Herkese yağmurlu bir Murter Adası'ndan selamlar... Bugün Şibenik kentine feribot ile yarım saat uzaklıkta şirin, küçük ve ''sıfır atık'' projesinin tam anlamıyla uygulandığı Zlarin Adası'nı tanıtmak istiyorum.
Yolculuğumuza otostop ile devam etmek istedik. Murter'den Şibenik'e kadar yaklaşık 1 saat 30 dakika sürdü. Aslında Murter'de çok fazla beklediğimizi söyleyemeyeceğim :). 15 dakika bekledikten sonra bir araba durdu ve bize buraya 20 dakikalık mesafedeki başka bir küçük bir kente(Tisno) gideceğini söyledi ve biz de bindik. Orta yaşlarda ve Murter'de çalışan bir kişi idi. Biraz sohbet ettik. Burada beklerken bir hafriyat kamyonu sürücüsü bizi almayı kabul etti. İlk defa bir kamyonda seyahat etmenin deneyimini de yaşamış oldum. Özellikle Türkiye hakkında sohbetler ettik. Bu kişi de bizi otoban üzerinde yer alan otobüs durağına kadar bıraktı.
Bu lokasyonda da biraz bekledikten sonra Slovak bir adam durdu ve nereye gideceğimizi sordu. Neyse ki o da Şibenik'e gidiyormuş ve onunla beraber gittik. Onun ile de ülkeler, diller ve kendimiz hakkında konuştuk ve bilgiler aldık. İyi ve hoşgörülü bir kişi idi. Amacımızı gerçekleştirmiştik.. Çünkü Murter-Şibenik arası hiçbir ücret ödemeden bedavaya gelmiştik ;).
Daha sonra buradan bilet almak için gişeye gittik ve planımız günü birlik orayı gezip tekrar dönmekti. Biletimizi aldık ve adaya doğru yolculuk için feribotu bekledik ve sonunda Şibenik iskelesine varabilmişti. Buradan da yarım saat sürecek bir yolculuk başlamıştı. Çok güzel koylardan, küçük yerleşimlerden ve tarihi öneme sahip kalelerden geçtik.
Bu haritadaki güzergahı feribot takip etti ve bilete de tek yön ve kişi başı 17 kuna ödedik.
Daha sonra adaya vardık ve çok da fazla insan yoktu. Gezmek için de bizim için iyi bir zamandı. Çünkü biz buraya Eylül ortası ziyaret etme şansını bulmuştuk. Ayrıca, bu adada da benim Hırvat iş arkadaşımın ailesi de yaşıyordu. Onun ile çok fazla görüşme şansımız olmadı ama bize bu adalar hakkında tavsiyelerini paylaştı. Bu ada hakkında da kısa bilgilendirmeyi aşağıya yazıyorum.
Zlarin (İtalyanca: Slarino) anakara Šibenik şehri yakınlarındaki Hırvatistan'ın Dalmaçya kıyılarında küçük bir adadır. İdari olarak, Šibenik-Knin ilçesinin bir parçasıdır. Kışın, adanın 284 nüfusu var, ancak Mart'tan Ekim'e kadar nüfusu önemli ölçüde 1.500 kişiye çıkıyor. Zlarin'in geniş bir gurbetçi topluluğu var.
Zlarin'in en yüksek noktası deniz seviyesinden 174 metre yükseklikte Klepac'tır. Bu noktadan itibaren parlak ve güneşli günlerde, Velebit Dağı'nı ve Adriyatik Denizi'ndeki volkanik Jabuka adasını görebilirsiniz. Zlarin'in sayısız incir ve servi ağaçları ve diğer doğal bitkileri vardır. Adanın iç kısımları ıssız ve kalın ormanlarla kaplıdır. Zlarin, Adriyatik Denizi'ndeki arabalara erişime izin vermeyen birkaç adadan biridir.
İkinci Dünya Savaşı sırasında Zlarin sakinleri Faşist işgaline direndi, birçoğu bu süreçte hayatını kaybetti. Savaştan sonra, birçok Zlarinli, Yugoslav Ordusu ve Donanmasında yüksek mevkilere ulaştı. Savaş sırasında Zlarin birkaç kez bombalandı.
Zlarin kırmızı mercanlarıyla ünlüdür. Yaz aylarında, adada birçok turist olduğunda, gece mercan bulmak için denize giden denizciler için düzenlenen bir törene tanıklık edilebilir. Dalmaçya şarkıları söylenir ve erkekler ve kadınlar bölgeye özgü halk kostümleri giyerler. Tören, denizcilere şans dilemek için yapıldı.
Geleneksel kıyafetler genellikle üç farklı renkte siyah, kırmızı ve beyaz olan hafif kumaştan yapılır. Kadın kıyafetleri bolca dekore edilmiştir. Altın kolyeler ve halk kıyafetli küpeler, beyaz çoraplar ve siyah ayakkabılar giymek gelenekseldir. Bayan giyim bıçakları halk kıyafetleri arkasında.
Her yıl Zlarin yat kulübü üç tekne yarışları düzenliyor: "Zlarinska regata krstaša", "Latinskin idrun na kureja" ve Yeni Yıl "Zlarinska regata krstaša". "Latinskin idrun na kureja" eski, sadece el yapımı geleneksel yollarla inşa edilmiş ve Latin yelkeniyle (ana yelken, üçgen yelken) tahrik edilen ahşap tekneler için ayrılmıştır.
Gezilecek yerleri önerebileceğim bir yazıyı sizlerle paylaşıyorum.
CHURCH OF MARY’S ASCENSION(MARY'İN YÜKSELME KİLİSESİ)
Bugünkü kilise kilisesinin hikayesi 14. yy'a kadar uzanıyor. Geç Antik tapınak tapınağının temelleri üzerine inşa edilmiş bir şapelin ilk kaydı. 1735'den 1740'a kadar olan dönemde, İtalya'nın en büyük sunak ustalarından biri olan Domenico Focozzio'nun çizimlerine dayanarak barok tarzda yıkılmış ve yeniden inşa edilmiştir ve şu anda yedi sunak vardır. Bu sunaklardan birinde, adanın ve denizcilerin koruyucusu St. Fortunat'ın cesedi, bir Roma şehit tutulur. Ceset, Roma mezar mezarlarından Canon Stjepan Makale tarafından getirildi ve Papa VI. Papa onu parlak bir takım elbise giydirdi, ona bir kılıç ve bir yüzük verdi.
CHURCH OF ST.ROKO(ST.ROKO KİLİSESİ)
17. yy'da büyük veba sırasında Şibenik'te Zlarin ile bağlantısı olan herkes kendilerini kurtarmak için kaçtı. Ancak, çoğu geldiğinde zaten enfekte olmuştu ve üç kardeş, Josip, Marko ve Roko Bratić de dahil olmak üzere adada öldüler. Atalarının anısına, Marko’nun oğlu ve adının mezarlarının üzerine inşa edilmiş küçük bir kilise vardı. Zamanla, kilise ihmal edildi ve çatı içeri girdi, böylece kilise 20. yüzyılın ortalarında yenilendi (o zaman papazın inisiyatifiyle). Ölenlerin kemikleri yakındaki bir mezarlığa taşındı ve efsaneye göre, kilisenin ahşap bir sunak olduğu iddia edilen St. Roko'nun resmidir.
BOROVİCA
Orta Çağ'dan kalma Borovica, adada, tarlaların kenarında, iki yayın yakınında bulunan ve deniz - korsanlardan ve diğer ruffianlardan gelen tehlikeleri önlemek için tepenin arkasına gizlenmiş ilk yerleşim yeriydi. Bugün, terk edilmiş kalıntılar, adalıların zor hayatlarının yanı sıra birçok yeteneklerinin hikayesini anlatıyor. Onlar usta ev, arpacık ve alçıpan inşaatçılar olarak biliniyordu. Bahçeler ve üzüm bağları çevresinde alçıpanlar inşa edildi ve adalılar da taş saha evlerinin usta inşaatçılarıydı - alet deposu ve zâviye olarak kullanılan alanlarda küçük evler. Balıkçılık, tuz toplama ve satma, şarapçılık ve çiftçilik yapıyorlardı. Borovica'nın lideri vardı ve tüm kararlar - Dalmaçya'nın bütününde olduğu gibi - ana meydanda, her yerde Rudina adını taşıyan bir açıklıkta birlikte yapıldı.
Dönüşümüze yakında adada düzenlen futsal turnuvasını izledik ve son feribot ile de başka bir küçük kent olan Vodice'ye doğru yola çıktık. Burada otostop için kimseyi bulamadık ve çok geç kalmamak için taksi ile eve dönmek zorunda kaldık. Pazarlık sonucu indirdiğimiz fiyat ile evin yolunu tuttuk. Başarısız olduğumuz dönüş otostop yolculuğunun fotoğrafları :)
Bizim için çok güzel bir deneyim olmuştu. İlk defa bu ülkede otostop denedik ve feribot ile başka başka bir adaya geçme fırsatımız olduğu için şanslı idik.
Diğer yeni rotalar keşfetmek dileğimizle...
