Na ulicach Florencji

Florencja, kwiat Włoch i jej ukryte piękno

Miasto, o którym zdecydowałam się napisać to Florencja, jeden z najbardziej znanych diamentów Toskanii we Włoszech. Odnalazłam się tam ostatniej wiosny wraz z moimi najbliższymi przyjaciółmi, i po prostu zakochaliśmy się w tym miejscu. Nawet przed samym przyjazdem byłam strasznie niecierpliwa żeby podziwiać te wszystkie niesamowite dzieła sztuki, zlokalizowane w mieście, jednak Florencja wyjątkowo wcześnie udowodniła mi, że ma więcej do zaoferowania niż początkowo oczekiwałam.

Zatrzymaliśmy się w pięknym domku u lokalnej osoby, w centrum miasta. Był to wysoki budynek, z typową fasadą. Już od samego początku mogliśmy poczuć pozytywne wibracje miasta. To co przykuło nasza uwagę już od początku, to katedra. Dzieło sztuki, które góruje nad piazza del Duomo, jest to gotycki kościół, część kompleksu katedralnego, kolorowego z zewnątrz, przyciągające oko w każdym momencie.

Źródło

Także, wyróżnia się panorama miasta z piazzale Michelangelo. Florencja ma swoje własne światło inne od brązowego koloru, który dominuje nad dachem. Jest to światło sztuki, światło smaku lodów gelato, światło pasty, światło uśmiechu ludzi, którzy nie wahają się przywitać Cię przy każdej okazji.

Podczas naszej wędrówki ulicami nocnej Florencji, pośród muzeów, nasz wzrok przykuł przepiękny ponte Vecchio, most nad rzeką Arno, który jest prawdziwym klejnotem, pełnym romantyzmu pod rozgwieżdżonym niebem, lub bez nieba. Mieliśmy wyjątkowo dużo szczęścia i udało nam się przejść tam obok muzyków. Wielu ludzi, do których trochę baliśmy się dołączyć, celebrowali ten piękny widok, przy akompaniamencie muzyki z wiolonczeli. ‘Wy, o których zawsze marzyłem, czasami myślę, że Was stworzyłem’ napis ten spotkałam na moście, i nie jest to jedyna ściana w mieście, która ma coś nam do ‘powiedzenia. ’ Florencja nie była ważnym centrum kultury w okresie renesansu. Jednak aż do dnia dzisiejszego, inspiruje ona nową generację artystów.

Źródło

Sztuka nowoczesna żyje i wciąż ewoluuje na ulicach Florencji, tworząc tym samym miasto, z artystycznym biciem serca. Ruch dla emancypacji poezji (Movimento per l'Emancipazione della Poesia- MeP) rozpoczął się w Florencji i rozszerzył na wiele innych włoskich miast.

Ci anonimowi poeci naszych czasów starają się przyciągnąć do siebie ludzi i poezję i odtworzyć pomiędzy nimi mocniejsza więź, poprzez wypełnienie’ ścian miasta poezją. Muszę przyznać, że osiągnęli oni sukces: ludzie przechodzą i zatrzymują się czytając co jest napisane na ścianach- nawet jeśli początkowo wiedzie nimi tylko ciekawość, zresztą tak jak nami. Przegapilibyśmy to magiczne odkrycie gdyby nie jeden z moich znajomych, który z ogromną cierpliwością i radością tłumaczył nam poezję wypisaną na ścianach miasta. ‘[nie ma] niczego, co mogłoby nam wskazać drogę do zagubionej gwiazdy, nie ma też nikogo’ wyszeptał jeden z anonimowych poetów jednej nocy we Florencji, kontynuując : ‘nie ma niczego wyżej niż wielki horyzont’. Te niespodziewane spotkania z poezją, sprawiają że Florencja Botticelli'ego i Michała Anioła jest oddychającym miastem, które pozwala nam skosztować wody z miejsca niewyczerpanej fontanny duchowości.

Następny, który jest obecny niemal na każdym rogu ulicy, nowe nasiona rozkwitającej sztuki, sprawiają, że Florencja jest miejscem, gdzie naprawdę musisz się zgubić, żeby się ponownie odnaleźć.

Źródło

Autorka: Eleni Dimitriou

Galeria zdjęć