Dorastanie w czasie i po komunizmie

Wprowadzenie

Komunizm jest wciąż ważnym tematem w Rumuni, nawet jeśli minęło już 20 lat, odkąd ludzie wyszli na ulicę i zaczęli największą rewolucję w tym kraju, która spowodowała egzekucję naszego dyktatora Ceausescu i jego żony Eleny. Pokolenie moich rodziców, wciąż mówi o tym, jak wyglądały tamte czasy, w okresie reżimu. Część z nich pyta także, czy nie byłoby lepiej, gdybyśmy nadal żyli w reżimie, być urodzonym w czasie komunistycznego reżimu i dorastać w kraju, który dorastał w tym samym czasie co ja, jest przeżyciem, o którym wiele osób nie ma pojęcia. W moim domu dorastałam słysząc opowiadania z okresu komunizmu i tego, jak on wpływał on na życie moich rodziców. Właśnie dlatego pomyślałam, że dobrze będzie podzielić się z wami kilkoma przykładami tego, jak wyglądało życie w tym okresie.

Ale powróćmy do roku, w którym byłam urodzona...

1989

To był krytyczny rok w historii Rumunii, komunizm zmierzał ku upadkowi, ludzie byli zmęczeni opresją reżimu, ale przede wszystkim rozrzutnością naszego przywódcy. Cóż, podczas pierwszego okresu po jego wybraniu sytuacja w Rumunii była, powiedzmy, dość dobra. Po 1965 roku, kiedy zmarł komunistyczny prezydent Gheorghe Gheorghiu Dej umarł, do władzy doszedł Nicolae Ceausescu, który był wcześniej Sekretarzem Stanu. Mówi się, że był on najbardziej opresyjnym i ciężkim komunistycznym przywódcą wszystkich czasów. Zacznijmy jednak od początku...

Źródło

Aż do czasu jego sukcesji, w Rumunii było dość dobrze, za czasów jego prezydentury. Jedną z najlepszych rzeczy, które zrobił dla kraju było wyczyszczenie całego długu, jaki Rumunia miała, właściwe zapłacił on wszystkie pieniądze, które kraj musiał oddać, i sprawił, że dług wynosił 0. Jednak to oznaczało bardzo ważne zmiany w kraju. Jedną z tych zmian było wprowadzenie limitu jedzenia na osobę. Tak, dobrze słyszycie. Moja mama opowiadała mi, że wszyscy stali w kolejkach każdego miasta, żeby dostać chleb i mięso. Działało to tak, że na każdego członka rodziny, dostawałeś połowę chleba, litr oleju i jeden kilogram mięsa na dzień. Słyszałam historie, że niektórzy ludzie wstawali o 3, żeby zająć kolejkę.

Cóż, komunizm to system polityczny, który próbuje zbudować społeczeństwo bezklasowe, bez prywatnej własności posiadanej przez publiczne osoby, w celu stworzenia jednej unikatowej partii, która deklamowała, że całe bogactwo kraju należy dla ludzi. Cóż, to było na papierze, który mówił, jak powinno być, oczywiście część tego była prawdą, na przykład to, że nasi rodzice, nie mogli posiadać własności należącej do nich, mieć samochodu czy przedsiębiorstwa.

Codzienność w czasie reżimu

Wśród dziennych aktywności było:

• Oczywiście, stanie w kolejce po jedzenie, każdego dnia
• W ciągu tygodnia miałeś tylko 2 czy 3 razy ciepłą wodę w swoim mieszkaniu, i tylko na 2 godziny w ciągu dnia.
• Telewizje można było oglądać tylko 2 godziny dziennie, pomiędzy 8 a 10 wieczorem i zazwyczaj były to wiadomości albo filmy dokumentalne o Ceausescu i jego żonie.
• Nikt nie posiadał pary dżinsów w Rumunii, ponieważ było to dobro luksusowe i tylko ci, którzy byli super bogaci mogli sobie na to pozwolić. Tak właśnie większość ludzi stała się bogata po upadku komunizmu, zaczęli oni importować dżinsy i stali się bardzo bogaci.
• Wszyscy po ukończeniu szkoły średniej otrzymywali pracę przydziałową, na przykład moją mamę wysłano do pracy w fabryce, mojego tatę tak samo, więc się tam poznali.
• W jeden weekend mogłeś prowadzić swój samochód, jeżeli twój numer był liczbą parzystą, 2, 4, 6 etc. a w inny jeżeli twoje numery były 1, 3, 5, 7 itd. Jeżeli złapaliby cię ze złym numerem, byłbyś aresztowany.
• Oczywiście aborcja była nielegalna i wiele kobiet zostało złapanych na jej wykonywaniu, przez co poszły do więzienia.
• Granice były zamknięte i właściwie nikt nie mógł wyjechać z kraju. Było to możliwe jedynie wtedy, gdy miałeś dużo pieniędzy i miałeś koneksje. Albo jeśli udało ci się przedostać poza granice kraju, podróżowałeś do krajów Związku Radzieckiego.
• Miesięcznie mogłeś zużyć jedynie 20 litrów gazu, to wszystko. Ale posiadanie samochodu było zupełnym luksusem. W 1989 w Bukareszcie było 200 000 samochodów, teraz, w 2016 jest 1. 5 miliona. Największym luksusem była słynna marka, produkowana za czasów komunistycznego reżimu, Dacia.

Jednym z najważniejszych wydarzeń w historii naszego kraju w okresie komunistycznego reżimu był rok 1971, kiedy nasz lider pojechał do Korei Północnej. Nasz prezydent był pod dużym wrażeniem wartości tego kraju i sposobem życia tam, że po swoim powrocie do Rumuni starał się przenieść wiele zachowań i nowych rzeczy, które widział tam, do naszego kraju. Wszystko zaczęło się od organizacji dużych parad na ulicach w ciągu najważniejszych świąt. Moi rodzice musieli śpiewać tradycyjne komunistyczne piosenki i każdy musiał ubierać ten sam strój. Także w ciągu trwania lekcji, każdego ranka, studenci musieli śpiewać pieśni komunistyczne, zanim zaczęli naukę.

Problem z Ceausescu był taki, że za każdym razem, kiedy jechał do innego kraju i zobaczył tam coś, co go zachwyciło, po powrocie starał się zbudować tę samą rzecz, ale większa i lepszą. Na przykład wtedy, kiedy "Domu Ludu", zwana po rumuński Casa Poporului, który dzisiaj jest drugim największym budynkiem na świecie zaraz po Pentagonie. Albo wtedy, kiedy użył 6 milionów kilogramów dynamitu, żeby stworzyć drogę pomiędzy górami zwaną dzisiaj Transfagarasan, a także wiele więcej ekstrawaganckich pomysłów.

Źródło

Rewolucja

1989 był, jak już mówiłam ważnym rokiem dla Rumuni. Ja urodziłam się w czerwcu, a wszystko zaczęło się w grudniu. Ludzie byli zmęczeni jego wystawnym stylem życia i faktem, że wolność w kraju była całkowicie ograniczona, od jedzenia po wolność słowa i tak dalej. Ludzie oszaleli i około 17 grudnia 1989 roku, zdecydowali się rozpocząć protest w mieście Timisoara. Wielu ludzi wyszło na ulice, krzycząc i walcząc o zmiany. Nic się jednak nie wydarzyło, a ludzie zostali masowo aresztowanie. 18 grudnia Nicolae Ceausescu poleciał na wizytę do Iranu i 20 grudnia, kiedy wrócił, poprosił ludzi o zebranie się na największym placu w Bukareszcie. W czasie jego przemowy ludzie byli bardzo źli i zaczęli buczeć i wyszydzać go. Wydarzenia wymknęły się spod kontroli i siły zbrojne zaczęły strzelać do tłumu. Ceausescu zobaczył, że nie osiągnął swojego celu, wsiadł do helikoptera i próbowała uciec. Następnego dnia, 21 grudnia, minister obrony Vasile Milea, popełnił samobójstwo i został ogłoszony zdrajcą. Wydarzyła się wtedy interesująca rzecz, armia zmieniła stronę, i wówczas wszyscy byli przeciwko Ceausescu i jego żonie.

Źródło

Ludzie w każdym mieście kraju wyszli na ulicę i zaczęli protestować w celu jego zatrzymania. Myślę, że plan się powiódł, ponieważ po ucieczce helikopterem do jednej z jego posiadłości w Targoviste, został schwytany przez wojsko i zatrzymany. 24 grudnia w święta został przeprowadzony bardzo krótki proces, w którym skazano jego i jego żonę za ludobójstwo i zgromadzenie wielu pieniędzy bez wyjaśnienia.

Źródło

Mój rok 1989

Urodziłam się w roku rewolucji, w roku, w którym dyktator był zabity, w roku, w którym upadł komunizm i w roku, w którym wszyscy walczyliśmy o naszą wolność. To był mój rok i jestem wielką szczęściarą, że urodziłam się w czasie komunizmu, ponieważ ludzie zazwyczaj nie wiedza jak to jest urodzić się i żyć w kraju, gdzie nie ma w ogóle wolności, więc lubię mówić, że walczyłam o swoją własną wolność. Nawet jeśli byłam mała, ale moi rodzice o nią walczyli.

Więc zawsze doceniaj skąd pochodzisz, ponieważ to właśnie to sprawiło, że stałeś się tą osobą, którą teraz jesteś.

Po komunizmie

Rzeczy zaczęły się rozwijać i uprawomocniać w Rumunii. Moi rodzice w końcu kupili ich pierwsze mieszkanie, które posiadają do tej pory, granice zostały otworzone i ludzie zaczęli podróżować poza Rumunie, w końcu produkty były importowane, takie jak jedzenie i rzeczy, których nikt w życiu nie próbował, na przykład soki i cygara, słodycze i jeansy oraz pieluchy. Tak, w czasie komunizmu nie mogłeś znaleźć żadnych pieluch i tamponów.

Po 30 latach od upadku komunizmu moi rodzice wciąż powtarzają, że może byłoby lepiej, gdybyśmy wciąż żyli w czasach reżimu, ale w tamtych czasach nienawidzili oni bardzo tamte lata. Jednak w pewnym sensie ich rozumiem, ponieważ obecna ekonomia Rumuni jest okropna i mamy ponownie bardzo dużo długów, poza tym dużo młodych ludzi nie ma pracy, albo bardzo słabą pensję. Większość ludzi z tytułem magistra i dyplomem wyjeżdża za granicę, żeby zapracować na własną przyszłość.

Źródło

Życie w Rumunii teraz jest ciężkie, nawet jeżeli możesz znaleźć dużo rzeczy do kupienia, ponieważ nie masz na nie pieniędzy. Mieliśmy wielu prezydentów, którzy nie zrobili niczego, po prostu wpędzili nas w więcej długów i ciężki styl życia. Ja również nie rozważam życia w Rumunii w przyszłości, ponieważ uwierzcie mi, nie chcę żyć za 300 euro (około 1200 zł), po tym jak włożyłam tak dużo pieniędzy i czasu na moją edukację, raczej będę zmywać naczynia we Włoszech niż zostanę tutaj. Tak, życie jest ciężkie, ale taka jest prawda i nawet jeżeli jesteś w Unii Europejskiej nic się nie zmienia na lepsze, tylko fakt, że możemy podróżować do wielu krajów.

Bóg wie co wydarzy się w przyszłości, ale ja jestem optymistką cały czas. Może za 50 lat, rzeczy w Rumunii zaczną się zmieniać i w końcu osiągniemy europejski poziom pensji i lepsze życie. Jeżeli te czasy nadejdą, wrócę do Rumunii, jeśli będę nadal żyła. Ale dla moich dzieci pozostaję optymistką.

Życzę Ci wszystkiego najlepszego, Rumunio!