East Side Gallery

East Side Gallery

Galeria East Side biegnie mniej więcej od ulicy Warszawskiej, znajdującej się niedaleko Oberbaumbrücke, a kończy w okolicach dworca Wschodniego (Ostbahnhof). 

Tutaj państwa były podzielone przez płynącą rzekę, a mur był tylko dodatkowym zabezpieczeniem (co do miejsca, w którym to jest jeszcze wrócę). Z rzeczy, o których mniej się mówi, to chociażby fakt, że po dwóch latach od przestania funkcjonowania muru berlińskiego ten fragment zaadaptowany przez artystów został uznany jako zabytek i zakwalifikowano go jako element należący pod ochroną.

Murale ciągną się na długości ponad 1300 metrów, czyli 1,3 kilometra. Autorzy tych prac, to nie tylko Niemcy, to ponad 118 utalentowanych artystów, z 21 krajów, którzy po upadku muru berlińskiego chcieli wyrazić swoje nastroje.

To kawałek historii, który po części ma wskazać jak istotne wartości przyświecały obu narodom, że przyjaźń przetrwała nawet wielki mur. Z drugiej to ma pokazać wolność, nie tylko w dosłownym znaczeniu, że narody znów są połączone, ale również w znaczeniu metaforycznym, że artyści znów są wolni, że mogą tworzyć co chcą i gdzie chcą.

Początki

Jeśli zastanawiasz się dlaczego wyglądają tak dobrze, to muszę powiedzieć, że zostały odnowione w roku 2009 (na 20 rocznicę funkcjonowania tego miejsca ko galerii), za sprawą powstałego w roku 1996 stowarzyszenia, które nazywa się Verein Künstlerinitiative East Side Gallery. Celem tego stowarzyszenia jest dbanie o to by ten mur przetrwał jak najdłużej i był symbolem czasów dla młodszych pokoleń.  

Co warto podkreślić wielu z artystów sama przyjechała aby odnowić swoje dzieła, niestety też niektóre sprawy trafiły do sądu, bo te z murali, które zostały odnowione przez innych ludzi, to ich autorzy protestowali, że to naruszenie praw. Dla mnie to zwyczajnie nonsensowne, bo wiadomo farba jednak się zużywa, to co miały te murale pozostać w takim stanie? Należy zastanowić się ile w takim razie lat jeszcze będą tam funkcjonować jeśli nie będą poddawana konserwacji zabytkowej. Ale wiadomo, jak nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o pieniądze.

W ten sposób dając upust swoim emocjom, i tego jak oni postrzegali wydarzenia, które miały miejsce. Dzięki im działaniom powstała właśnie East Side Gallery, która składa się z ponad stu murali, które oprócz tego, że przyciągają wzrok swoim wyglądem, to nierzadko mają bardzo silny i wymowny wydźwięk. Z resztą na pewno widziałeś nie raz całujących się Breżniewa i Honeckera. A to tylko jeden z wielu silnie oddziaływujących na psychikę murali, które się tam znajdują.

Zdecydowanie jest to miejsce, które warto odwiedzić. Chociaż uważam, że to nie pokazuje samej historii, to jest wyraz sztuki, na którą wpłynęła ta historia. Oczywiście miejsce to można obejrzeć za darmo, trochę zajmuje przejście całego pasa murali, ale są one też na tyle imponujące, że warto robić zdjęcia.

Jeśli chciałbyś wiedzieć więcej to sprawdź stronę www.eastsidegallery-berlin.de

Znane murale

Jak wspomniałam, niektóre z tych prezentowanych tam murali na pewno widziałeś gdzieś w internecie. Do tych, które w świecie są najbardziej znane należy zaliczyć chociażby te poniżej.

Po pierwsze te murale, które zostały stworzone w 1989 w grudniu, przez Christine Mac Lean 1989 zaraz jak mur upadł.

Po drugie wspomniany już przeze mnie mural ukazujący pocałunek Breżniewa i Honeckera. Autorem tego dzieła jest Dimitri Vruber, a tytuł to „Brotherly Kiss" , czy aby na pewno to tylko braterski pocałunek spekulacji nigdy nie było końca, zdecydowanie to jeden z najgłośniejszych i najbardziej kontrowersyjnych murali przede wszystkim za sprawą politycznego wydźwięku.

Oryginalny tytuł tego dzieła to Mein Gott hilf mir, diese tödliche Liebe zu überleben, który mniej więcej jest tłumaczony jako: Boże spraw bym mógł przeżyć tę zabójczą miłość. Prawda, że mocne?

Fatherland, autorstwa Gunther Schaefer, który ukazuje flagę niemiec a na niej umieszczoną gwiazdę Dawida. Obraz tem ma być nawiązaniem do pogromu Żydów. Można też spotkać się z nazwą Vaterland. Oba znaczą to samo chodzi o różnice języków.

Berlin - New York , którego autorem jest zmarły już Gerhard Lahr.

Tolerance, którego autorem jest amerykanka Mary Mackey.

Test the Rest,  dzieło niemki Birgit Kinder, które przywołuje na myśl NRD-owski symbol czyli trabanta, który przebija się przez mur. Niejako metafora społeczności państwa Wschodniego, które wygrało i wdarło się do RFNu.

Diagonale Lösung eines Problems, autorstwa urodzonego w ZSRR Michail Serebrjakow, który posłużył się znanym na całym świecie symbolem, jest ok, nawiązującym do tego, że to było dobre rozwiązanie zjednoczyć dwie części Niemiec, aczkolwiek pojawia się tutaj łańcuch, który ma symbolizować, utrzymanie tego stanu rzeczy, by nie powrócił rozłam.

Uhrmenschen der Computer, autorstwa Césara Olhagaray. Mural ten jest bardzo ciekawy ze względu na to, że pokazuje jaką perspektywę minionych wydarzeń przyjmowali ludzie nie z terenów Nimieckich. Autor jest z Chile i był jednym z niewielu, który uznał, że połączenie się części Niemiec nie było właściwe. Było chęcią wzbogacenia się, a wykręcone szyje mają wskazywać fałsz i zakłamanie.

Murali jest znacznie więcej, możesz spędzić tutaj kilka godzin dobrze im się przyglądając i próbując zrozumieć co autor chciał ukazać, czasami jest to widoczne od razu, jakie miał poglądy, co uważał, czasami jednak metafora jest tak głęboka, że bez znajomości chociaż podstawowych informacji dotyczących autora ciężko zrozumieć co chciał przedstawić.

Jednym z bardziej wymownych i odnoszących się do tego ile osób zmarło przez mur jest mural zatytułowany Curriculum Vitae.

Z jeszcze innych nowinek dotyczących tego miejsca to fakt, że i tutaj można odnaleźć zakochanych, którzy w jednej z krat muru doszli do wniosku, że założą kłódkę.

W związku z czym przy końcu muru po jego południowej stronie, możesz zobaczyć kłódki zakochanych. Dla mnie osobiście to jakaś przesada, ale stało się to tak bardzo modne, że nie wiem.

Podsumowanie i refleksja

Nie wiesz też pewnie, że to miejsce wcale nie wszystkim jest potrzebne i gdyby nie status zabytku to pewnie już dawno zostało by zniszczone. Chodzi o położenie tego fragmentu muru, które na nieszczęście dla wielu inwestorów jest w bardzo dogodnym miejscu nad rzeką Szprawą. Zapewne nie wiesz również, że ze względu na te inwestycje mur został już raz przesunięty i nie stoi w miejscu, w którym stał na początku. Wiele z działań budowlanych zostało wstrzymanych ze względu na manifestacje i protesty mające na celu ochronę tego fragmentu muru.

Jak już wspomniałam pisząc ogólnie o murze, uważam, że jeżeli możesz to pojedź do Berlina i zobacz te pozostałości, bo naprawdę nie wiemy jak długo będą tam stały.

Fragment tego muru ukazuje dokładnie to co czuło społeczeństwo w odniesieniu do tego co niosła za sobą polityka jak i wydarzenia społeczne, to prostu ale wymowny i niekiedy bardzo kontrowersyjny przekaz.

Niestety żyjemy w czasach kiedy pieniądz znaczy dużo i w końcu uda się obejść kwestie związane z ochroną zabytku i albo mur trafi do jakiegoś zamkniętego pomieszczenia, które będzie trzeba zwiedzać odpłatnie, albo zostanie przeniesiony w jeszcze odleglejsze tereny Berlina. Ja nie wróżę długiej historii tego miejsca. Poza tym mam wrażenie, że chcemy wybielić historię.

Poza tym nie ma co ukrywać, że mur niszczeje ze względu na warunki pogodowe, fakt, że jest on na świeżym powietrzu sprzyja procesom korozyjnym. Jak już wspomniałam problemem też są artyści, którzy nie wszyscy chcą dokonywać poprawek, ale też mają problem, że kto inny je robi w ten o to sposób murale blakną.

Poza tym samym problemem jesteśmy my sami, mamy tendencje do niszczenia wszystkiego, nawet tego co stanowi rodzaj historii, chodzi mi o to, że jak się przyjrzysz, chociaż widać to z daleka to wiele z tych murali jest zniszczonych przez turystów. Ci natomiast nie mogą oprzeć się pokusie pozostawienia po sobie znaku i bazgrają po muralach. To naprawdę wywołuje we mnie złość, bo nie potrafię zrozumieć tego zachowania.

Mało optymistyczna jest moja refleksja, ale może przyczyni się, że pojedziesz i obejrzysz ten mur zanim zniknie.