Nowe miejsce

Żałuję, że nie pisałam każdego dnia, kiedy wszystko było świeże i wszystkiemu się dziwiłam. Mija tydzień a ja jeszcze nie zrobiłam ani jednego zdjęcia. Czasami nawet boję się wyciągać aparatu raz ze względu na to, że nie wiem czy Waldek nie popatrzy się na mnie dziwnie, a dwa czy nie zostanę przez to ukamienowana przez Arabów.

Pierwsze dni zleciały bardzo szybko. Nie mam czasu się ponudzić, co w moim przypadku znaczy oglądać Wojewódzkiego, albo Girls. Mamy telewizor, który włączyłam tylko raz, w pierwszych 3 minutach od wejścia do pokoju. O dziwo! TV da się oglądać, jak leci jakiś amerykański film/program to nie ma dubbingu, tylko napisy, więc jest kompletnie inaczej niż w Japonii, gdzie TV to jeden wielki odmóżdżający śmietnik.

Pokój. Przerażeniem napawała mnie wizja nieotwierającego się okna (jedno bez klamki, drugie z klamką dla ozdoby). Teorii na ten temat jest wiele: a to ciągły piasek wdzierający się do pokoju,  a to kwestia klimatyzacji, która psuje się przy otwartym oknie. Ja dodałam jeszcze jedną teorię z serii czarny humor – zamknięte okna mają chronić przed desperackimi próbami uwolnienia się od praw gwarantujących nasz byt tutaj.

Po pierwsze, jak przyjechałam to myślałam, że będzie po prostu szał pał. W końcu Arabowie są znani z tego, że uwielbiają blondynki. Zawsze uważałam kraje wschodu za takie, które leczą zachodnie kobiety z kompleksów, jakichkolwiek, ponieważ już sam fakt, że pochodzimy skądinąd jest dużym wabikiem. Jednak okazuje się, że ładna, śpiewająca blondynka z Polski w porównaniu z ładną, Rosjanką wiadomych obyczajów wypada marnie. I tyle na ten temat.

Jestem bardzo podekscytowana!
Przedwczoraj i wczoraj w outlecie pustki, praktycznie nic nie zarabiamy. Pan Waldek nas niby uspokaja, że do ramadanu normalnie tu będziemy, jednak nam nie chce się w to wierzyć. Dziewczyny trochę już znają Waldka, znają jego reakcje i mówią, że widać, że raczej stara się nas uspokoić niż zapewnić, że faktycznie zostaniemy. Mi na rękę, BO dostałam dwie świetne wiadomości wczoraj od Pani Wandy, która pytała, czy jestem chętna na kontrakt w Dubaju – wokalistka i tancerki. Natychmiast napisałam, że jestem chętna i zaczęłam werbować tancerki. Odpisała Kamila, która powiedziała, że nasza Pani Ewa też załatwia kontrakt  Dubaju!
Jeśli się okaże, że faktycznie taka opcja wchodzi w grę to pakuje manatki i wyjeżdżam. Już nawet sprawdziłam ceny biletów – Wrocław 1500zł, Paryż 860. Czekam jak na szpilkach na info od Pani Wandy i Pani Ewy.

Ciągle nie dostałam wiadomości ani od Pani Wandy ani od Pani Ewy. Czekam jak na szpilkach, bo nie wyobrażam sobie, żeby siedzieć tutaj kolejne 3 miesiące. Nie kosztem poniżania siebie samej dla brudnych, obleśnych, grubych starych Arabów. No nie ma opcji.
Wczoraj Natalia naciągnęła jednego takiego pod pretekstem pójścia z nim do łóżka na 1700 BD, czyli ponad 13 tyś zł. Ja dostałam 17 kwiatków, ona 30. Jak na razie rekord. Dzisiaj przy śniadaniu dowiedziałam się, że Chivas, czyli ichsza whisky kosztuje 180 BD, czyli prawie 1500 zł, a wczoraj takich butelek poszły 3. Gościu jeden z drugim tacy byli napaleni, że co chwilę tylko powtarzali, że cena nie ma znaczenia.

Waldek jeszcze na sam koniec wkurzył nas strasznie na dobranoc rzucając tekstem: „żeby wam do głowy nie przyszło, żeby do nich iść – tak, jakbyśmy były najgorszymi kurwami, które gdyby tylko zostały puszczone na wolność to same by się puściły.

Spacerowaliśmy dzisiaj po okolicy, a ja już przestałam mieć jakiekolwiek złudzenia – Manama to paskudne, śmierdzące miasto. Spacery napawają mnie wstrętem i jeszcze większym poczuciem zamknięcia niż gdybym miała siedzieć w domu.

Galeria zdjęć