Doktor BP#1: Saint Nicholas Day

Wprowadzenie 

Drodzy czytelnicy tuptający za jeżem! Mam nadzieję, że macie się dobrze, przeżywacie mnóstwo przygód i nadążacie z tuptaniem. W dzisiejszym poście chciałbym opisać, skąd Cyganie biorą buty do sprzedaży na cygańskim targu oraz odwiedziny w Braszowie na uniwersytecie jednego z moich wykładowców. 

Coroczne koncerty klasyczne w wykonaniu studentów w Braszowie 

Był wieczór, akurat przebywałem w auli uniwersyteckiej i słuchałem koncertu klasycznego w wykonaniu studentów rumuńskich. Raz do roku studenci z całej Rumunii zjeżdżają się, aby zagrać w Braszowie - w małym zespołach, po kilku utworów, w tym właśnie momencie grupa czterech studentów grała na pianinie, wiolonczeli i skrzypcach. 

Po koncercie miał się odbyć bankiet i darmowy poczęstunek, czyli to, co studenci leśnictwa i technologii drewna lubią najbardziej. 

Ale nie doczekałem nawet do końca koncertu. Zadzwonił telefon, odebrałem i usłyszałem głos opiekuna koła naukowego technologów drewna z Polski - doktora BP - do którego wcześniej pisałem maila z pytaniem, kiedy przyjeżdża do Braszowa. Okazało się, że już przyjechał do Rumunii i czeka na mnie z rachatłukum (w końcu jesteśmy w Rumunii, to turecki deser jak najbardziej na miejscu, nie?) w, gdzieżby indziej, jak nie w najlepszym akademiku w Braszowie, czyli Colinie. 

Po wspinaczce po lodowej ściance będącej niegdyś schodami i drogą prowadzącą na Colinowe wzgórze oraz odwiedzinach w akademiku umówiliśmy się na wycieczkę na miasto o dziesiątej rano dnia następnego - w Mikołajki. 

Saint Nicholas Day 

Tampa 

Udało mi się dzięki temu wziąć jeszcze udział w porannych zajęciach. Po tradycyjnym, acz tylko jednominutowym spóźnieniu spotkałem się z doktorem BP przed Coliną. Poznałem również pana Grzegorza, drugiego kierowcę, który wydał mi się podobny do znajomego Dominikanina z Polski. Co było niesamowite, już niedługo później okazało się, że pan Grzegorz i ojciec Grzegorz bardzo dobrze się znają, zostały wykonane telefony i tak oto otrzymałem pozdrowienia od ojca Grzegorza przekazane przez pana Grzegorza. 

Na początek oczywiście wybraliśmy się na Tampę. Po drodze nie udało mi się znaleźć ulicy Sofii, najwęższej w Europie, którą chciałem przejść pod górę i pokazać gościom - później okazało się, że przechodziliśmy tuż koło niej, ale widać była tak wąska, że nie zwróciliśmy uwagi. 

Po sprawnej wspinaczne zaśnieżonym i lekko oblodzonym czerwonym szlakiem, minięciu trzech mężczyzn trzymających się za ręce niczym alpiniści za liny powierzchni lodowca, zdobyliśmy szczyt - akurat mieliśmy szczęście, ponieważ ponownie nad Rumunią widać było morze chmur - choć nie tak epickie, jak za pierwszym razem, o świcie. 

I tak oto ze szczytu Tampy wskazałem Polakom najważniejsze szczyty w okoliach Braszowa, Piatra Craiului, Postavaru, Piatra Mare, wystające Bucegi, Białą i Czarną Wieżę i resztę najważniejszych atrakcji i zabytków w promieniu pięćdziesięciu kilometrów od Braszowa. 

Tortucelli w Ciucas 

Po zejściu szlakiem niebieskim, spotkaniu z quasi-wilkiem w klatce po drodze i ześlizgnięciu się po lodzie prawie pod samą Strada Republicii, deptak braszowski, udaliśmy się do Ciucas, by spożyć Tortucelli - kolejne rumuńskie danie, tym razem w postaci gulaszu z omletem położonym na mamałydze - taki dziki miks wszystkiego, dużo protein i masy, całkiem dobre, szczególnie po dwugodzinnej wędrówce w minusowych temperaturach. 

Podskoczyliśmy jeszcze odwiedzić Czarny Kościół - w najbliższą niedzielę miał odbyć się świąteczny, wyjątkowy, jedyny w sezonie zimowym słynny koncert organowy - niestety bilety były już wysprzedany, nie zdążyłem kupić dla siebie i Włochów. A po organach i klimacie Czarnego Kościoła można wnioskować, że koncert na wiosnę będzie niczego sobie. 

Morsowanie 

I ruszyliśmy spacerem, aby spalić obiad, w stronę Paradisul Acvatic, aby przerobić spożyte białko na mięśnie. Trzeba przyznać, że doktor BP i pan Grzegorz już po paru godzinach w Braszowie całkiem nieźle radzili sobie z chodzeniem po rumuńskich chodnikach. 

W pewnym momencie musiałem przyznać, że lekko zwątpiłem w swoją orientację i trochę nadrobiliśmy drogi - ale dzięki temu zobaczyliśmy sobie ładny drewniany kościółek, a po wyjęciu komórek okazało, że jesteśmy niedaleko celu. 

A na basenie trzech Polaków, jako jedynych, morsowało, pływało, saunowało i skakało z pięciu metrów do wody. 

Rozświetlenie miasta i otwarcie baraków 

Po czym pieszo ruszyliśmy w drogę powrotną na rynek - o godzinie siedemnastej miało odbyć się włączenie lampek i oświetlenia choinki oraz ratusza na Piata Sfatului. Kupiliśmy jeszcze, w jednym z większych rumuńskich marketów Billa, naprzeciwko teatru dramatycznego, podobno dość znany, rumuński chleb z ziemniaków - niestety okazał się podróbą, ziemniaków było tam jakieś piętnaście procent. 

Spóźniliśmy się, stary rynek w Braszowie został już rozświetlony, a rynek był zapełniony ludźmi, stojącymi pod wielką sceną i czekającymi na koncert - taki trochę w stylu Dody, jak się okazało. 

Otwarte zostały również baraki, od prawie miesiąca stojące już na rynku - oprócz szopki, z Jezusem już położonym w środku, baraki zawierały sklepy z tandetnymi pamiątkami, ale również jeden barak był pełen mięsa, inny dobrych, wędzonych serów, a w jeszcze innym pracowali Radu i Alex - sprzedawali drewniane gadżety w stylu bambusowej klawiatury, myszki i wykonanych z okleiny etui na komórkę. 

Skąd się biorą porządne, markowe buty na cygańskim targu? 

Po otrzymaniu prezentów mikołajkowych od Salci i powrocie do Coliny zauważyłem, że część studentów wystawiła swoje buty przed drzwi z powodu święta. 

I wtedy dotarło do mnie, skąd cyganie biorą te wszystkie buty na swoim targu... 

Galeria zdjęć