Kolegium St. John's College

Ciekawostki o kolegium St. John College

St. John College należy do jednego z kolegiów Uniwersytetu Cambridge. Jego pełna oficjalna nazwa to „Mistrz, uczniowie i uczeni Kolegium św. Jana Ewangelisty Uniwersytetu Cambridge”. Został założony przez Margaret Beaufort w 1511 roku. Kolegium nosi nazwę Szpitala św. Jana Ewangelisty. W skład jego absolwentów wchodzą zwycięzcy dziewięciu nagród Nobla, siedmiu premierów kraju, dwunastu arcybiskupów, przynajmniej dwaj książęta i trzech świętych.

Brama główna kolegium St John College na ulicy St John Street, ozdobiona jest herbami założycielki. Jego kaplica została zaprojektowana przez Sir George'a Gilberta Scotta. Przypomina mi Hogwart z serii o Harrym Potterze.

Most Westchnień (Bridge of Sighs)

Słynny most przy kolegium St. John College, Most Westchnień, jest piękny i można go zobaczyć podczas pływania po rzece Cam. Pisałam już o moich doświadczeniach w Cambridge, a jednym z nich było pływanie łódkami po rzece w Cambridge, co okazało się być dość zabawne i niezapomniane, a rzeczy, które widzieliśmy, były niesamowite. Wszystko wydaje się wyglądać inaczej, kiedy patrzy się na rzeczy z drugiej strony. Tak samo jak zostało to powiedziane w filmie zatytułowanym „Stowarzyszenie umarłych poetów” w scenie, w której nauczyciel mówi swoim uczniom, aby podeszli do stolików i zobaczyli wszystko z góry.

Ostatniego dnia poszliśmy do kolegium St. John College w Studio Cambridge Sir George School. Zabrał nas tam Tom, organizator wycieczek po mieście. Oprócz nas, nasza grupa składała się Włochów i Niemców. Po prostu weszliśmy do jednego z najwspanialszych kolegiów świata. Jak już wspomniałam, kolegium prezentowało się naprawdę niesamowicie z zewnątrz, ale jeszcze piękniej od wewnątrz. Nie mogłam przestać robić zdjęć, ponieważ chciałam uchwycić każdy szczegół, który mnie zafascynował.

Studenci i profesorowie przechadzali się po korytarzach. Poza tym dało się zauważyć przeprowadzane prace remontowe. Niektórzy robotnicy pracowali w kątach korytarzy, gdzie złożone były drabiny i inne tym podobne rzeczy.

Weszliśmy do budynku, wychodzącego na podwórze, gdzie rozpościerał się zielony trawnik. Zeszłej nocy padał deszcz, dlatego trawa wydawała się być bardziej zielona niż zazwyczaj. Można powiedzieć, że było to idealnie angielskie miejsce, tak jak sobie je wyobrażałam w dzieciństwie. Pierwszy dziedziniec miał te linie, wiodące z różnych miejsc, które przecinały się i łączyły w środku budynku. Między nimi rozpostarte były cztery trawniki. Potem przechodzisz pod innym łukiem i idziesz na inne podwórze, gdzie jest tyle łuków i korytarzy, że tak naprawdę nie sposób wszystkich zliczyć. Cała uczelnia jest naprawdę duża, choć z zewnątrz może sprawiać wrażenie małej.

Cóż, niewątpliwie jest to wielki zaszczyt studiować w jednej z takich szkół wyższych.