07/12/12: een verlichtend weekend in Lyon: Het Lichtfeest: 1

Donderdag 6 december

Donderdag 6 december was het begin van het grootste evenement van het jaar in Lyon, Het Lichtfeest. De stad is gedurende het hele weekend verlicht, tot en met zondag. Tijdens het feest zijn er verschillende lichtjes en tentoonstellingen over de hele stad, en er wordt op sommige gebouwen een lichtspektakel geprojecteerd. Ik moet toegeven dat ik niet helemaal wist wat het lichtfeest voor me in petto had en doordat ik veel werk had voor school, had ik geen seconde tijd om meer informatie erover op te zoeken. Het is namelijk ook zo dat even iets snel opzoeken lang kan duren door de snelheid van het internet in mijn residentie.

Ik werd niet in het ongewisse gelaten want ik kreeg een e-mail van de Direction des Relations Internationales de Lyon (Directie van internationale relaties in Lyon) met informatie over het begin van het feest. De coördinatrice informeerde ons over het feest en over de dingen die we konden doen en zien tijdens het feest. Ze gaf ons de meest essentiële informatie om het Lichtfeest te overleven zoals het feit dat je om de tien meter glüwein kon kopen in het centrum.

De e-mail van mijn universiteit verklaarde het waarom van het lichtfeest en de geschiedenis en origine die erachter schuilt. Het is ontstaan in 1852, maar een vriendin vertelde me dat het pas recent een populair evenement is geworden, zeker onder de toeristen. Het feest vind rond 8 december plaats en viert de beëdiging van een standbeeld van de Maagd Maria die vanop de heuvel van Fouvriere over de stad heen kijkt. Men gelooft dat de Maagd de stad heeft geholpen om de gevaarlijke dieren weg te jagen uit Lyon. In de 17e eeuw staken de inwoners van de stad kaarsen aan ter ere van de Maagd, om haar te bedanken.

Voordat ik naar het feest ging, had ik al wat geruchten gehoord uit verschillende bronnen, meestal studenten, die vertelden over wat we allemaal konden zien tijdens het feest. Ik moet zeggen dat ik in het begin erg teleurgesteld was. Ik vond het geen goed idee om vier duizend mensen het openbaar vervoer te laten gebruiken om in Lyon naar de Lichtfeesten te gaan. Normaal gezien word ik gek van grote massa's mensen, ik vermijd ze meestal als ik kan. Ik heb mijn eerlijke portie mensenmassa meegemaakt in Londen tijdens de Olympische Spelen toen ik twee weken als vrijwilliger werkte in het Olympische park. Dit weekend moest ik echter met meer dan alleen de mensenmassa vrede nemen aangezien de voorbije week de temperaturen drastische waren gezakt en de koude nog steeds moeilijk is voor mij. In het begin probeerde ik 's nachts onstopbaar op zoek te gaan naar iets dat verlicht werd.

Mijn terughoudenheid won die donderdag. Het feit dat ik de hele dag les had waardoor ik helemaal uitgeput was, hielp mijn terughoudendheid. Toen de nacht viel, had ik ook geen plannen voor de avond, als ik dus was uitgegaan, zou ik helemaal verloren zijn geweest in Lyon. Om samen te vatten, ik bleef die nacht alleen op mijn kamer om de nodige slaap terug in te halen.

Vrijdag 7 december

Ik had plannen om vrijdag uit te gaan maar ik was nog niet helemaal zeker. Ik was nog minder zeker toen ik het vensterluik opendeed. Ik zag de wereld bedekt in sneeuw, die elke minuut dikker werd. Gelukkig veranderde de sneeuw in de loop van de dag in regen. De sneeuw die overbleef verdween stilaan.

Hoe erheen gaan

Ik moest op 17u in het centrum zijn voor een afspraak. Omdat ik al tussen alle actie in het centrum was, had ik geen reden om terug naar huis te gaan. Ook hadden mijn vrienden plannen gemaakt om met me uit te gaan dus was ik niet meer alleen tijdens het Lichtfeest.

Spijtig genoeg voor de toeristen die op het openbaar vervoer rekenden, besloot de TCL om plots te beginnen staken op vrijdag dus werd het netwerk en bepaalde buslijnen zwaar verstoord. Bepaalde metrolijnen werkten ook niet overdag en op de tramlijnen werden de uren niet frequent opgevolgd. Bij het vallen van de nacht verbeterde de situatie voor de trams en metro's maar niet voor de bussen.

Om gemakkelijk op mijn bestemming te geraken in het centrum, neem ik normaal gezien eender welke bus aan mijn halte - de 46 of 49 naar Perrache of de C20 of C20E naar Bellecour. Dankzij de staking was er echter geen bus 46 of 49 en gingen bussen C20 en C20E enkel naar Perrache omdat de straten rond Bellecour afgezet waren voor het Lichtfeest en de bussen kwamen slechts elke 30 minuten langs. Het was niet erg praktisch. De bus die uiteindelijk kwam opdagen was erg populair en de mensen zaten als sardientjes in een blik opgepropt. De metro was vrij leeg als je bedenkt dat het vrijdag is tijdens het spitsuur. Er waren meer mensen in het centrum maar ik kan niet zeggen dat het vol zat want het is niets vergeleken met de spitsgekte bij de halte Victoria in Londen.

Een paar lessen

Nadat ik had gedaan wat ik moest doen, was ik klaar om mijn vrienden te ontmoeten. Ik had een half uur voor ze aankomen. Om in Bellecour te geraken, moest ik de route naar Rue de la République nemen waar ik verschillende lichtspektakels aantrof. Omdat sommige verlichtingen echter geen objecten of projecties waren, was ik niet zeker of ze deel uitmaakten van het Lichtfeest of gewoon kerstversieringen waren. Nadat ik het programma van het Lichtfeest had bekeken dat ik daarna had gevonden, ontdekte ik dat ze een rol speelden in het Lichtfeest dus het hele weekend zouden blijven staan. Ik hoop dat ze ook tot de Kerst blijven hangen omdat de lichtjes hier mooier zijn dan de lichtjes in Oxford Street in Londen!

Ik wandelde op mijn gemak naar Bellecourt en nam de Rue de la République en ik had nog veel tijd voor mijn vrienden er zouden zijn. Omdat mijn handschoenen van vals bont het hoofdonderwerp van de mopjes van mijn vrienden waren en ze ook niet zo gemakkelijk zaten, besloot ik naar de H&M te gaan om kleinere en gemakkelijkere handschoenen te kopen waarmee ik gemakkelijk foto's kon nemen zonder dat ik het risico liep een vinger te verliezen aan de vrieskou en deze ijskoude temperaturen. In de winkel nam ik enkele foto's om het fototoestel te testen en vond ik een paar instellingen waarmee ik betere foto's van licht kon nemen. Ik hou niet van de kwaliteit van de foto's bij het gebruik van een hoge ISO waarde maar dat was nodig voor mij omdat ik geen tripod had om de stabiliteit van de foto te garanderen bij een lange sluitertijd. Ik zag veel mensen met een fototoestel op tripod en ik moet toegeven dat hoewel ik vaak erg jaloers was, ik het erg vervelend zou vinden om de tripod overal mee naartoe te nemen in de mensenmassa's. Ik wist ook dat ik niet geduldig genoeg ben om een goed plaatsje te vinden hem op te stellen.

Ik weet dat als je de flash op een fototoestel gebruikt, de batterijen sneller leeg gaan. De batterij was niet recent want ik had de camera in het laatste weekend gebruikt toen ik naar Pérouges ben gegaan. Ik vond het dus een goed idee om nieuwe batterijen te kopen dus ging ik naar de Fnac winkel die erg dicht bij Bellcour ligt. In de winkel zag ik een fototoestel van het merk Olympus dat me interesseerde en ik dacht dat ik het fototoestel kon uitproberen in de winkel maar toen ik het apparaat aanraakte, ging er een alarm af! Ik wandelde rustig richting de batterijen en toen ik ging betalen, stopte het alarm gelukkig ook.

Toen ik in de buurt van Bellecour kwam, gaf een van de meest bekende en meest betwiste koffiezaken in Engeland (door de belastingen), Starbucks kleine gratis koffies aan voorbijgangers. Ik was verkocht maar toen ik in de buurt kwam, was de man die de koffies uitdeelde helemaal uitverkocht. Ik was te laat maar het was een goed idee.

De lichtjes

Ik wandelde rond de Place Bellecour terwijl ik op twee vrienden wachtte. Ik vond een verlichting die Magic Cube heette en rond de sokkel van het paardenstandbeeld was geplaatst, in het centrum van het plein. Ik vond het echter niet zo magisch maar een paar dagen later ontdekte ik in het voorbijgaan dat de Magic Cube vonken afvuurde aan het einde van elke tentoonstelling.

Uiteindelijk vond ik mijn vrienden in de massa rond McDonald's op de hoek met Rue de la République. We gingen samen richting het Stadhuis via de Rue de la République. Starbucks deelde nogmaals gratis koffies uit die ik nogmaals had gemist. In de plaats van een koffie gingen we dus voor een glühwein in 3 Brioches. We bestelden in het Frans omdat we in Frankrijk waren, we negeerden dat de mevrouw uit Australië kwam en ons in het Engels aansprak. Hoewel de wijn niet hetzelfde is als op de kerstmarkt, was hij wel erg lekker en een groot succes. De plastieken bekers waren erg breekbaar, zeker met handschoenen aan want dan is het erg gemakkelijk om te hard te duwen en de beker te breken waardoor je wijn morst.

Op de Place de la République werd de fontein nog een maal omgetoverd. Een paar weken ervoor kon je er skiën, nu leefde een verlichte draak in het water. De kleuren van de draak veranderden ook. Hier vond ik een barak met informatie over het Lichtfeest, ik nam een folder met een deel van informatie over de lichtinstallaties in de stad van Lyon. Er stond veel informatie in en het foldertje is nu een leuke herinnering aan het hele spektakel.

We wandelden verder op de Rue de la République en we konden de muziek horen. Een paar minuten later vonden we de bron, een groot hart opgesteld als een kunstwerk. De muziek begon als het ritme van een kloppend hart. De tentoonstelling was erg repetitief dus gingen we voor het einde door. Het is een beetje zoals een bezoek aan een kunstgalerij omdat je alleen naar het hart kon kijken en als je er langer naar kijkt is het nog steeds hetzelfde. Soms kan iets meer aandacht trekken en is het opvallender en anderen zijn minder aantrekkelijk zonder dat je de schoonheid erin kan vinden, dus gaan we verder.

Dicht bij de nieuwe Opera zijn er meer verlichtingen en we zijn er even gestopt om foto's te nemen. Het begon echter te regenen dus had ik het niet alleen koud maar was ik ook doorweekt - een perfecte combinatie! Dankzij het toegangsverbod op de Place de Terreaux, moesten we een andere weg nemen aangezien er te veel mensen op dat plein waren. Er stonden een paar van de belangrijkste verlichten van het Lichtfeest op dat plein.

Toen het spektakel begon was het gemakkelijk te begrijpen waarom Place des Terreaux zo populair is. De oude gebouwen rond het plein, zoals het Museum van Schone Kunsten en het Stadhuis maakten deel uit van de verlichtingen, gebruik makende van geweldige projecties. Er was veel kleur en beweging door de figuren die op de gebouwen dansten en de karakteristieken die met veel precisie in het licht werden gezet. Het was ingenieus en complex.

We gingen naar Place des Terreaux bij oud Lyon waar we zeker waren dat we meer verlichtingen zouden tegenkomen. We werden niet teleurgesteld want toen we het meer overstaken stonden we recht tegenover het St. Paul station met een lange animatie die op de gevel van het gebouw werd geprojecteerd. Er waren twee personnages die op buitenaardse wezens leken en die samenspeelden op het gebouw. Het ging heel snel dus kon ik niet gemakkelijk een foto nemen. Ik moest ook bijna de batterijen vervangen.

Mijn lege maag begon de grollen. Het enige wat ik de hele dag had gegeten was chocolade. In Oud Lyon, werd ik omringd door de geur van eten uit restaurants en café die open waren voor de feesten. We wandelden door de rechte straten en mijn honger werd erger maar ik schaam me altijd wanneer ik al wandelend eet. Ik had echter geen logische reden en mijn honger werd te zwaar dus besloot ik iets te kopen. Ik kocht een wafel met suiker, het was heel lekker.

In de kathedraal van St. Jean, zagen we een ander spektakel dat geprojecteerd werd op de kathedraal zelf. Zoals het spektakel op Place de Terreaux, speelde er dramatische muziek. Ik moest aan de inwoners denken die dicht bij Place St. Jean wonen en de muziek zelfs om vier uur 's nachts zouden kunnen horen, maar dat gebeurt niet altijd. Hier veranderde de kathedraal van kleur, glinsterend en glimmend. Toen het spektakel begon, gingen twee grote mannen voor me staan dus werd mijn zicht een beetje geblokkeerd. Mijn vriend beschreef ze als de twee mannen zo groot dat zo over heel Lyon kunnen kijken. Het werd nog ergens toen mijn fototoestel zei dat de batterijen niet genoeg energie meer hadden, het viel uit.

In de grote massa moest ik mijn handschoenen uitrekken, het klepje dat de batterijen bedekte opendoen en de batterijen eruit halen. Daarna moest ik de nieuwe batterijen uit hun verpakking halen en ze op de juiste plaats terug in het fototoestel steken. Daarna schoof ik het klepje weer toe om ervoor te zorgen dat de batterijen niet op de grond vielen. Eindelijk zat alles goed en vijf minuten nadat het spektakel bezig was, dat maar tien minuten duurt, kon nogmaals foto's nemen.

Het was ijskoud en al mijn lagen kleding waren doordrongen. Mijn voeten waren volledig bevroren en mijn vingertoppen waren dik door de kou (ik denk dat al het geklungel met mijn fototoestel niet echt heeft geholpen! ). Uiteindelijk besloten we dat we klaar waren om terug te keren, zeker omdat mijn vriendin ziek was. Een andere vriendin kocht nog een laatste glühwein. Ik niet, ik had nog steeds honger.

De terugkeer

Om de kabelbaan in Oud Lyon te kunnen gebruiken, moesten we richting Bonaparte wandelen en terugkeren in de richting van Oud Lyon, zodat de vele mensen die de metro willen gebruiken gecontroleerd kunnen worden. Het was een lange metrolijn maar gelukkig was het gemakkelijker om de kabelbaan naar St. Juste te nemen. Er waren meer mensen die naar Fouvrière gingen omdat er meer verlichtingen bij de Bastille waren en ik denk dat sommigen ook het centrum van Lyon tijdens de feesten wilden zien.

Ondanks het feit dat er meer dan een kabelbaan is, stonden er toch veel mensen te wachten aan de halte. Gelukkige konden we een plaatsje bemachtigen en eindelijk waren we op weg naar huis. Ik kon niet wachten om in mijn kamer te zijn en de verwarming aan te zetten. Het duurde lang voordat ik was opgewarmd in mijn bed. Het was zeker dat ik meer kledij moest aandoen de volgende nachten.

Een geweldige nacht

Ondanks mijn terughoudendheid om vrijdag avond uit te gaan, was ik blij dat ik het gedaan had want ik was vervuld met de leuke sfeer van het Lichtfeest en was ik overtuigd om alle verlichtingen te zien. Toen ik de kaart zag waar alle verlichtingen op waren aangeduid, werd het echter duidelijk dat dit een onmogelijke taak was. Er waren meer dan zestig verlichtingen in heel Lyon en er was er zelfs een in de vlieghaven! Normaal gezien zou ik zeggen dat je geen plan nodig hebt als je Lyon wilt ontdekken maar voor het Lichtfeest is een plan van essentieel belang om ervoor te zorgen dat je van het feest kan genieten.

Veel mensen die ik ken zijn vroeg terug naar huis gegaan omdat het te koud was. Het was een uithoudingstest - wie kan de koude het langst volhouden? Ik liet mijn vriendin een plan maken voor zaterdag. Ik was nog een beetje sceptisch om nog een nacht in de kou rond te wandelen. Ik wilde ook niet erg graag uitgaan op zaterdag maar ik wilde nog meer lichtjes zien. Het was een groot dilemma maar dat kon ik zaterdag zelf oplossen. Ik was erg moe nadat ik zo veel gewandeld had en nadat ik een paar foto's op Facebook had gezet, ging ik slapen.

Gallerij