Sztuka w Budapeszcie!

Sztuka pasją

Powinnam zrobić listę dzieł sztuki, które w życiu pragnę zobaczyć. Moi najbliźsi świadkami - potrafię popłakać się wchodząc do muzeum, w którym wisi dzieło ważnego dla mnie artysty. Tak było w National Gallery w Londynie, gdy zobaczyłam Małżeństwo Arnolfinich Van Eycka, tak było w Prado w Madrycie, gdy stałam pod Las Meninas Velázqueza. Kilka dni temu przeglądałam moje notatki z historii sztuki i pamiątki z muzeów, zauważyłam, że mogłabym na tej liście odhaczyć już sporą część zbiorów. Jednak co zaskakujące - najbardziej zakochałam się w wystawie, na którą poszłam przypadkiem, nie planując zobaczyć czegokolwiek nadzwyczajnego. 

Ulotki, pocztówki i bilety z muzeów, w których byłam w ostatnim czasie.

Po przeprowadzce do Budapesztu, obiecałam sobie odwiedzić wszystkie muzea. W przewodniku, który kupiłam przed wyjazdem, przeczytałam, że te które było moim numer 1 na liście, niestety jest zamknięte. Muzeum Sztuk Pięknych remontują, ale część dzieł przeniesiono na ten czas do Muzeum na Wzgórzu Zamkowym. Miałam więc szansę zobaczyć tylko część zbiorów, a wśród nich między innymi:

Lucas Cranach Salome 1526 -1530

Rafael Santi Portret Pietro Bembo 1504-06

El Greco Apostoł Andrzej 1603-14

Paul Gaugain Ogród pod śniegiem 1879

Miłe zaskoczenie

Skoro nie udało mi się dostać do najbardziej oczekiwanego miejsca, zaraz po obejrzeniu dzieł renesansowych i późniejszych malarzy, udałam się do Ludwig Muzeum, czyli węgierskiego Muzeum Sztuki Współczesnej.

Ludwig Muzeum zbiera i wyświetla arcydzieła sztuki współczesnej, stała kolekcja zawiera cenne prace amerykańskiego pop-artu takich artystów jak między innymi Andy Warhol, Claes Oldenburg,  czy Robert Rauschenberg. Skupia się również na sztuce Europy Wschodniej i Europy Środkowej. Kładzie szczególny nacisk na przedstawienie sztuki węgierskiej w kontekście międzynarodowym.

W czasie kiedy trafiłam po raz pierwszy do tego muzeum, miałam okazję zobaczyć wystawę, na którą wracałam z miłą chęcią z wszystkimi znajomymi, którzy mnie odwiedzali. Niestety aktualnie wystawa ta jest już niaaktywna, ale mimo to chciałabym o niej napisać. Ludwig goes pop - jest jak do tej pory moją ulubioną wystawą, na której kiedykolwiek byłam.

Moja pierwsza wizyta w Ludwig Muzeum, wrzesień 2015, Budapeszt

Nie jestem specjalnie zakochana w Pop Arcie, a wystawa czasowa Ludwig Goes Pop, właśnie temu prądowi artystycznemu była poświęcona. Sztuka po II wojnie światowej, wywodząca się z ekspresjonizmu abstrakcyjnego ukształtowała się pod wpływem konsumpcyjnego charakteru zachodniej cywilizacji. Charakter wystawy oddawał ten stan rzeczy z czasów XX wieku. 

Dobre sąsiedztwo 

Dlaczego tak bardzo pokochałam wystawę o prądzie sztuki, który do tej pory mnie nie interesował? Nie ukrywam, dopiero w tym muzeum miałam szansę przyjrzeć się tylu popartowym pracom naraz. Obok prac ikon Pop Artu (Jasper Johns, Roy Lichtenstein, Andy Warhol, Tom Wesselmann i inni) na wystawie znajdowały się też dzieła mniej znanych artystów (Peter Blake, Richard Hamilton, David Hockey, czy Mimmo Rotella). Dla mnie jednak najważniejsze prace znajdowały się obok Czaszki Andego Warhola. W sąsiedztwie pracy tego znanego na cały świat artysty wisiały fotografie naszej polskiej artystki Natalii LL. 

Cykl fotografii Natalii LL obok pracy Andiego Warhola w Ludwig Muzeum, Budapeszt

Natalia LL, a właściwie Natalia Lach-Lachowicz to urodzona w 1937 roku polska artystka intermedialna. Zajmuje się grafiką, malarstwem, performance, filmem eksperymentalnym, wideo i instalacją, fotografią oraz rzeźbą. Najbardziej znana realizacja Natalii LL to film Sztuka konsumpcyjna, który przedstawia modelki w zmysłowy sposób konsumujące banany, parówki i lody.  Film nie jest wyświetlany na wystawie. Zamiast tego na jednej ze ścian wisi kilka klatek z filmu połączonych w jeden obraz. 

Natalia LL, Sztuka konsumpcyjna, 1973

Sztukę Natalii LL znałam już dużo wcześniej. Interesowałam się nią, gdy studiowałam kierunek Intermedia na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Wiem, że jest to sztuka niezrozumiała dla wielu osób, jednak nie spodziewałam się zobaczyć dzieła Polki, na wystawie w Budapeszcie, zwłaszcza w sąsiedztwie Warhola. Może niepotrzebnie się zdziwiłam, sztuka polska ma się dobrze, jednak dla mnie i tak było to zaskoczeniem. Pozytywnym zaskoczeniem. Na wystawie pojawiły się też prace innego polskiego artysty Jurriego Zielińskiego. 

Brawa za całokształt

Nie tylko prace polskich artystów miały wpływ na mój pozytywny odbiór wystawy. Dzięki Ludwig Goes Pop mogłam dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy na temat Pop Artu, miałam szansę zobaczyć prace wielu nieznanych mi dotąd artystów. Kuratorzy wystawy: Katalin Timár i Soma Bradák zadbali o to by pozostawała ona na długo w pamięci. Ciekawym punktem wystawy było pomieszczenie, w którym znajdowały się poduszki Warhola, srebrne worki wypełnione gazem, które swobodnie unosiły się pod sufitem. Można było wejść do środka i je dotknąć.

Silver Floating Pillows - znane dzieło Andiego Warhola, balony w kształcie poduszek, które wylatywały przez okno podczas jednej z jego prezentacji. 

Galeria zdjęć