Początek mojej pierwszej wymiany... w Kielcach, Polsce!

Jest to historia mojej pierwszej wymiany zagranicznej!

Przez całe dzieciństwo o tym marzyłam! Marzyłam o możliwości studiowania, życia i poznawania nowych ludzi wraz z ich kulturą z innych państw, a także używania obcego języka niż mój narodowy.

Niestety, moi rodzicie nie byli zamożni na tyle, aby pozwolić mi spełnić moje marzenia. :(

Pewnego dnia, a było to na przełomie 2003/2004 będąc na uczelni zobaczyłam ogłoszenie o programie Erasmus. Pięć minut później wiedziałam, czego tak naprawdę chcę. Zaczęłam więc szukać informacji na temat kryteriów do spełnienia, aby dostać się na program Erasmus.

Przez te pięć minut wyobraziłam sobie siebie w innym kraju spełniając moje marzenia. Niestety nie miałam wystarczającego farta...

Osoby odpowiedzialne za wymianę powiedziały, że muszę przynajmniej ukończyć pierwszy rok akademicki z zaliczonymi wszystkimi przedmiotami. Mój świat runął. Moje nadzieje zniknęły, ponieważ wtedy nie byłam w stanie zdać wszystkich przedmiotów w ciągu roku... Miałam problemy z matmą, księgowością oraz innym przedmiotem, którego teraz nie pamiętam. Studiowałam zarządzanie komputerowe na Politechnice w Beja, w Portugalii.

Tak więc, moje marzenia pozostały tylko marzeniami.

Kilka miesięcy później, zasady wyjazdu na program Erasmus się zmieniły. Kiedy usłyszałam plotki, poszłam do biura wymiany i zapytałam o nowe warunki wyjazdu na program Erasmus. Powiedziano mi, że wyjazd jest możliwy bez zaliczenia wszystkich przedmiotów, nie był to koniec dobrych niusów! Powiedziano mi również, że zapewniają oni pomoc finansową, aby wyjechać!

Moje marzenia były w trakcie realizacji!

Zapisałam się więc na listę kandydatów! Poczułam bardzo, bardzo duże podniecenie i zarazem niepokój.

Byłam zadowolona z tej szansy, ponieważ zapewniają oni pomoc finansową, której moi rodzice nie mogli zapewnić, był to więc pierwszy krok do spełnienia marzeń.

W tym samym momencie zaczęłam się denerwować i być niespokojna... Zaczęłam myśleć o byciu samotną w innym kraju, studiując z ludźmi z innych kultur, w innym języku... Byłam przestraszona, ale szczęśliwa!

Czas leciał, rzeczy się działy. W końcu, po kilku dniach/miesiącach wybrali mnie na wyjazd. Po otrzymaniu tej informacji najpierw ją odrzuciłam. TAK, to prawda... Odrzuciłam szansę na spełnienie największych moich marzeń...

Okazało się jednak, że biuro wymiany studenckiej się nie poddało i wysłało mi wszystkie papiery na temat mojej nadchodzącej przygody. Nie spodziewałam się tego! Tydzień przed wyjazdem moja koordynatorka zadzwoniła do mnie (było to podczas letnich ferii! ) i zapytała mnie, dlaczego się poddałam. Nie wiedziałam, co powiedzieć, jaką podać wymówkę, w tym samym momencie wszystko w środku mnie mówiło mi, żeby jechać! Myślę, że nauczycielka wyczuła, że się waham, bo powiedziała "No dawaj, kupuj bilet i szykuj się na swoją przygodę! Robota papierkowa została już wysłana" - to mnie przekonało! Zaczęłam więc być pewniejsza siebie i zdecydowałam się na zakup biletu. Oczywiście moje wątpliwości wciąż gdzieś tam były, ale powiedziałam sobie "Jak nie spróbujesz, to się nie przekonasz i nigdy nie pokonasz swoich głupich słabości. Zaczęłam więc przygotowywać bagaż na wyjazd!

Dzisiaj, jestem z siebie dumna, że kupiłam bilet i zdecydowałam się wyjechać, żeby gonić swoje marzenia. Było to moje pierwsze doświadczenie wymiany międzynarodowej i naprawdę mi się podobało!

Z sześciu miesięcy, zrobił się rok!

To moja historia!