Zwiedzam architektoniczne perełki sakralne w mieście na Dolnym Śląsku - Kościoły Wrocławia, część pierwsza

Architektura sakralna we Wrocławiu

Spacerując ulicami Wrocławia zauważyłam jedną ciekawą rzecz. W mieście jest bardzo dużo kościołów. Niektóre z nich nawet są usytuowane w swoim sąsiedztwie. Postanowiłam odwiedzić wszystkie! W poprzednich notatkach pisałam o trzech z nich. Jednak tylko do jednego z nich weszłam. Dla przypomnienia pisałam o kościele Bożego Ciała (ten poznałam też wewnątrz), oraz o dwóch znajdujących się na wrocławskim Rynku: bazylice świętej Elżbiety Węgierskiej i kościele pod wezwaniem świętej Marii Magdaleny. Do tych dwóch jeszcze muszę wrócić by poznać ich wnętrze.

Wiecie ile jest kościołów w mieście? Około 47. Przynajmniej tylu się doliczyłam. Czy w dwa następne miesiące uda mi się odwiedzić wszystkie? Postaram się.

Następnym moim celem jest pierwszy kościół we Wrocławiu, najstarsza budowla w mieście i zarazem najstarszy kościół we Wrocławiu. Jest czynny i  mieści się w sąsiedztwie wrocławskiej archikatedry. Powstał w latach dwudziestych XIII wieku. Więcej o nim napiszę, gdy już do niego dotrę. Dziś opiszę swoje wrażenia po odwiedzeniu dwóch innych kościołów.

Piękna rzeźba przed Archikatedrą pod wezwaniem świętego Jana Chrzciciela

Wielka bryła i zaskakujące wnętrze

Nieopodal mojej uczelni znajduje się Bulwar Xawerego, na który udałam się po dzisiejszych zajęciach. Korzystając ze słonecznego dnia postanowiłam pospacerować po mieście. Minęłam rzekę Odrę i weszłam do pierwszego napotkanego kościoła (tego dnia minęłam ich aż siedem).

Kościół ten mieści się na Wyspie Piasek, która powstała w obrębie Śródmiejskiego Węzła Wodnego-Górnego. Kościół pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny na Piasku– nazewnictwo budynku sakralnego przez Polaków wpłynęło na nazwę wyspy. W tłumaczeniu łacińskim nazwa kościoła brzmi inaczej, nie ma na Piasku, a in Arena.

Jest to kościół klasztorny. Jego budowa rozpoczęła się w 1334 roku, a zakończyła w 1375.Wcześniej w jego miejscu stał inny, romański kościół, który jednak nie przetrwał i został zastąpiony obecną gotycką budowlą. O ile fasada i cała jego bryła wydaje mi się być ciężka i mało atrakcyjna, tak jego wnętrze zachwyciło mnie od pierwszego wrażenia. Piękna dodaje mu wspaniały witraż, który utrzymany jest w ciepłej kolorystyce. Poświata, którą tworzą szklane czerwone szybki, jest niesamowita. Zrobiłam kilka zdjęć.

Nieciekawa moim zdaniem fasada kościoła (aktualnie w renowacji)

Architektem kościoła jest tak zwany Pieszko znany na śląsku budowniczy. Zawsze mnie fascynuje, gdy słyszę imiona twórców dawnych epok. Nie mieli nazwisk, a jednak byli charakterystycznie nazywani i rozpoznawalni. Ciekawe, że nazwisko twórcy kościoła Wrocławskiego zostało zapamiętane.

Kościół zachwycił mnie tylko swoim wnętrzem, chętnie udam się na msze do niego. Msze święte odbywają się w nim w niedzielę o godzinach 7.30, 10.30 oraz o 12.30. W dni powszechne pomodlić się można o godzinie siódmej rano i szóstej wieczorem. Kościół mieści się na ulicy Świętej Jadwigi 1. Warto do niego wejść!

Niesamowite wnętrze kościoła, które zyskuje na atrakcyjności poprzez padające przez witraż światło.

Co ciekawe w środku po prawej stronie w pomieszczeniu znajduje się ruchoma szopka bożonarodzeniowa. Wstęp do niej jest bezpłatny. Gdy tam weszłam była, akurat w przygotowaniach.

Obok kościoła znajduję sie postawiona w 2005 roku statua kardynała Kominka. Pomnik ten ma pod sobą dwa napisy jeden w języku polskim: Przebaczamy i prosimy o przebaczenie, drugi taki sam tyle że w języku niemieckim. Słowa te są nawiązaniem do słynnego orędzia biskupów polskich do biskupów niemieckich. Oto pomnik: 

Niesamowita wrocławska katedra

Poszłam dalej poznawać miasto i jego architekturę sakralną. Przeszłam Mostem Tumskim, który jest jedną z najstarszych przepraw we Wrocławiu, łączącą Ostrów Tumski z Wyspą Piaskową. Mostek przez, który przechodziłam utworzono w latach 1888-1892. Młodzi zakochani ludzie postanowili zrobić sobie z niego miejsce wyznawania sobie uczuć. Zawieszają na nim kłódki z imionami i datami rozpoczęcia ich związku. Wierzą chyba, że taka kłódka na moście uwieczni ich miłość. Moim zdaniem jest to bardzo tandetny rodzaj wyznawania sobie uczuć. Nigdy sama takiej kłódki bym nie zawiesiła. Nawet gdybym miała z kim haha. I gdyby ten ktoś nalegał. Swoją droga nie mam opini co do tego, jak to wygląda na moście, czy go upiększa, czy szpeci. Jedno jest pewne - nie wpływa pozytywnie na most, tylko dodatkowo go obiciąża. Dlatego raz na jakiś czas, kłódki te są ścinane. Na tym moście też. Czy symboliczna miłość wtedy zostaje zerwana, razem z odcięciem od mostu? Jeśli akurat tamtędy przechodzicie ze swoim lubym/lubą i w przeciwieństwie do mnie, chcecie zawiesić dowód swojej miłości, a nie macie przy sobie kłódki - nie martwcie się na zapas. Obok mostu siedzi przemiły starszy pan, który ma małe stoisko z kłódkami. Może uratować uczucia każdego! 

Most Tumski wygląda, jakby był jedną wielką kłódką. 

Przy wejściu na most ustawiono w 1883 roku dwie rzęźby autorstwa G. Grunenberga. Są to posągi przedstawiające świętą Jadwigę (moją patronkę!) oraz świętego Jana Chciciela. Piękne prawda?

Niedaleko kościoła na Piasku, spacerem dziesięć minut dalej (za mostem), znajduję się cudo gotyckiej architektury sakralnej. Jest to widoczna z daleka (dzięki swoim dwóm wieżom) Archikatedra świętego Jana Chrzciciela. Na mnie zrobiła niesamowite wrażenie. Nie widziałam równie pięknego z zewnątrz kościoła w Polsce. Do tej pory uważałam, że katedra w Gdańsku jest cudowna, ale wrocławskie kościoły coraz częściej przekonują mnie do tego, że są zdecydowanie najpiękniejszymi w Polsce. No jeszcze te w Krakowie są równie cudowne.

Widoczna z daleka katedra. Jej wieże widać z odległych miejsc Wrocławia. 

Kościół ten mieści się na wrocławskim Ostrowie Tumskim, czyli w najstarszej części Wrocławia. Była to kiedyś wyspa stworzona przez rozgałęziającą się rzekę. Skąd nazwa Ostrów? W języku staropolskim (ach studiowanie literatury staropolskiej jednak się opłaca!) ostrowy to właśnie wyspy tworzące się przez podział rzek. 

W miejscu obecnego kościoła wcześniej stały inne, trzy katedry, które nie przetrwały i zostały zastąpione budowlą z XIII-XIVwieku. Jest to kościół gotycki (z pięknym gotyckim, rzeźbionym portykiem), uzupełniony w barokowe kaplice. 

Dobudowana kaplica w stylu barokowym wyróżnia się swoją odmiennością stylu. 

Jest pierwszą w Polsce w pełni gotycką budowlą sakralną.Najbardziej niesamowite jest jej wnętrze, które wydaje się być nieco mroczne. Niestety mój telefon pierwszy raz zawiódł mnie jeśli chodzi o jakość fotografii. Mimo że kupując telefon kierowałam się właśnie jego aparatem, tym razem nie widać na zdjęciach, jak światło w bazylice jest przygaszone. Jest tam ciemno w środku. Na zdjęciach wygląda to nieco jaśniej.

Po prostu musicie sami wejść do środka i przekonać się, jak to wygląda. Polecam wyprawę! Możecie udać się tam na msze w niedziele o 7.00, 8.30, 10.00, 11.30, 13.00, 16.30 lub 18.30. Za opłatą możecie zobaczyć kaplice i wjechać na wieże. Bilety można kupić zaraz po tym, jak wejdzie się do kościoła głównym wejściem. Chciałam wejść na wieżę, jednak nikogo nie było w punkcie, gdzie sprzedawane są bilety, więc domyśliłam się, że tego dnia, nie mogę tego zrobić. Dziwne bo na stronie internetowej była informacja, że w tym czasie istnieje taka możliwość. Nie będę więc pisać, w jakie dni i w jakich godzinach można to zrobić, żeby nie wprowadzać Was w błąd. Nie miałam kogo o to zapytać, więc pewnie jeszcze nie raz tam wrócę by spróbować dostać się na wieżę.

Interesujące są również ozdoby kościoła na zewnątrz. Piękno rzeźb na portyku i kolumnach. Jestem nim zachwycona.

W następnym odcinku opiszę wam kolejne kościoły, do których dotarłam i do których weszłam. Porównywanie gotyckich budowli jest fajną zabawą. Jak oni to kiedyś budowali? Skąd brali siłę? Czy was też to zastanawia? W dzisiejszych czasach ludzie mają większe możliwości, a nie tworzą już tak pięknych kościołów. Architektura tworzy coraz częściej potworki. Takim potworkiem architektonicznym, jest kościół z mojego rodzinnego miasta. Już niebawem, przy okazji świąt i mojej wizyty u rodziców napisze notkę na ten temat. Sami się przekonacie! 

Archikatedra - widok z boku. 

Galeria zdjęć