Erasmusla farklı bir deneyim

Merhaba arkadaşlar! Üniversitenin 3.sınıfındayken Erasmusa merak sardım.Yurttaki oda arkadaşlarım gidip gelmişlerdi ve anlattıkları,yaşadıkları,kazandıkları deneyimler beni çok etkiledi ve bende gitmek istedim.İngilizce kursuna yazıldım ve 2015 Mart ayında Erasmus sınavına girdim.Bu arada Hemşirelik okuyordum ve bölümümden giden sadece 2 kişi vardı, yeni yeni gönderiyorlardı.O sene sınavdan 49 aldım.Gerçekten çalıştığımı düşünüyordum ama olmadı.Çoğu arkadaşım yapamayacağımı,gidemeyeceğimi söyledi.Gerçekten çok üzgündüm çünkü uzun bir süredir kursa devam ediyordum.Ama Erasmusa giden arkadaşlarım vazgeçmememi,seneyede gidebileceğimi söylediler.Bunun üzerine devam ettim kursa ve çalışmalara..2016 Mart ayında sınavı geçtim ,sözlü sınavıda geçmiştim.Bu haberi bana oda arkadaşlarım haber verdiler onlarda çok sevinmişti çünkü çok istediğimi,çok çalıştığımı biliyorlardı.Okuldaki arkadaşlarım aynı tepkiyi vermediler,sınavı geçtiğime şaşırmışlardı,ve hiç sevinmiş görünmüyorlardı ,hatta tebrik bile etmediler.

Belge işlerini tamamlama sürecine girdim ve diplomasi işleri o kadar zordu ki benim için ,benim yerimde başkası olsaydı vazgeçerdi ki benimle birlikte sınavı kazanan bir arkadaşım vize hazırlığı sırasında gitmekten vazgeçti.Benim kadar istemiyordu belliki.Bu arada 4. sınıfın 2. dönemi gidecektim son dönem yani.Son sınıfta intörnlük yapıyorduk ,hastanede haftada 4 gün staj..Gideceğimi söylediğimhiçkimse inanmıyordu ,gerçekten sinir bozucu bir durum.Neden imkansız olsun anlamıyorum,ben baktım gidiyorum sen ciddisin dediler.Bir önceki dönemden giden arkadaştan sürekli yardım alıyordum böylece bütün belge işlerini halletmiştim zor olsada.

Biletimi alıp,bütün valiz hazırlıklarını yapmıştım.Çok heyecanlıydım ve korkudan uyuyamıyordum.Konya-Afyon arası bir hayatım vardı ve daha önce yurt dışına çıkmamıştım.Kapalı olduğum içinde acaba nasıl davranırlar diye düşünüp duruyordum.

22 Şubat tarihinde yola çıktım.Yola çıkar çıkmaz valizim kırılmıştı ,İstanbul'a yalnız gitmek istedim,İstanbul'a gidemeyen yurt dışına nasıl çıkacak diye düşündüm çünkü,korkumu yenmek içindi aslında.Sabiha Gökçen havaalanında 3 kızla tanıştım.2 si zaten arkadaştı,diğer arkadaşla ,Büşra'yla gelecek 4 ay  boyunca 10 ülke,18 şehir gezecektik.Bunu kimse tahmin edemezdi.

Berlin SXF Havaalanında indik ve 8 saat kadar Polskibus ı beklemek zorundaydık.Aynı otobüse binecektik bu arada.Çok yorucu geçmişti bizim için ve çok acıkmıştım.Neden yanıma bişeyler almadığımı bilmiyorum,havaalanında doğru düzgün hiçbişey yoktu ve çok pahalıydı.8 saat sonunda Polskibus'a bindik.Büşra benden önce indi Lodz'ta ,bir yakını ordaymış normalde Bydgoszcz da okulu.Gece saat 4 gibi Varşova'da indim .Ama biraz erken inmişim mentorum 5 te beni almaya gelecekti.Telefon hattım olmadığı için sadece internetten ulaşmaya çalışıyordum ulaşamadım.Elimde kırık bir valizle ,hayatımda hiç görmediğim bir soğukta ortada kalmıştım.Hiç yaşamadığım bir durumdu.Herkes dağılmıştı bense hala bekliyordum.Ağlayacaktım,ama yapmadım.Sırt çantamdaki kabul mektubunu çıkardım ve gideceğim yurdun adresi yazılıydı.Önümde bir taksi duruyordu.Ne ben Lehçe biliyordum ne de adam ingilizce biliyordu.Yaklaştım ve kabul mektubundaki adresi gösterdim.Bu arada elimde zloty yoktu hiç euro vardı.Beni okulun önüne getirdi ,indim ve güvenliğe yarım yamalak ingilizcemle yurdun ne tarafta olduğunu sordum.Bana gösterdi  biraz yürüdüm ,Konya'dan yola çıkalı 34 saat olmuştu.Çok yorgundum ve çok açtım ,sadece uyumak istiyordum.Yurdu yine bulamadım.Tam ortada kapkaranlık bir yerde ortadaydım.Abartmıyorum hayatımda kendimi en çaresiz hissettiğim andı,hiç yaşamadığım bir duyguydu o an anladım.Daha sonra mentoruma tekrar mesaj attım ve okula gelmesini söyledim.10 dk sonra olduğum yere geldi.Özür diledi ve beni yurda götürdü.Kayıt işlemlerinde bir sıkıntı çıkmıştı 1 saat kadar bekledim.Ve nihayet geçici bir odaya geçtim.Kimse yoktu nerdeyse hiç böyle hayal etmemiştim.Hatta hiçbirşey hayal ettiğim gibi olmamıştı gelene kadar.O gün öğlen 1 e kadar uyudum deliksiz.Sonrasındaysa ertesi gün 2 Türkle tanıştım.İngilizce konuşurken Türk olduklarını anladım ve böylece ilk günüm başlamış oldu..