Studentka Erasmusa na Uniwersytecie w Murcji, Hiszpania

Pierwsze wrażenia

Na uniwersytet w Murcji pojechałam na jeden semestr i od samego początku było ciężko. Wszystkie zajęcia były po hiszpańsku i mimo że bardzo dobrze znam ten język, to z powodu akcentu, z jakim tutaj mówią, w ogóle nie mogłam zrozumieć profesorów. W efekcie narobiłam sobie dużo zaległości. Dopiero po dwóch miesiącach się przyzwyczaiłam.

W Polsce studiowałam matematykę finansową. Na uniwersytecie w Murcji chcieli, żebym miała przedmioty nie tylko z matematyki; kazali mi więc wybrać kilka kursów z wydziału ekonomii, a resztę resztę mogłam robić na wydziale matematycznym. Na szczęście oba wydziały były dość blisko siebie, więc mogłam szybko przejść z jednego budynku do drugiego gdy była taka potrzeba.

Miałam straszny problem z ułożeniem odpowiedniego planu zajęć. Dopiero po około miesiącu wszystko było w porządku i wszystko się zgadzało z zasadami panującymi na uczelni. Przez to zamieszanie wyszło na to, że przez miesiąc chodziłam na wykłady, których ostatecznie nie potrzebowałam, za to ominęłam miesiąc na kursach, które od początku powinnam realizować. No i zajęcia są realizowane na różnych poziomach, czasami były bardzo trudne.

Co mi się podobało, a co nie

Podobał mi się fakt, że kampus jest ogromny i że znajduje się poza miastem. Nie podobało mi się, że z centrum trzeba jechać aż 40 minut autobusem, aby się tam dostać. No i autobusy powrotne do centrum kursują co 40 minut.

Podobała mi się wyluzowana postawa wykładowców, ale nie podobał mi się sposób w jaki tłumaczą. Często musiałam spotykać się z moim opiekunem żeby lepiej wyjaśnił mi niektóre rzeczy. Czasami po dwóch godzinach dalej nie miałam pojęcia o co chodzi.

Podobał mi się fakt, że obecność na zajęciach nie jest obowiązkowa, ale na dłuższą metę okazało się to niezbyt dobre. Gdy coś nie jest obowiązkowe, mam tendencję do odpuszczania; w efekcie ominęłam wiele zajęć i tylko miałam przez to kłopoty.

Nie podobał mi się fakt, że byłam jedyną studentką Erasmusa i hiszpańscy studenci zachowywali się tak, jakby mnie tam w ogóle nie było. Nikt nie chciał ze mną rozmawiać, a jak już zaczęłam z kimś jakąś rozmowę - szybko kończyło się to fiaskiem. Na początku semestru, jeśli miałam jakiś problem i poprosiłam kogoś o pomoc - zawsze mi ktoś pomógł. Niestety było tak tylko na początku. Później, nikt nie chciał mi nawet pożyczyć notatek, a co dopiero cokolwiek wytłumaczyć!

Nie podobały mi się rzeczy, których się uczyliśmy. Moim zdaniem były to rzeczy w ogóle niepotrzebne i bezużyteczne. W tej chwili nie mogę sobie nawet przypomnieć na jakie zajęcia chodziłam, nie wspominając o tym, czego się uczyłam. Były tylko dwa przedmioty, które mi się podobały i były to te, które musiałam wybrać z wydziału ekonomii (historia ekonomii, którą na pewno polecam i matematyka finansowa, której uczyłam się już wcześniej więc było mi łatwiej).

Nie podobało mi się, że zdarzało mi się mieć dwa przedmioty dokładnie w tym samym czasie, przez co musiałam chodzić na nie na zmianę: w jednym tygodniu na pierwsze, a w następnym na drugie zajęcia.

Nie podobała mi się strona internetowa, która była moim zdaniem bardzo zagmatwana.

Podsumowując, wydaje mi się, że na uniwersytecie było więcej rzeczy, które mi nie pasowały, niż tych, które polubiłam. I jeśli mam być szczera - to prawda. Podobało mi się bardzo miasto i styl życia - z wyjątkiem uczelni. Uczelnia to była totalna katastrofa!

Mimo wszystko, było to ciekawe doświadczenie, choć bywały nieprzyjemne momenty.

Source

Source