Vanocní atmosféra/ świąteczna atmosfera

   Poloniści urządzili sobie świąteczne spotkanie w tym tygodniu w środę. Jeżeli zastanawiacie się, czy przypominało to wigilię klasową - tak, jak najbardziej... tylko, że z alkoholem, wykładowcami, doktorantam, magistrami i nami oczywiście (myszki jeszcze bez tytułów :D ). "Impreza" odbyła się w kawiarni Dům skleněná louka. Jest to po prostu epicka kawiarnia, niedaleko jednego z budynków, w których studiuję, na jednej z większych ulic Brna. Byłam tam po raz pierwszy we Wrześniu z kolegą i Lokim. Jest to jdna z tych olbrzymich kamienic z wewnętrznymi dziedzińcami i wewnętrznymi balkonami, przerobiona na "dom usługowy" - kawiarnie, puby, restauracje na każdym piętrze. Na górę wchodzi się po krętych schodach, przechodząc przez balkony. 
   Kawiarnia ma swój balkon, na którym w ciepłe dni jest kilka stolików i wielki parasol. Można obserwować to co dzieje się w mieście. Właściciele mają wielkiego, OLBRZYMIEGO, puszystego psiura, który swobodnie przechadza się po całej kawiarni. Nie mają nic przeciwko zwierzakom. Sala jest cała w ciemnym drewnie, Przy ściance stoi pianino - nastrojone. Musiałam sobie zagrać kilka dźwięków z jednej kolędy, bo nikt nie był pewny jak zacząć xD

   Od początku. Tradycją spotkań było przygotowywanie spektaklu przez studentów, jak jednak opowiedziały mi koleżanki w tamtym roku wynikło pewne nieporozumienie. Studenci nie chcieli odgrywać scenek, ale wymyślić coś innego. Wykładowcy zrozumieli, że studenci w ogóle nie chcą nic robić, więc w tym roku uznali, że sami coś zrobią, bo studentom ufać nie można. Nieporozumienie jakich wiele. A więc była świąteczna poezja, było co nieco o tym, co się je w wigilię i przedstawiono studentom tradycję dzielenia się opłatkiem. Trzeba było widzieć ten szaszor, gdy czterdzieści osób ruszyło składać sobie nawzajem życzenia. Zabawne i całkiem udane próby składania sobie życzeń w dwóch językach i pytanie: "A czego właściwie życzą sobie ludzie w Polsce?" xD "Zdanej sesji, udanej kariery, no weź już ułam", albo ten dziwny moment łamania opłatka i wymiana spojrzeń: "wiesz co masz z tym zrobić?", "nie, chyba nie zrozumiałam", "zjeść...".
   Wesoło w każdym razie.Każdy też przyniósł jakieś słodycze, przekąski, kanapki, owoce, więc przy piwku, winie i łakociach miło płynął wspólny czas.  Wyszłam około godziny 22 i popędziłam do domu do psiura. Planem na środowy wieczór była Masarykova impreza we Fledzie. Długo czekałam aż znów na stage'u zagoszci dnb i to w rozsądnej cenie, a w środę - 60 CZK, dwie sale do imprezowania i otwarta palarnia zewnętrzna i wewnętrzna przy rytmach House.  
    Tak - znowu rozwaliłam niesamowicie dużo hajsu, a rano miałam problem z podniesieniem głowy. Ale poznałam tyle człowieków! xD człowieki są fajne! Minęły dwa dni, a ja mam coraz większe zakwasy. To możliwe? Było grubo. Dawno nie byłam na melanżu, z którego byłabym tak bardzo zadowolona :) Powrót był na tyle zabawny, że nowa koleżanka Erasmusowa z Kaliforni (swoją drogą zawsze myślałam, że Erasmus to europejski projekt i obejmuje tylko europejczyków, ale jak się dłużej zastanowić przecież mamy też erasmusów z Turcji, itd.) zgubiła numerek od szatni nie mówiła po czesku. Po 15 minutach dogadywania się udało jej się go odzyskać i okazało się, że nie wie jak wrócić na swoją ulicę. Po chwili przebiegła inna dziewczyna (erasmuska z Syberii), której zwiał autobus i tak zrobiło się nas coraz więcej. W ogóle zaczęło się robić duża ekipa. Okazało się, że laska z Syberii mieszka na Viniarskiej, więc możemy ruszyć razem. A propos Syberii - zawsze myślałam, że tam jest śnieg 24/7 przez cały rok, a ona twierdzi, że latem bywa tam gorąco! Cóż. Jak niewiele wiem o świecie... Dołączyło się do nas jeszcze jakichś dwóch chłopaków, którzy nie wierzyli, że jestem Polką (nie wiem czemu) i kilku polaków! xD
  
   Wreszcie mi się udało skompletować wszystkie prezenty Bożonarodzeniowe - č. Vanoncí darký. Oczywiście musiałam mieć pecha. Kupiłam Absynt i jeden blok przed domem pękła mi siatka. Absynt kosztuje ponad 300 koron - ponad 50 zł. Narobiłam takiego wrzasku na osiedlu i zaczęłam płakać, aż sąsiedzi wybiegli. Czemu takie nieszczęście? Po pierwsze: chyba nie muszę tłumaczyć, po drugie: miała idealnie pieniądze na to, 200 koron na kawiarnię, bo godzinę spędzimy w nocy w Ostrawie na dworcu i pieniądze, które chciałam sobie wymienić na złote, bo będę musiała dokupić dla psiura bilet w pociągu.
   Dzisiaj przepisuję nuty z neta, bo wieczorem zamierzam iść na czeską z fletem. Zamierzam wykorzystać swiąteczną atmosferę i pograć kolędy i pastorałki na ulicy. Może uda mi się odrobić te trzy stówki, a nawet więcej. Nie zamierzam znowu wypłacać hajsów z konta. Zamarznę na tej ulicy

Tymczasem uzyskałam zgody na przedłużenie mobilności. Muszę skończyć wszystkie prace, zaliczyć wszystko co muszę i zabrać się za przygotowywanie nowego Learning Agreement. Oby wszystko poszło dobrze. Muszę wszystko zdać. Będzie dobrze.

Galeria zdjęć