WHEN THE MOUNTAIN CALLS US, WE MUST GO!

Wprowadzenie 

Drodzy czytelnicy dzielnie tuptający za jeżem! Mam nadzieję, że macie się dobrze, przeżywacie mnóstwo przygód i nadążacie z tuptaniem. W dzisiejszym poście opiszę naszą wyprawę poranną na Tampę w celu zobaczenia wschodu słońca oraz to, co jeszcze tam widzieliśmy. 

Wieczorem dnia poprzedniego, w trakcie spożywania tortino di frittele w Memo, ktoś wpadł na pomysł, aby pójść rano zobaczyć świt z Tampy. 

Pobudka

Obudziwszy się o wpół do czwartej, wypatrywałem wiadomości z Memo,  mając nadzieję, że wszyscy zrezygnowali i postanowili zostać w łóżkach. Stety Vale i Cinzia wstały i już zmierzały do centrum. W tym samym czasie Pantelis, Martin i Donato również wstali i zdecydowali, że pojadą samochodem Martina do Mołdawii. I pojechali. Również Lukas wyjechał w okolice Cluj-Napoca, do poznanych rok wcześniej Rumunów, aby pojeździć na ichnich koniach oraz pomóc zbudować zagrodę. Także, nie licząc Polaków i Gregora, jak każdy normalny człowiek o godzinie czwartej nad ranem nadal śpiących, byliśmy sami.

Na Tampę można się dostać korzystając z jednego z trzech oznakowych szlaków: 

• żółtego, najdłuższego, obchodzącego częściowo górę, ze schodami. Trasa zajmuje ponad godzinę. 
• czerwonego, najszybszego, prowadzącego turystów szlakiem tuż pod gondolą - ale też dość łągodnego, trasa nie idzie pionowo w górę, ale zakreśla łuki. Trasa zajmuje trzydzieści, może czterdzieści minut. 
• niebieskiego, trochę cięższego, mniej więcej tak samo długiego jak czerwony, szlaku - około godziny. 

Można też wjechać gondolą na szczyt za dziesięć lei. 

Posiadając spore doświadczenie w uciekaniu dzikom w Polsce oraz umiejętność, nabytą wspólnie z Szymonem, unikania po lasach węgierskiej policji w okolicach Debreczyna, i mając u boku dwie leśniczki, udało nam się przekraść przez ciemny las pełen głodnych niedźwiedzi i rozpocząć mozolną wspinaczkę. 

Ale było warto: 

od zachwytu wręcz zakręciło nam się w głowie: 

Galeria zdjęć