Universiteit Nederland vs. Yogyakarta

Inmiddels studeer ik al ruim twee maanden aan de universiteit Gadjah Mada, in Indonesië. In deze tijd ben ik al wat opvallende verschillen tegengekomen tussen mijn universiteit in Nederland en Indonesië. Mijn ervaringen zijn gebaseerd op de faculteit FISIPOL, public policy and management. Dit betekent dus niet dat dat wat ik vertel geldt voor alle faculteiten/universiteiten in Indonesië.

Introductie op Gadjah Mada

Bron

In de eerste week van het semester mochten wij onze vakken kiezen. In deze week waren wij vrij om de colleges van alle vakken te volgen, om te beoordelen of wij deze wilden volgen of niet. Het aantal vakken mochten wij zelf kiezen. Wel is het zo dat je vanuit je eigen universiteit in Nederland een bepaald aantal EC’s moet halen. In Indonesië werken ze niet met EC’s maar met een ander puntensysteem. Elke universiteit bepaalt zelf hoeveel punten gelijk zijn aan 1 EC. Dus niet iedereen hoeft hetzelfde aantal vakken te volgen om hetzelfde aantal EC’s te halen. Ik zelf volg zes vakken voor mijn minor.

Vanaf het begin kende bijna elke leraar alle namen van de Indonesische studenten. Dit komt omdat de klassen vaak maar bestaan uit twintig studenten en omdat de leraren vaak in de voorgaande jaren ook al les hebben gegeven aan deze studenten.

Waar ik mij erg over verbaasde is over de syllabus van elk vak. Elke leraar liet tijdens het eerste college de syllabus zien. Vervolgens mochten de leerlingen vertellen wat zij van de syllabus vonden en ze mochten suggesties voor verandering doorgeven. Zo vonden sommige leerlingen dat het tentamen of een opdracht te zwaar meetelde. Vervolgens verlaagde de leraar de weging van het tentamen of de opdracht. Bij één vak was het zelfs zo dat de leerlingen het er niet mee eens waren dat er een eindtentamen was. Uiteindelijk heeft de leraar ook dit eindtentamen veranderd in een essay. In Nederland is het zo dat de syllabus voor het eerste college van een vak vaststaat, en dat er zo goed als geen kans is dat er iets in gaat veranderen.

In vrijwel elke syllabus staat dat je het vak niet haalt als je meer dan vijfentwintig procent van de colleges mist. De aanwezigheid wordt gecontroleerd met een vingerprint apparaat. De colleges worden niet opgenomen zoals in Nederland. Dus als je tijdens het studeren veel wilt reizen moet je wel met deze vijfenzeventig procent aanwezigheidsplicht rekening houden.

Tentamen periode

Tot nu toe heb ik alleen nog maar een mid-term periode gehad, deze duurde twee weken. Van de zes vakken die ik volg had ik maar vier mid-terms. Waarvan twee essays, één take-home tentamen en één normaal tentamen.

De twee essays vond ik persoonlijk erg vaag. De opdracht kon op verschillende manieren geïnterpreteerd worden en was niet goed uitgelegd. Soms werd pas twee dagen voor de mid-term bekend wat wij eigenlijk voor dat vak moesten doen. Ook was het niet verplicht om de literatuur op een systematische manier te vermelden, zoals het Harvard-systeem. De essays moesten allemaal tussen de twee en vier pagina’s lang zijn, ze moesten lettertype 12 en regelafstand 1, 5 bevatten. Een lang/uitgebreid essay kon het dus niet worden. Voor het normale tentamen moesten wij alleen de slides leren. De stof zelf was niet heel moeilijk en het was ook niet heel veel. Maar omdat ik in Nederland studeer aan een andere faculteit dan hier was het wel moeilijker, omdat ik geen voorkennis heb. Ik vind het zelf wel leuk dat alles wat ik hier leer nieuw is.

Ik heb nog geen cijfers terug van de mid-term week. Het becijferen gebeurt aan de hand van letters (A-F).

Is de tentamen periode te vergelijken met die van Nederland? : Nee. Ik heb duidelijk minder gedaan dan in een tentamen week in Nederland. De manier van toetsing is ook anders, in Nederland wordt bij mij zo goed als alles getoetst aan de hand van tentamens, hier aan de hand van essays.

De colleges

Op mijn faculteit bij Gadjah Mada zijn er geen college zalen, alleen maar kleine lokalen. Vaak is de helft van het lokaal nog leeg tijdens een college. De leraar is bijna altijd te laat, maar dat schijnt normaal te zijn hier. Ook heb ik van de zes vakken vijf vrouwen als leraar, en een vak een man als leraar.

De vakken die ik volg worden op verschillende manieren gegeven. Voor sommige vakken hebben we colleges waarin alleen de leraar aan het woord is, dit is wel de minst voorkomende manier van lesgeven. De meeste colleges worden gegeven aan de hand van veel interactie, presentaties en opdrachten. De leraar legt dan iets uit, vervolgens worden we in groepen verdeeld waarin we een opdracht moeten maken. Aan het einde van de les moeten we dan de resultaten van deze opdracht presenteren. Tijdens het college wordt er door de leraar veel vragen gesteld. De studenten willen allemaal graag een zo uitgebreid antwoord mogelijk geven, stuk voor stuk. Het is namelijk zo dat je extra punten kunt verdienen als je goeie antwoorden geeft in de les.

Voor bijna elk vak moet ik elke week opdrachten maken. Deze opdrachten zijn vaak het samenvatten van artikelen, vragen beantwoorden aan de hand van artikelen en het bijhouden van verschillende logs.

Zijn de colleges vergelijkbaar met die van Nederland? : Nee. Op mijn faculteit in Nederland worden er altijd lezingen gegeven door de leraar. In Nederland hebben wij niet zoveel interactie met de leraren tijdens de colleges en hoeven wij niet te presenteren. De hoeveelheid opdrachten is in Indonesië ook veel groter dan in Nederland. Ook hebben wij in Nederland werkcolleges, dit zijn de colleges bedoelt voor opdrachten maken.

Sfeer

Als ik op de universiteit loop in Nederland dan kom ik niet heel veel bekenden tegen, ik ken zelfs niet iedereen uit mijn jaar. Hier is dat heel anders, ik heb het gevoel dat iedereen elkaar kent. Tussen de colleges door zit iedereen op de grond in grote groepen in de aula of in de gangen. Ik zie heel vaak dat studenten elkaar knuffelen of op een vriendschappelijke manier hand in hand of arm in arm lopen.

Naast de aula zit een gebedsruimte waar veel studenten komen om te bidden. De aula is een open ruimte verbonden aan een plein. Op dit plein staan veel bomen en planten, wat ik zelf erg gezellig vind. Tussen twaalf en één word er geen les gegeven, en heeft iedereen pauze. Vaak zijn er dan wat studenten die muziek instrumenten bespelen of zingen. Doordat ze dit aansluiten op versterkers kan iedereen meegenieten. Als ik daarna door de gangen richting mijn lokaal loop hoor ik daarna nog vaak studenten samen zingen.

Lunch op de universiteit

Bijna alle lokale studenten nemen zelf hun bakje met rijst mee voor tijdens de lunch. De studenten die niks mee hebben kunnen terecht bij twee ‘kantines’. Een van deze kantines biedt alleen maar lokaal eten aan. Het duurste gerecht is hier ongeveer tachtig cent. De andere kantine biedt vooral Westers eten aan. Het duurste gerecht is hier ongeveer zes euro. In deze laatste kantine komen volgens mij alleen de allerrijkste Indonesische studenten en de internationals. Het eten is in beide kantines erg lekker!

---

Gallerij