"A ja wciąż za nią, tak jak mogę..."

Wprowadzenie 

Drodzy czytelnicy tuptający za jeżem! Mam nadzieję, że macie się dobrze, przeżywacie mnóstwo przygód i nadążacie z tuptaniem. W dzisiejszym poście chciałbym rozpocząć opowieść o pierwszej epickiej podróży autostopem w moim życiu, czyli o pielgrzymce do Santiago de Compostela. 

"A ja wciąż za nią, tak jak mogę..."

Fragment wiersza Johna Ronalda Reuela Tolkiena. 

Dzień II pieszej pielgrzymki 

Rano nieco zaspaliśmy i wyszliśmy jako jedni z ostatnich, ale na dworze i tak panował jeszcze półmrok przedświtu – pielgrzymi zazwyczaj wcześnie wstają, aby przed największymi upałami zdążyć dojść do następnego albergue. Żegnaliśmy się ze skalistym wybrzeżem oceanu, z rozległymi plażami, których połacie odkrywał akurat odpływ – wkraczaliśmy w góry Galicji. 

Po drodze towarzyszyło nam mnóstwo ciekawych ludzi. Spotkaliśmy między innymi Anię, która szła Camino aż z Francji, to był jej trzeci tydzień. Szliśmy przez mnóstwo wspaniałych plaż, zarówno klifowych, kamiennych jak i piaszczytych, widoki zapierały dech w piersiach. 

Ribadeo 

Po przejściu piętnastu kilometrów dotarliśmy do Ribadeo - małego miasteczka nad oceanem, które było ostatnim przystankiem na Camino w bliskości oceanu - tego dnia mieliśmy pożegnać się z codziennym pływaniem w oceanie. 

Na jednym z klifów w Ribadeo znajduje się albergue dla pielgrzymów. W samym mieście jest ich kilka. Przed udaniem się na południe kraju po raz ostatni wskoczyliśmy z kamienistej plaży do oceanu. 

Zdjęcia: Natalia, "Poza Słowem". 

Albergues na Camino del Norte 

W schroniskach dla pielgrzymów znajdują się najczęściej duże pokoje z piętrowymi łóżkami. Niektóe schroniska, albergue, są płatne pięć, niektóre dziesięć euro, w niektórych jest prośba o opłatę co łaska i wypada coś zostawić, a jeszcze inne albergue są prywatne - lepsza jakość, pokoje zazwyczaj osobne z prysznicem, ale też i cena znacznie wyższa. 

Galeria zdjęć