Rzut oka na stolicę Mongolii

Mongolia, Ułan Bator. Na sam kraj składa się bezkresny krajobraz pełen małych cudów i jedynego w swoim rodzaju piękna. Miasto- stolica, cóż, bardzo różni się od reszty kraju- mogłaby być wyspą. Została bardzo unowocześniona, ale wciąż można odnaleźć w niej trochę "dawnej" Mongolii; mija się nowoczesne wieżowce, sklepy, domy czy centra handlowe, obrót... a tu nagle świątynia czy inna stara budowla.

Na obrzeżach miasta można zobaczyć nawet kilka typowych jurt i małych domków z malowanymi dachami, które z daleka wyglądają bardzo niesamowicie- jak kolorowy pas wokół miasta.

O poranku jest bardzo spokojnie, nawet pusto. Mongołowie to śpiochy; przed dziewiątą lub dziesiątą nie uświadczysz otwartych sklepów czy kafejek i włóczących się ludzi; dopiero wtedy "powraca do życia" ruch i komunikacja publiczna.

Z jednej strony, noce aż wibrują życiem- wszędzie są bary, kluby, inne lokale; dużo- co zabawne- barów karaoke i irlandzkich. Jeśli lubisz śpiewać, możesz robić to w całym mieście; niemal co drugi budynek to lokal karaoke albo irlandzki pub.

Ach, co do picia: tak, możesz tu pić! Ulubioną specjalnością miejscowych jest wódka (podejrzewam, że to rosyjski wpływ); z tego, co widziałam i doświadczyłam, uwielbiają się upijać, a potem tańczyć, śpiewać, krzyczeć, bić się, bawić.

Jeśli chodzi o muzykę: słuchają przede wszystkim rapu, rocka i folku. W mieście bardzo popularny jest- właściwie całkiem dobry- rap; nie jestem wielką fanką, ale ichniego rapu mogę słuchać bez problemu (jeden z moich ulubionych zespołów to Mohanik). Bardzo lubią też Betlesów, których słuchanie za "młodych lat" stolicy było w Mongolii zakazane, więc zaczęto do miasta przemycać płyty, aby słuchać ich nocą, grać i śpiewać piosenki angielskiej grupy. Jeden z placów nosi jej imię (Plac Beatlesów); dziś to miejsce spotkań młodzieży- przesiadują tam, wciąż słuchając muzyki, jednak już innego rodzaju.

Zwiedzanie może być bardzo ciekawe; w Ułan Bator jest mnóstwo do zobaczenia i przeżycia. Jeśli lubicie historię i/lub sztukę, to będzie dobre miejsce dla Was.

Religie są nieco wymieszane, ale sądzę, że większość stanowią buddyści; jest też wielu chrześcijan i trochę wyznawców szamanizmu.

To znakomite, fascynujące miasto, które trzeba zwiedzić! A ludzie (prawie zapomniałam o nich wspomnieć! ) są jednymi z najbardziej gościnnych, ciepłych i przyjaznych, jakich spotkałam. Większość z nich nie mówi po angielsku i będą trochę bezradni, gdy się nim posługiwał; jeśli jednak uda Ci się znaleźć wspólny język, "otworzą się" na ciebie, jakbyście znali się od wieków. Zawsze pomogą Ci jak, tylko mogą; zostawią nawet własne sprawy, żeby podać Ci pomocną dłoń, jeśli znajdziesz się w kłopocie.

Latem klimat jest bardzo, bardzo gorący, a powietrze pełne pyłu; zimą- dla odmiany- jest bardzo, bardzo zimno. Wtedy wielkim problemem jest też zanieczyszczenie, jako że do ogrzewania wykorzystuje się węgiel, ze spalania którego w mieście powstaje gęsty dym, a to może być bardzo utrudniać życie.

Myślę, że jedzenie, to jedyna rzecz, która w Mongolii nigdy mi się nie podobała; chociaż w mieście raczej łatwo dostać dowolny rodzaj jedzenia- znajdują się tam (jak zresztą we wszystkich miastach) liczne restauracje z różnego rodzaju kuchnią, ze wszystkich stron świata. Jednak tradycyjna mongolska kuchnia dla "początkujących" ma bardzo "wymagający" smak- to głównie mięso, bardzo mało warzyw; co więcej sposób przyprawienia nie jest najlepszy. Gleby są bardzo suche, więc naprawdę nie można tam nic uprawiać, zwłaszcza ziół; sól też nie jest zbyt powszechna. Z drugiej strony, używa się dużo mleka. Teraz pozostaje Wam wyobrazić sobie, jaka może być ich gastronomia.