Wtorek, 15 lipca.

Wtorek, 15 lipca

Siena

Panorama Sieny.

Dziś przerwa, przynajmniej częściowa w zwiedzaniu. Aż do obiadu zostajemy w domu. Dużo czytania z pięknym widokiem na Sienę.

Po południu – Siena, której obiecaliśmy, że kiedyś jeszcze wrócimy. Katedra Matki Bożej Wniebowziętej w środku to rzeczywiście zjawisko. Przepiękna posadzka, o przeróżnych kształtach i wzorach. Ładny Bernini w wydaniu kaplicy della Madonna del Voto oraz dwóch rzeźb: św. Hieronima i Magdaleny, i Michał Anioł w majestatycznym św. Pawle. Trzy gracje starożytne, jedna bez głowy. Kolorowo-złote sklepienie Biblioteki Piccolominich, która jest częścią katedry – zjawiskowe. Warto też zwrócić uwagę na słynną „Meastę” Duccia, założyciela sieneńskiej szkoły malarskiej.

Wnętrza katedry.

Posadzka.1.

Posadzka.2.

Posadzka.3.

Spacer uliczkami Sieny zaprowadził nas pod górę, do kościoła Santa Maria dei Servi, gdzie natrafiliśmy akurat na końcówkę mszy z pięknym śpiewem pana organisty. To wybudowany w XIII wieku ceglany kościół z podwójną rozetą – jedną zamurowaną i jedną witrażowaną. Taki zwyczajnie romański.

Kościół Santa Maria dei Servi.

Schodząc, zwróciliśmy uwagę na powtarzające się na sklepowych witrynach, apetycznie wyglądające ciasto – ricciarelli, pełne migdałów. Weszliśmy więc do jednej z najsłynniejszych sieneńskich cukierni, wyglądającej przepięknie, ale zdecydowanie odstraszającej cenami. Spróbowaliśmy zatem poszukać szczęścia w kolejnej, gdzie kupiliśmy sporo obłędnie pachnącego ciasta za 8 euro. Szaleństwo.

Zmierzając ku piazza del Campo, spotkaliśmy angielską grupę, której przewodnik mówił na tyle głośno, że bezwstydnie podłączyliśmy się do wycieczki. Dowiedzieliśmy się, że Sieneńczycy nigdy nie zmieniają swojego miejsca zamieszkania. Odziedziczona kamienica jest więc nie tylko niewygodnym spadkiem, ale przede wszystkim powodem do dumy z osiągnięć przodków.

Piazza del Campo.

Piazza del Campo jest charakterystyczne ze względu na swój półokrągły kształt. Dominuje Palazzo Pubblico z charakterystycznymi elementami architektonicznymi – łukami sieneńskimi. Plac jest ogromny. Było już mocno szaro kiedy dotarliśmy na plac, słychać było głośne wybuchy śmiechu i delikatny szum fontann. Postanowiliśmy wracać.

Basen ze złotą rybką.

Ostatnim akcentem był mały lazurowy basenik u podnóża Sieny ze złotą rybką.

---

Galeria zdjęć