Nieznane zakątki Lizbony

STUDENCKI WEEKEND W LIZBONIE

Erasmus to wspaniała okazja do podróżowania - kiedy jak nie wtedy możemy poczuć się jak na beztroskich wakacjach? Sama w to nie wierzyłam, póki nie wyjechałam na wymianę i poczułam ten luzu, którego brakowało mi w Polsce. 

LIZBONA

To miasto urzekło mnie od pierwszej chwili, pamiętam ten momen po wyjsciu z samolotu, zupełnie inny klimat, zapach i... palmy? Tak, ja też byłam w dużym szoku, nie spodziewałam się tu aż tak dużej liczby tych cudownych dzew. To właśnie zdjęcia palm były pierwszymi jakie zrobiłam w Lizbonie.

Niestety rzeczywistość dużej metropolii szybko mnie dopadła, głośne klaksony aut, krzyki ludzi, bieganina. Takie były moje pierwsze odczucia co do miasta. Mimo, że nie widziałam wiele, to już od samego początku czułam, że portugalskastolica ma wiele do zaoferowania.

Weekend w Lizbonie był totalnie nieplanowanym wyjazdem - na co dzień mieszkam wraz z koleżanką w Evorze, mieście oddalonym od stolicy o niecałe dwie godziny drogi. Autobusy kursują co godzinę, więc długo się nie zastanawiając pojechałyśmy w nieznane.

ZAKWATEROWANIE

W ówczesnej dobie internetu znalezienie taniego miejsca do noclegu nie wymaga nadzwyczajnych zdolności. Jedyne co możemy poradzić to uzbroić się w cierpliwość i nie obawiać się hosteli wieloosobowych. Tak, wiem ze to nie brzmi najlepiej, lecz naprawdę możecie się miło zaskoczyć jak ładnie i klimatycznie urządzone są hostele. Dzieląc pokój z innymi osobami możemy zawsze nawiązać nowe znajomości, podpytać o ciekawe miejsca do zwiedzenia w mieście. Szczerze my jako dwie samotne dziewczyny też się tego bałyśmy, zwłaszcza gdy po nocnych poszukiwaniach, zmęczone i głodne weszłyśmy do hostelu pełnego facetów w średnim wieku. Byłyśmy przerażone i gotowe przetułać się resztę nocy ulicami Lizbony, jednak zaryzykowałyśmy. Pokój z kilkoma dwupiętrowymi łóżkami nie był wcale taki tragiczny, wszystko było czyste i schludne. Warto zawsze być szczerym z właścicielem hostelu i mówić o swoich obawach i zażaleniach, tej nocy nie kryłyśmy swojego przerażenia zaistniałą sytuacją ale najemca okazał się bardzo miłym i pożądnym człowiekim. Noc była krótka ale lepsze to niż tułanie się po ulicach nieznanego miasta. 

Drugi hostel w którym się zatrzymałyśmy możemy z całego serca polecić, przemiła obsługa i co najlepsze wystrój pokoi w stu procentach oddawał klimat Lizbony, właśnie o takim czymś marzyłyśmy. Hostel to Lisbon World Hostel i szczerze z taką lokalizacją i widokami możemy ocenić to miejsce na piątkę. Oczywiście tym razem również wybrałyśmy opcje pokoju wieloosobowego, dzieki czemu poznałyśmy młodego studenta z Włoch, który podzielił się z nami kilkoma przydatnymi wskazówkami na temt zwiedzania nie tylko Portugalii ale i też jego rodzinnych stron.

Podsumując, nie obawiajmy się ryzykować i czasem poszukać w internecie nieco dłużej. Naprawdę będziecie mile zaskoczeni jakie (tanie) perełki możemy wynająć w Lizbonie.

ZWIEDZANIE

Przejdźmy teraz to innej bardzo istotnej kwestii, którą jest zwiedzanie, szczerze z całego serca polecamy wam odbycie jak najwięcej pieszych przechadzek po Lizbonie. My akurat miałyśmy szczęście co do pogody i caly weekend temperatury wynosiły 30 stopni. Ja jako osoba ciepłolubna nie narzekałam ani trochę, ale wiem, że dla wielu osób takie temperatury mogą być nieco uciążliwe. 

Istotne pytanie, od czego w ogóle zacząć zwiedzanie, iść szlakami turystycznymi, wykupić sobie wycieczkę autobusem widokowym?? Jako że jestem biednym studentem przedstawię Wam swoje własne spostrzeżenia.

Najważniejszą rzeczą, którą trzeba ze sobą koniecznie zapakować na wyjazd, są wygodne trekkingowe buty. Dzięki nim możemy przemierzać miasto pieszo, tak jak my to uczyniłyśmy. Bez planowania, poszłysmy na totalny żywioł i intuicję. Miałyśmy cały weekend tylko na zwiedzanie, nikt nas nie  poganiał i  swoim własnym tempem mogłysmy odkrywać skarby, które skrywa Lizbona. 

Wąskie uliczki, moim zdaniem z tego właśnie słynie Portugalia, najbardziej mnie urzekły. Udająć się w głąb każdej z nich odkrywamy kolejne skarby. Warto odejść od głównych obiektów turystycznych i poszukać fajnych miejsc poza centrum. My bez żadnej mapy udałyśmy się na zwiedzanie i szczerze nie żałujemy niczego. Dzięki temu odkryłysmy wspaniałe wzgórza na Casal Viuva Teles z których miałyśmy wspaniały widok na całe miasto. Ulica Mari Pia - to właśnie na nią trafiłyśmy zupełnie przypadkowo - urzekła nas totalnie. Cisza i spokój, tu jakby czas zatrzymał się w miejscu, staruszkowie przechadzający się z kąta w kąt, brak tłumów turystów, właśnie takie miejsce pragnęłam zwiedzić w Lisbonie. 

Kolorowe kanienice, to kolejna rzecz która skradła moje serce, w tym mieście możemy zobaczyć każdy możliwy kolor, od różu po błękity. Dzięki temu nawet w pochmurny dzień możemy znaleźć jakiś powód do radości. Mówiąc szczerze, nie mogłam oderwać wzroku od każdej budowli, fotografując absolutnie wszystko.

Warto zwrócić uwagę na klatki schodowe, które absolutnie niczym nie przypominają polskich wnętrz. Pozłacane ornamenty, ramy i futryny dzwi, widok którego bym się totalnie nie spodziewała w takich dzielnicach.

Reasumując, Lizbona to miasto pełne niespodzianek i tajemnic, to prawda że można je kochać lub nienawidzić. Ja przepadłam za nim od pierwszego wejrzenia. 

Pamiętajmy tylko, by nie zawsze trzymać się sztywno wyznaczonego planu, ryzykujmy zajrzenie tam, gdzie nikt nie wpadł - podróżowanie powinno być przygodą...