Od każdego możesz się czegoś nauczyć

Nienawidziliście kogoś, jeszcze zanim go poznaliście?

Wiem, że to dziwne pytanie i pewnie odpowiecie na nie: "Oczywiście, że nie! ".

Ale pozwólcie, że zapytam inaczej. Czy powiedzieliście kiedyś:

"Nienawidzę ludzi, którzy... "?

Podzielę się z Wami pewną obserwacją.

My, ludzie, mamy w zwyczaju klasyfikować innych. Grupujemy ich, szufladkujemy, nawet jeśli w głębi ducha wiemy, że każdy z nas jest inny. Mamy różne opinie, myśli, rzeczy, które nas śmieszą, rzeczy, które nam się podobają. Różni nas w co wierzymy, co nas ekscytuje, cele, które chcemy osiągnąć.

Ale myślę, że jest jedna rzecz, która nas wszystkich łączy: wszyscy chcemy być kochani.

Więc, jeśli mam rację (choć może się mylę), dlaczego pozwalamy prasie i wiadomościom kontrolować nasze uczucia? Dlaczego pozwalamy się zaszufladkować?

Jestem teraz w trakcie najfantastyczniejszej przygody mojego życia - przyjechałam na wymianę studencką do Wilna, w ramach programu Erasmus.

Gdy po raz pierwszy poznałam kogoś z Iranu, to podczas naszej owocnej rozmowy zaczęłam kwestionować moje myśli i przekonania, które do tej pory były dla mnie oczywiste.

Poznałam ludzi z Egiptu, Niemiec, Hiszpanii, Belgii, Indii, Azerbejdżanu, Włoch, Grecji, Turcji... mogłabym tę listę dalej kontynuować.

Wiem, co wiele z Was powie:

Rozmawiałaś z jedną osobą, która nie reprezentuje większości.

Z tego co wiem, 1 jest większe od 0, więc lepiej z jedną osobą niż z żadną.

To była moja pierwsza, niespotykana szansa, aby otworzyć mój umysł na świat, posłuchać innych ludzi, jak żyją, co czują, kim są, bez żadnych wiadomości, które dzielą świat na "my" i "oni", na tych, "z którymi nie powinnam rozmawiać, na których powinnam uważać, bo oni są po przeciwnej stronie". Ludzie wokół mnie to nie moi wrogowie, to my jesteśmy swoimi wrogami, gdy tak myślimy.

Żyjemy tylko raz i każda chwila jest cenna, bo nigdy nie wiemy, kiedy nadejdzie koniec. Powinniśmy nienawidzić czy kochać? Być pesymistami czy optymistami? Wybierać sami czy pozwolić innym wybierać za nas? Mieć uprzedzenia czy otwarty umysł?

Źródło

To nasze życie.

To do nas należy wybór, czy żyjemy w czasie pokoju czy w czasie wojny.

Wiem, że każdy kraj ma swoją historię i powinniśmy o niej pamiętać, bo jest ważna.

Wojna to błąd, który popełniliśmy w przeszłości, więc powinniśmy wyciągnąć wnioski i nie skupiać się na tym, co druga strona zrobiła źle, lecz skoncentrować się na sobie, bo tylko nad sobą mamy władzę.

Wierzę, że nasza generacja zasługuje na życie w pokoju, na to, by znać prawdę, by budować zaufanie.

Każdy kraj ma skomplikowaną przeszłość, na przykład nasz rząd nie jest specjalnie dobry, ale nie możemy dać się kontrolować poprzez strach przed innymi.

Stać nas na więcej.

Ten fantastyczny program to okazja do uczynienia świata odrobinę lepszym dla nas wszystkich, do zmienienia życia innych, a co najważniejsze, do wprowadzenia zmian w swoim życiu, w opiniach i szukaniu nowych rozwiązań...

Nauka w międzynarodowym środowisku to świetne doświadczenie, podczas którego nawiązują się prawdziwe przyjaźnie.

Z całą pewnością mogę powiedzieć, że mam dom nie tylko w Izraelu.

"Dom jest tam gdzie ty, gdzie inni ludzie"

Dziękuję programowi Erasmus, że umożliwił mi odkrywanie siebie w tak wspaniałym mieście jak Wilno z najlepszymi ludźmi na świecie!

Źródło

Źródło

Źródło