Most Hohenzollernów

Most Hohenzollernów lub (po niemiecku) Hohenzollernbrücke to druga pod względem popularności atrakcja turystyczna niemieckiej Kolonii- najludniejszego miasta w kraju związkowym Nadrenii Północnej Westfalii. Z siedmiu mostów przecinających majestatyczny Ren, ten- jako znajdujący się najbliżej katedry i oddzielający strefę przemysłową od historycznej- jest najsłynniejszy. To też najstarszy, wybudowany między 1907 r. i 1911 r. most, na którym wisi mnóstwo symbolizujących miłość kłódek (o czym opowiem nieco później).

W pierwszej kolejności zarysujemy historię mostu... W epoce Imperium Romanum rzeka Ren stanowiła jego północno-wschodnią granicę, a jej silny prąd stanowił wyzwanie dla chcących przerzucić przez nią most. Rzymskiego dyktatora Juliusza Cezara nie powstrzymało to jednak przed zleceniem za swego panowania (53-55 r. p. n. e. ) wzniesienia dwóch mostów, ułatwiających prowadzenie wojny przeciw germańskim plemionom.

Pierwszy w kolonii most na Renie został skonstruowany za panowania Konstantyna Wielkiego, około 310 r. i łączył miasto z nowo powstałymi, nadbrzeżnymi koszarami w Deutz. Drewniany most miał około 420 m. długości; niektóre z fragmentów konstrukcji można oglądać w Römisch-Germanisches Museum.

Trzeba było aż 1500 lat po upadku Imperium, aby wybudować w mieście nowy most. W 1822 r. na miejscu aktualnego Hohenzollernbrücke wzniesiono drewniany most pontonowy, unoszony wiele razy dziennie, aby umożliwić przepływ statków.

W 1855 r. most pontonowy został zastąpiony Dombrücke- mostem do Katedry, pierwszym trwałym od czasów rzymskich, wzniesionym na palach. Jego oficjalne otwarcie miało miejsce w 1859 r. Umieszczono na nim dwa torowiska i dwie drogi dla ruchu samochodowego, a wejście nań otwierały dwie niesamowite, gigantyczne, monumentalne neogotyckie wieże.

Na początku XX w. most okazał się zbyt mały, z uwagi na nieustający ruch kolejowy, w związku z czym w 1907 r. rozpoczęto budowę kolejnego, o wiele większego. Nowy most, na cześć dynastii Hohenzollernów nazwany Hohenzollernbrücke, został otwarty w 1911 r. przez cesarza Wilhelma II; liczył on cztery torowiska oraz dwie drogi, nad którymi wznosiły się trzy monumentalne, żelazne łuki. Po obu stronach mostu wybudowano też ogromne, neoromańskie portale z wielkimi wieżami, udekorowane pomnikami niemieckich królów i cesarzy na koniach.

W 1945 r., po zakończeniu II wojny światowej, wojska niemieckie wysadziły wszystkie mosty na Renie, w tym również most Hohenzollernów; na szczęście trzy lata później został on zreperowany, a w w 1959 r. kompletnie zrekonstruowany, nigdy jednak nie została podjęta próba odnowienia zburzonych w 1958 r. bram.

W latach 1985-1988 most został odrestaurowany i poszerzony; obecnie to sześciotorowy most kolejowy, a z uwagi na bliskość głównego dworca kolejowego przejeżdża nim codziennie blisko 1200 pociągów. Pieszy pasaż pozwala zwiedzającym przejść na drugą stronę, do Katedry, skąd roztaczają się najlepsze widoki na miasto- na oświetlone katedrę, łuki na moście i kościół św. Marcina, niezrównane zwłaszcza nocą.

Po obu stronach mostu, na wielkich cokołach zostały umieszczone po dwie statuy konnych: te po stronie Kolonii (oba wykonane przez pruskiego rzeźbiarza Louisa Tuaillona) przedstawiają cesarza Fryderyka III i Wilhelma II, zaś te po stronie Deutz- króla Fryderyka Wilhelma IV (autorstwa Gustava Blaesera) oraz cesarza Wilhelma I (wykonana przez Friedricha Drake'a).

Co się tyczy rzeki Ren (eng. 'Rhine', niem. 'Rhein', ned. 'Rijn', fra. 'Rhin'), nad którą rozciąga się ów wspaniały most: jej nazwa wywodzi się od celtyckiego słowa 'renos', oznaczającego 'wzburzony prąd'; wypływa ona z lodowca Rheinwaldhorn w szwajcarskich Alpach i kieruje się na północ i wchód, pokonując w całości dystans prawie 320 km. Na północnym zachodzie góry oddzielają lodowiec od wioski Andermatt w kantonie Uri. U źródeł nurt Renu jest niezwykle porywisty, i- jakkolwiek bieg rzeki nieco łagodnieje przechodząc przez jezioro Bodeńskie (Bodensee)- pozostaje on bardzo burzliwy w kierunku wschodnim, ku Bazylei. Rzeka płynie dalej z niemieckiego Bonn, przekształcając się w Dolny Ren i przed ujściem do Morza Północnego pojawia się jeszcze w północnych Niemczech. Główne niemieckie miasta, przez które przepływa, to: Kolonia, Düsseldorf i Duisburg. Na granicy holenderskiej rzeka dzieli się na Lek i Waal, a w pobliżu jej ujścia leży Rotterdam- najważniejszy port kontynentalnej Europy. Ren przepływa przez takie kraje, jak: Liechtenstein, Austria, Niemcy, Francja i Holandia. Żegluga odbywa się na nim na odcinku 800 km., z Morza Północnego do Bazylei (Szwajcaria).

Jeśli zaś chodzi o historię kłódek, wieszanych na moście Hohenzollernów, mówi się na to: "ściana miłosnych kłódek"; nieskończenie wiele par co roku przyjeżdża tam, aby publicznie dać wyraz swojej miłości i na jednej z poręczy mostu przy pasażu pieszym zawiesić tysiące kłódek. Na każdej z nich (we wszystkich kolorach tęczy) można odczytać wykonane przez pary napisy, zobaczyć rysunki czy dekoracje. Do tej pory zawieszono już tam 40 000 kłódek, choć tradycja rozpoczęła się bardzo niedawno, w 2008 r.

Kłódki obciążyły most dodatkowymi dwiema tonami wagi, co sprawia, że władze miasta zastanawiają się, jak długo jeszcze będzie można wieszać tam te pamiątki. Tej praktyki zaczynają zakazywać władze innych europejskich miast w odniesieniu np. do mostów des Arts w Paryżu, Mecsek w Peszcie na Węgrzech, Luzhkov w Moskwie, w Huang Shan w Chinach czy Vecchio we Florencji.

Na znak wiecznej miłości para wrzuca kluczyk od kłódki do Renu, którego odmęty muszą pochłaniać tysiące kluczyków, związanych z tak piękną i szczególną tradycją.