Benim Erasmusumun bana verdiği en güzel fırsatlarının birtanesi - Hermitage'i gezip görmek oldu. Sankt-Petersburg'a gittiğim 3 günlük gezinin ilk günü yaptığım ilk iş; dünyalar harikası Hermitage gitmek oldu.
Nerde?
Müze - otobüs terminalinden yürüyüş mesafesinde, şehirin göbeğine yerleşmiş olarak bulunuyor. Biz, beni abim -orada abim okuyor ve çok şanslıydım :)- karşıladıktan sonra bir lokantaya gidip, -bana göre- 'rus dürümü' olan shawarma'yi midemize indirdikten sonra atımızın başın direk Hermitage'e çevirdik.
Bu arada şehirden gördüklerimi daha sonra yayınlayacak olduğum Sankt-Petersburg gezisi hakkındaki yazımda anlatırım.
Her neyse biz biraz yürüdükten sonra - gittiğimiz lokanta biraz uzaktı ve biraz yürümek zorunda kaldık- sadece ismini bildiğim o harika binanın önündeydim. Gerçekten ismini -öbür müzelerden- en çok duyduğum müze olmasına rağmen müze hakkında hiç bir şey bilmiyordum ve ilk defa böyle devasa bir müzeye seyahat edecektim.
Ben müze içerisinde neler olduğundan filan bahsetmiyeceğim, sadece o anların üzerimindeki etkisinden sizlerle biraz paylaşmaya çalışacağım. Please, be quite...
Müze bahçesi.
Resim kalitesi için sorry, elimizden bu kadar geldi napalım ;)...
Bina dört kat; giriş katta askılıklar. Ben Kasım ayında gittim ve abimin dediğine göre türistlerin en az geldiği neredeyse hiç tercih edilmeyecek bir ayda oraya gitmişim. Ama Hermitage'de kıyafetlerimizi askılığa vermeyi beklerken iyi ki de bu ayda gelmişim dedim; çünkü türistlerin o en çok gelen aylarında gelmiş olsaydım orda ezilirdim galiba. Öyle bir ayda olmasına rağmen ciddi anlamda bir kalabalık vardı. Sanırım her ne zaman giderseniz gidin sizi sıkıç-tıkış bir müze bekliyor olacak.
Eğer öğrenci belgeniz varsa giriş bedava. Öğrenci belgenizde uluslararası bir belge olması gerekiyor sanırım. Eğer böyle bir belgeniz yoksa: giriş ücreti 10$-15$.
Daha detaylı bilgi almak isterseniz buyurun: http://www.hermitagemuseum.org/wps/portal/hermitage/tickets
online bilet almak isterseniz: https://www.hermitageshop.org/tickets/
Küçük bir tavsiye: yanınıza su, atıştırmalık bir şeyler almayı unutmayın, çünkü önünüzde koskoca bir 5-6 saatlık ayakta dikilerek birşeyler seyretme süreci var ve içeriden su bulabileceğiniz bir yer göremedim açıkçası. Ama ortalıkta pek çöp kovası olmadığından dolayı içerdeki çalışanlar müzede bir şeyler içilip yenilmesinden pek hoşlanmıyorlar. O yüzden oldukça az atkı kalacak bir şeyler almanızda payda var.
İkinci tavsiye: giriş katta müze haritasını almayı unutmayın, yoksa çıkamaya bilirsiniz falan :p.
İçeride olanlar...
Şimdii, başladık müzeyi gezmeye; Aman Allahım neler var neler. Gerçekten o kadar çok resim, tablolar var ki bir süre sonra insan hepsini aynı görmeye başlıyor. İlk başta büyük bir merakla karşılarına 30’’ (saniye) kadar dikildiğiniz o tablolara 20-30 dakika geçtikten sonra yanlarınan 3’’ hızla geçmeye başlıyorsunuz. Gerçekten o kadar enteresan eserler var ki insan bir süre sonra kendisini masal dünyasında imiş gibi hissederek dolaşıyor.. Ben o müzede bulunduğuma hala inanamıyorum, bir kaç tane oda vardı; insan onların gerçek olduğuna inanmakta biraz zorluk çekiyor, sanki hyper yetenekle çizilmiş o tablolar gibi duruyorlardı. Diyebileceğim tek şey: her şey çok güzel korunmuş, müthiş bir ahenk içerisinde.
Bazen yolumuzu kaybederek bir odaya bir kaç gez uğradık, bazen boş bulduğumuz müze eğitmeni sandalyesine oturup dinlendik, film izledik – evet, bir oda da kocaman sinivezyonla film açmışlardı, ne filmi olduğuna dair bir fikrim yok -, Picasso odasını bulamadık :/ ve 3-4 saat cahilliğimizle yüzleşme sonrası müzeye elveda dedik.
Hermitage Önü. Hava serin. Tam çıktığımız zaman çektirmiştim. Bulunduğum atmosferin bendeki etkisinin çok da hafif bir etki olmadığını nasıl da belli eden bir fotograf dimi? :), bir o kadarda bitkindim. Şuan elimde olanlar sadece bu iki fotograf, başkalarını bulunca eklerim ;).
Yaradan böyle bir güzel anı yaşattı ya, şükürler olsun diyorum ve imkanınız varsa sizde gidin keşfedin, keşfetmeye gerçekten değer!
Sağlıkla kalın!
