć wszystkim! Mam nadzieję, że macie się dobrze. Lipiec w Peru jest miesiącem Ojczyzny, podczas którego wspominamy między innymi nasz hymn, naszą flagę i nasz herb.

Peru jest suwerennym państwem od czasu uzyskania niepodległości od imperium hiszpańskiego w 1821 roku. Dzisiaj chciałbym wam nieco przybliżyć wybrane symbole narodowe Peru i ich związek z niektórymi miejscami, takimi jak port w Pisco, gdzie wedle tradycji generał José de San Martín miał sen, który zainspirował go do stworzenia flagi w kolorach białym i czerwonym.

Kiedy myślimy o jakiejś instytucji, jednostce lub kraju, od razu przychodzą nam do głowy rzeczy, które są mniej lub bardziej oficjalnie z nimi związane. Na przykład, kiedy mówimy o Argentynie, myślimy o kolorach niebieskim i białym, o grillowanym mięsie oraz o tangu. Kiedy z kolei mówimy o Peru, na myśl przychodzi nam jedzenie, kolory czerwony i biały oraz peruwiański hymn narodowy.

W momencie, w którym powstawała Republika Peru, ustanowienie symboli narodowych było jednym z priorytetów, jako że to właśnie one nadają obywatelom tożsamość. W ten sposób próbowano zerwać z kolonialną przeszłością i stworzyć całkowicie nową tożsamość narodową.

Symbole narodowe powstawały w pierwszy latach niepodległości, kiedy w Peru wciąż walczono o wyzwolenie Ameryki Południowej. Elementy reprezentatywne było kluczowe dla stworzenia państwa, dlatego można powiedzieć, że symbole narodowe powstały wcześniej niż sam naród.

Jednymi z pierwszych symboli peruwiańskiej tożsamości są bez wątpienia nasz herb i nasza ukochana czerwono-biała flaga.

Flaga Peru

Źródło

Wspomniany już José de San Martín gra tutaj główną rolę, jako że to właśnie on ustanowił pierwszą flagę i herb Peru. Podczas walk o niepodległość oddziały peruwiańskie potrzebowały flagi, która odróżniłaby ich od oddziałów argentyńskich i chilijskich. Nie jest pewne, dlaczego wybrano akurat kolory czerwony i biały, ale jest z tym związana powtarzana do dzisiaj legenda.

Wedle niej, generał José de San Martín, przywódca powstania południowych narodów Ameryki Południowej, zszedł ze statku w Paracas i zasnął pod palmą. Kiedy się obudził, zobaczył latające nad nim stado flamingów andyjskich. Ich kolory - czerwony i biały - stały się dla niego inspiracją dla stworzenia flagi Peru.

Ten sen został rozpowszechniony przez Abrahama Valdelomara 100 lat po uzyskaniu przez Peru niepodległości. Prawdopodobnie nigdy nie dowiemy się, co tak naprawdę się wydarzyło, ale wspomniana legenda silnie zakorzeniła się w peruwiańskiej tożsamości narodowej.

Jako że wszystko na świecie podlega ciągłym zmianom, wyznam wam, że flagi Peru także się zmieniały. Ta, którą stworzył Don José de San Martín została później zmieniona, ale kolory czerwony i biały zawsze były obecne.

Pierwotny projekt flagi był używany przez wojsko patriotyczne, które napierało na wojsko królewskie. W ten sposób flaga była jedną z bohaterek proklamacji niepodległości Peru, która odbywał się w 1821 roku w Limie.

Później zdecydowano o wprowadzeniu zmian w projekcie flagi. Tym sposobem w 1822 roku powstała druga flaga Peru. Przetrwała ona jednak zaledwie dwa miesiące, jako że była zbyt podobna do flagi hiszpańskiej (która w miejsce koloru białego ma żółty).

Z tego powodu, jeszcze w tym samym 1822 roku zmieniono pasy pionowe w poziome, a na białym pasie umieszczono słońce. W 1825 roku Kongres ratyfikował flagę, ale bez symbolu słońca.

Peruwiańska flaga była obecna podczas bitew w Junín i Ayacucho, które przypieczętowały uzyskanie niepodległości przez kontynent amerykański.

Herb Peru

Źródło

Herb także został ustanowiony przez wspomnianego José de San Martína. W jego środku ukazane było słońce wznoszące się nad spokojnym morzem. José de San Martín zdecydował, że herb ma być używany przez patriotów walczących o wolność, a po osiągnięciu przez Peru tak długo wyczekiwanej niepodległości ma zostać zmieniony przez samych Peruwiańczyków.

Herb przeszedł dłuższy i bardziej skomplikowany proces niż flaga. Dokonano w nim tylu zmian, że aktualnie już w żaden sposób nie przypomina tego stworzonego przez José de San Martína.

W pierwszym herbie ważnym elementem było słońce wschodzące zza gór, hołd dla kultury Inków. Ten herb przetrwał tylko 5 lat, kiedy to zaproponowano nowy wzór - herb Peru miał być symbolem nowego, młodego narodu.

Dzięki wpływom francuskiego oświecenia, które docierały z Europy, na herbie zdecydowano się umieścić elementy peruwiańskiej fauny i flory. Możemy tutaj zauważyć wyraźny wpływ Hipolita Unanue - wikunia andyjska, róg obfitości i drzewo chinowe mają pokazać światu różnorodność i bogactwo Peru.

Ten oświeceniowo-republikański herb został przyjęty w 1835 roku i przetrwał do dzisiaj. Został on zaproponowany przez wyzwoliciela Ameryki Południowej, który później przyjechał do Peru: Simóna Bolívara.

Herb został stworzony przez pewną osobę z Universidad Mayor de San Marcos, mojego uniwersytetu! Później został trochę zmodyfikowany aby ułatwić wybijanie znaków na nowych monetach mojej ukochanej ojczyzny.

Ważnym elementem herbu jest bez wątpienia wikunia andyjska, która symbolizuje delikatność, niezależność i świat andyjski, którego część stanowiło Peru. Ponadto, jej wełna jest uważana za jedną z najlepszych i najdelikatniejszych na świecie.

Innym dobrze znanym i fundamentalnym elementem herbu jest drzewo chinowe. Na świecie istnieje wiele gatunków tego drzewa, ale w Peru istnieją trzy niesamowite gatunki autochtoniczne, które pomogły Europie i krajom tropikalnym zatrzymać postęp malarii przy użyciu chininy.

Podczas drugiej wojny światowej peruwiańska chinina wykorzystywana była bez umiaru i prawie zniknęła z powierzchni ziemi, ale na szczęście udało się tego uniknąć.

Trzecim elementem herbu jest róg obfitości. Monety symbolizują bogactwo, pokazując, że jesteśmy bogatym, pełnym skarbów krajem oraz jednym z najlepiej prosperujących narodów.

Hymn narodowy

Źródło

Nasz hymn narodowy łączy wszystkich Peruwiańczyków i jest jednym z pierwszych symboli, które zaczęły kształtować peruwiańską tożsamość narodową.

Tekst hymnu nie jest w stanie zawrzeć wszystkiego, co reprezentuje tak wielokulturowy kraj jak Peru. Hymn może jednak pomóc nam uwiadomić sobie, że jesteśmy krajem z ogromną różnorodnością i że to właśnie w niej tkwi nasza osobowość, nasze bogactwo i wszystko to, co czyni nas wyjątkowymi w skali świata.

W czasach José de San Martína istniało wiele pieśni patriotycznych. Wtedy też powstała słynna "Chicha", pieśń patriotyczna uważana za pierwszy nieoficjalny hymn Peru. Została ona stworzona przed tę samą parę, która później skomponowała hymn narodowy. "Chicha" miała niesamowity rytm i ten w 100% peruwiański klimat, który łączy harmonię i radość z nutką nadziei.

W późniejszych latach zorganizowano konkurs na hymn narodowy. Zwycięzcami zostali José de la Torre Ugarte i Bernardo Alcedo, którzy skomponowali melodię i napisali tekst. Zwycięski hymn został stworzony przez dwóch peruwiańskich patriotów i jest jedną z najpiękniejszych melodii w Peru. Doskonale go pamiętam, bo jako dziecko śpiewałem go w szkole w każdy poniedziałek.

Oryginalna partytura hymnu jest owiana tajemnicą i uległa wielu modyfikacjom. Na przestrzeni lat powstawały różne wersje hymnu, co oczywiście martwiło rządzących, którzy chcieli ustalić wersję standardową.

W hymnie Peru jest jedna zwrotka, która wzbudza duże kontrowersje. Brzmi ona: "długi czas uciskany Peruwiańczyk, złowrogi łańcuch dźwigał". Pomimo, że to zdanie nie zostało stworzone przez zwycięzców konkursu, fragment ten bardzo zakorzenił się w peruwiańskiej kulturze. Nawet ja ją śpiewałam, kiedy byłem dzieckiem!

Zwrotkę tę dodali do hymnu Bernardo Alcedo i Rebagliatti, którzy stworzyli nową wersję hymnu. Była ona używana jeszcze do niedawna. Ale nie myślcie, że tutaj kończy się ta historia! W ostatnich latach rząd byłego prezydenta Alana Garcíi wprowadził zmiany w niektórych zwrotkach.

W historii Peru były także próby wprowadzenia innych zmian, ale hymn był już tak zakorzeniony wśród społeczeństwa, że nie było to możliwe.

Hymn narodowy Peru jest jednym z najbardziej skomplikowanych, nawet dla muzyków. Ma wyjątkową, bardzo bogatą, harmonijną melodię.

Hymn narodowy stworzony przez Bernarda Alcedo został wykonany przez bardzo znaną w tamtych czasach aktorkę, Rosę Merino. To jedna z postaci, o której zawsze uczą w peruwiańskich szkołach, wspominając jej pierwsze wykonanie hymnu. Sam pamiętam z czasów szkolnych, że hymn narodowy został pierwszy raz wykonany w teatrze przez Rosę Merino.

Mówi się, że hymn narodowy Peru jest jednym z najpiękniejszych na świecie. A ty, co uważasz?

Inną ciekawostką, którą mogę się z Wami podzielić jest to, że ostatecznie prośba Bernarda Alcedo o utworzenie konserwatorium muzycznego w Peru została odrzucona przez Kongres. Jak widać, zawsze znajdą się tam tacy, którzy będą próbować zaszkodzić peruwiańskiej kulturze. Nazywamy ich tutaj "otorongos".

Kokarda narodowa

Źródło

Chociaż kokarda narodowa nie jest oficjalnym symbolem państwowym, to jednak jest to ważny element, który zawsze w lipcu pojawia się w szkołach i który wielu Peruwiańczyków zakłada do pracy lub podczas zwykłych zajęć. Kokarda narodowa jest czerwono-biała i wyróżnia Peruwiańczyków w czasie świąt patriotycznych - również w czasie naszego ukochanego miesiąca lipca!

Kokarda narodowa jest obecnie używana przez dzieci, młodzież i dorosłych.

Jak mogliśmy zauważyć, symbole narodowe były obecne w czasie różnych historycznych wydarzeń w moim ukochanym Peru. Na przykład peruwiańska flaga była świadkiem męczeństwa wielu Peruwiańczyków, którzy poświęcili swoje życia w wojnie o uzyskanie niepodległości tego wielkiego kraju Inków.

Symbole narodowe są naszą wizytówką. W Peruwiańczykach, którzy są daleko od ojczyzny, tak jak ja, wzbudzają one nostalgię i sprawiają, że z wielką miłością wspominamy przeszłość naszego kraju.

Bardzo dziękuję za przeczytanie tego hołdu dla mojej ojczyzny w czasie miesiąca Peru! Mimo że jestem daleko od kraju, świętuję tak jakbym tam był.

Do zobaczenia następnym razem. Niech żyje Peru!

Galeria zdjęć